The Incidence Of Microvascular Complications In Newly Diagnosed Type 2 Diabetes Mellitus Patients

Objective: Type 2 diabetes mellitus is a pandemic chronic disease with a heavy burden of complications. Undiagnosed diabetes is not a benign event. In this study, we aimed to investigate the presence of microvascular complications at diagnosis as retinopathy, nephropathy and neuropathy in newly diagnosed 50 type 2 diabetes mellitus patients. Material and methods: Diabetic retinopathy was detected with a biomicroscope examination of fundus by opthalmologist. The neuropathy was scanned with electromyography (EMG) by an experienced neurologist. Diabetic nephropathy was searched by measuring urinary microalbumin and glomerular filtration rate (GFR). Pearson’s correlation analysis and unpaired t-test were used for statistical analysis Results: Microalbumin, urid ranging between 30-300mg/day, was detected in 10 (20%) patients and 23 (46%) patients had abnormal EMG signs. Diabetic retinopathy was detected in only 1 (2%) patient. Of the total patients with neuropathy, sensorial type neuropathy was detected in 3 (6%) patients, motor type neuropathy in 1 (2%) patient, mixed type neuropathy in 6 (12%) patients and carpal tunnel syndrome in 13 (26%) patients. Conclusion: One of the microvascular complications was detected in 58% of newly diagnosed type 2 diabetes mellitus patients. It seems necessary for the newly diagnozed type 2 diabetics to be screened for microvascular complications especially for neuropathy and nepropathy to make timely interventions to prevent further progression.

Yeni Tanı Tip 2 Diabetes Mellituslu Hastalarda Mikrovasküler Komplikasyonların Görülme Sıklığı

Amaç: Tip 2 diabetes mellitus kronik komplikasyonları ile yaygın bir hastalıktır. Tanı konulmamış diabet, bening bir olay değildir. Bu çalışmada yeni tanı konulan 50 tip 2 diabetes mellitus hastasında, tanı anında mikrovasküler komplikasyonlar olan retinopati, nefropati ve nöropatinin varlığını araştırmayı amaçladık. Gereç ve yöntemler: Diabetik retinopati belirlenmesi; göz hastalıkları uzmanı tarafından biyomikroskopla fundus muayenesi ile diabetik nöropatinin belirlenmesi; nöroloji uzmanı tarafından elektromiyografi (EMG) ile diabetik nefropatinin belirlenmesi ise 24 saatlik idrarda mikroalbümin, glomerüler filtrasyon hızı (GFR) ve serum kreatinin düzeyine bakılarak yapıldı. İstatistiki yöntem olarak, yüzdelik sayılar, bağımsız değişkenler t-testi ve Pearson korelasyon analizi kullanıldı. Bulgular: Hastaların 10’unda (%20) 30-300 mg/gün arasında mikroalbüminüri ve 23’ünde (%46) anormal EMG bulgusu vardı. Olguların 1’inde (%2) diabetik retinopati saptandı. EMG’ye göre nöropatisi olan hastalardan 3’ünde (%6) duyusal tip, 1’inde (%2) motor tip, 6’sında (%12) miks tip nöropati, 13’ünde (%26) karpal tünel sendromu saptandı. Sonuç: Yeni tanı almış tip 2 diabetes mellitus olgularında önemli ölçüde (%58) mikrovasküler komplikasyonlardan en az biri tespit edildi. Bu komplikasyonlardan özellikle nefropati ve nöropatinin, progresyonlarının önlenebilmesi ve erken tedavisi için tanı anında taranmasının gerekli ve faydalı olacağı kanaatine varıldı.