Epidemiology Of Glomerulonephritis In Van Area; 2009 Update

Aim: In the last 12 years have been pathological changes of renal biopsy findings in the Van region and in the years of assessment. Methods: All renal biopsy results were evaluated retrospectively in adults between January 2004 and October 2009 at the Yuzuncu Yil University Faculty of Medicine and were compared with January 1997-December 2003 period; also combined all the data were evaluated. Results: In total, 231 biopsies were performed. While first period can not be enough material in 14 patients (10%), the second period 1 (1%), respectively (p, 0.001). Fifteen cases(6.5%) excluded from all patients because of can not be obtained enough material. The most common diagnoses; SLE (20.7%), MPGN (22.1%), proliferative GN (9.7%), amyloidosis (8.3%) and membranous GN (8.3%) respectively. Conclusion: İn our area the most frequent pathologies observed were MPGN(22.7%) and SLE(20.7%), there is no significant change between the periods (1997-2003/2004-2009) in terms of histopathologic diagnoses. Insufficient material for second review period was reduced, histopathologic findings of end stage renal disease second period was higher than first period.

Van Yöresinde Glomerulonefritlerin Epidemiyolojisi; 2009 Güncellemesi

Amaç: Van yöresinde son 12 yılda yapılmış böbrek biyopsilerinin patolojik bulgularının ve yıllar içindeki değişikliğin değerlendirilmesi. Yöntem: Ocak 2004 -Ekim 2009 tarihleri arasında Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde erişkinlerde yapılmış tüm böbrek biyopsi sonuçları geriye dönük olarak incelendi ve Ocak 1997-Aralık 2003 dönemi ile karşılaştırıldı, ayrıca tüm veriler birleştirilerek değerlendirildi. Bulgular: Toplam olarak 231 biyopsi yapılmıştı (birinci dönemde 129, ikinci dönemde 102 adet). İlk dönemde yeterli materyal alınamayan olgu 14(%10) iken, 2. dönemde ise 1(%1) idi(p;0,001). Tüm olgulardan yeterli materyal elde edilemeyen 15(%6,5) olgu çıkarıldı. İki dönem arasında histopatolojik tanılar açısından kronik böbrek yetmezliği tanısı hariç fark saptanmadı. Tüm olgular birlikte değerlendirildiğinde en sık saptanan histopatolojik tanılar sırasıyla; membranoproliferatif glomerulonefrit (%22,1), sistemik lupus eritematozus (%20,7), proliferatif glomerulonefrit (%9,7), amiloidoz(%8,3) ve membranöz GN(%8,3) idi. Sonuç: Bölgemizde glomerulonefrit’lerin en sık nedeni membrenoproliferatif ve sistemik lupus eritematozus olup 1997–2003/2004–2009 dönemleri arasında histopatolojik tanılar arasında belirgin fark görülmedi. Yetersiz materyal oranı 2. inceleme döneminde azaldı, KBY histopatolojisi 2. dönemde daha fazlaydı.