Antibiotic Resistance of Staphylococcus Aureus Strains Caused Nosocomial Infection in Surgical Intensive Care Unit

Aim: Intensive care units of the hospitals are the environments where resistant bacteriae are most common. The incidence of meticilline resistant Staphylococcus aureus strains which cause nosocomial infection is increasing. In this study, antibiotic resistance patterns of 94 S. aureus strains which were isolated from the patients in the surgical intensive care unit of Gaziantep University Medical School were included. Results: Seventy two (76.5%) out of 94 strains were resistant to methicillin (MRSA), whereas 22 strains (23.4%) were susceptible (MSSA). Among those 72 MRSA strains, 22.2%, 69.4%, 72.2%, 80.5%, and 81.9% of the strains were resistant to trimethoprim-sulfamethoxazole, erythromycin, clindamycin, ciprofloxacin, and amikacin respectively. Conclusion: In conclusion, results of this study showed that MRSA strains have also a high incidence of resistance to many other antibiotics, and glycopeptides should be used for an effective therapy.

Cerrahi Yoğun Bakım Ünitesinde Hastane İnfeksiyonu Etkeni Olan Staphylococcus Aureus Suşlarının Antibiyotik Dirençleri

Amaç: Yoğun bakım birimleri hastanelerde dirençli bakterilerin en fazla bulunduğu ortamlardır. Hastane infeksiyonuna neden olan stafilokok suşlarında metisilin direnci gittikçe artmaktadır. Bu çalışmada, Cerrahi Yoğun Bakım Ünitesinde yatmakta olan hastalardan izole edilen ve hastane infeksiyonu etkeni olduğu düşünülen 94 Staphylococcus aureus suşunun antibiyotik dirençlerine bakıldı. Bulgular: İzole edilen 94 S. aureus suşunun 72’si (%76.5) metisiline dirençli (MRSA), 22’si (%23.4) metisiline duyarlı (MSSA) bulunmuştur. Yetmişiki MRSA suşunda trimetoprim-sülfametoksazol, eritromisin, klindamisin, siprofloksasin ve amikasine sırası ile %22,2, %69.4, %72.2, %80.5 ve %81.9 oranında direnç saptanmıştır. Sonuç: Bu bulgulara göre, metisiline dirençli S. aureus infeksiyonlarında diğer antibiyotiklere karşı da yüksek oranda direnç bulunmaktadır ve en etkin tedavinin glikopeptitlerle yapılması sonucuna varılmıştır.