The Relationship Between Parkinson’s Disease and Bone Density

Objective: Patients with a diagnosis of Parkinson’s disease face an increased risk of bone fracture, especially fracture of the head of the femur. This increased risk has been attributed to the postural instability characteristic of the disease, to neurological damage or to a reduction in bone mineral density. Because of the increased frequency of falling and its complications, the link between Parkinson’s disease and osteoporosis demands attention. For this reason, we thought it of value to investigate the relationship between Parkinson’s disease and the incidence of osteoporosis in the Turkish population. Materials and Methods: We compared a group of 65 idiopathic Parkinson’s patients with a control group of 30 individuals, who were matched for age and sex, and who had no known systemic diseases, for bone mineral density. Individuals with electrolyte and metabolic diseases which might affect bone metabolism were excluded from the study. The stage of Parkinson’s disease was determined according to UPDRS and Hoehn and Yahr scores. Results: Results of the study showed a significant reduction in bone mineral density in Parkinson’s patients compared to the control group; also, as the stage of the disease advanced according to the Hoehn and Yahr score, and as immobility increased, so bone mineral density decreased (p: 0.037). Conclusion: In the light of these results, we emphasize that osteoporosis and its possible complications should be taken into account when planning primary and secondary care treatments for Parkinson’s patients.

Parkinson Hastalığı İle Kemik Yoğunluğunu İlişkisi

Amaç: Parkinson hastalığı tanısıyla takipli hastalar artmış fraktur; özellikle femur başı frakturu riskiyle karşı karşıyadır. Bu risk artışının hastalığa özgü postural instabilite, nörolojik hasar ya da kemik mineral yoğunluğundaki azalmaya bağlanabileceği öne sürülmüştür. Parkinson hastalığında düşme sıklığı ve komplikasyonlarının artışı nedeniyle Parkinson hastalığı ve osteoporoz ilişkisi önemini korumaktadır. Bu nedenle Türk toplumundaki Parkinson hastalığıyla osteoporoz varlığı arasındaki ilişki incelemeye değer bulunmuştur. Gereç ve Yöntem: 65 idiyopatik parkinson hastasının dahil olduğu hasta grubu ile cinsiyet ve yaş aralığı uyumlu, bilinen sistemik hastalığı olmayan 30 bireyi kontrol grubu olarak kabul ederek kemik mineral yoğunluklarını karşılaştırdık. Kemik metabolizmasına etkisi olabilecek elektrolit ve metabolik hastalığa sahip bireyler çalışma dışı tutulmuştur. Parkinson hastalığı UPDRS ve Hoehn &Yahr skalalarına göre evrelendirilerek incelenmiştir. Bulgular: Çalışmanın sonucunda Parkinson hastaları grubunda anlamlı olarak kemik mineral yoğunluklarında kontrol grubuna göre azalma; ayrıca hastalık evresi Hoehn&Yahr skalasına göre arttıkça; hastaların immobilitesi arttıkça, kemik mineral yoğunluğunda azalma saptandı (p: 0.037). Sonuç: Bu sonuçlar ışığında Parkinson hastalığı tanısıyla takipli bireylerde primer ve sekonder koruma tedavilerini planlarken osteoporoz ve olası komplikasyonların göz önünde bulundurulması gerektiğini vurgulamaktayız.