Diagnostic Values Of Hepatocellular Carcinoma (HCC) In Patients With Decompansated Cirrhosis

Aim: Hepatocellular carcinoma(HCC) is the most common primary malignant tumor of the liver. The incidence of HCC has increased in Van region due to high prevalance of hepatitis B. This study has aimed to analyse and compare the features of hepatocellular carcinoma and decompansated liver cirrhosis. Methods: This study was performed by prospectively analysis of 39 patients with HCC and 36 patients with decompansated cirrhosis who had attended the gastroenterology clinic of Yuzuncu Yıl University Hospital between 2002 and 2005. The mean age of total cases was 53. Charactheristics of demographic features were recorded and diagnostic tests were performed . The data was analysed using the Anova analyse and chi square test. Results: We classified the patients with HCC as group 1 and the patients with decompansated cirrhosis as group 2. In both groups, male predominance was observed . 82 percent of the HCC cases and 92 percent of the cirrhotic cases had hepatitis B . Platelet counts, sedimentation rate,alpha fetoprotein and alkalen phosphatase levels were elevated in group 1 than those in group 2 and a statistically significant difference was observed between two groups.(p<0,001; p<0,005; p<0,001; p<0,05). Serum ıron levels and prothrombin time were found to be lower among the cases with HCC ( p<0.05 ). Approximately half of hepatocellular carcinomas were limited to the right lobe of the liver and 61% of HCC lesions were larger than 5 cm. Conclusion: This study points the role of platelet counts, sedimentation rate, alpha fetoprotein, alkalen phosphatase and serum iron levels and prothrombin time for HCC screening especially in patients with decompansated cirrhosis.

Dekompanse Karaciğer Sirozlu Hastalarda Hepatosellüler Kanser (HSK) Açısından Tanısal Değerler

Amaç: Hepatosellüler kanser (HSK) karaciğerin en sık görülen primer malign tümörüdür. Hepatit B’nin yöremizdeki yüksek prevalansı nedeniyle HSK da oldukça sıktır. Bu çalışmada HSK’nın ve dekompanse karaciğer sirozunun özelliklerini araştırmayı ve karşılaştırmayı amaçladık. Yöntem: Çalışmada 2002- 2005 yılları arasında Gastroenteroloji kliniğimizde izlenen HSK’lı ve kronik viral hepatitlere bağlı dekompanse karaciğer sirozlu hastalar prospektif olarak incelendi. Hasta sayısı 75 olup yaş ortalaması 53’dü. Bunların 39’u HSK’li ve 36’sı ise dekompanse karaciğer sirozluydu. İki grubun demografik verileri kaydedilerek; hematolojik, biyokimyasal, serolojik ve radyolojik incelenmeler yapıldı. Verilere Anova analizi ve ki kare testi uygulandı. Bulgular: HSK’ lileri Grup1, dekompanse sirozluları grup 2 olarak sınıflandırdık. Grup 1’de erkek/kadın oranı 4.5; grup 2’de 3 idi. Her iki grubun büyük kısmı kırsal kesimde yaşıyordu. Grup 1’in %82’sinde grup 2’nin %92’ sinde etyolojik ajan HBV idi. Grup 1’de trombosit sayısı, sedimentasyon, alfa fetoprotein, alkalen fosfataz oranları grup 2’ye göre istatistiksel olarak anlamlı oranda yüksekti (p<0,001; p<0,005; p<0,001; p<0,05). HSK’lı olgularda serum demir ve protrombin zamanı grup 2’ye göre anlamlı derecede düşüktü (<0.05). HSK’li olguların %51.2’sinde tümör sağ lobda yerleşimliydi; tümör çapı olguların %61.5’inde 5 cm’nin üzerinde idi. Sonuç: Çalışmamız özellikle dekompanse sirozlu hastalarda HSK taraması için trombosit sayısı, eritrosit sedimentasyon hızı, alfa fetoprotein, alkalen fosfataz ile serum demir düzeylerinin ve protrombin zamanının önemini ortaya koymaktadır.