The Clinical Value of Routine Chest Radiograph in Neonates with Respiratory Distress

In this study, we have aimed to determine the clinical value of routine chest radiograph in the detection of respiratory distress in the neonatal period. Routine chest radiographs of 278 neonates who hospitalized to Neonatal Intensive Care Unit between June 1996 and March 2000, with respiratory distress complaints were examined retrospectively. The patients who had only hyperbilirubinemia complaint and were took routine chest radiograph, were accepted as control group. Chest x-rays were examined by same radiologist who hasn’t any knowledge about diagnoses of patients. The clinical diagnoses of neonates in the study group were neonatal pneumonia (116 of them, 41.7%), respiratory distress syndrome (78 of them, 28%), transient tachypnea of neonatorum (62 of them, 22.3%), meconium aspiration syndrome (19 of them, 6.8%) and congenital diaphragmatic hernia (3 of them, 1%). The sensitivity and spesifity values of routine chest radiograph to estimate the respiratory distress in the neonatal period were 62% and 88%, respectively. The sensitivity rate of neonates diagnosed as transient tachypnea of neonatorum was significantly lower than infants’ sensitivity rates with neonatal pneumonia (73%) and respiratory distress syndrome (68%) (p<0.05). In conclusion, alone routine chest radiograph was found to has a limited diagnostic value in the detection of respiratory distress in the neonatal period. But it can be more valuable together with other anamnestic and clinical findings of neonates. Therefore, we suggest that routine chest radiograph should be examined by both radyologist and clinician.

Solunum Sıkıntısı Olan Yenidoğanlarda Rutin Göğüs Radyografisinin Klinik Değeri

Bu çalışmada, yenidoğan döneminde solunum sıkıntısının değerlendirilmesinde rutin göğüs radyografisinin klinik değerinin araştırılması amaçlandı. Haziran 1996 ile Mart 2000 tarihleri arasında Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesine solunum sıkıntısı nedeniyle yatırılan 278 yenidoğanın göğüs radyografisi retrospektif olarak değerlendirildi. Kontrol grubu olarak yalnızca hiperbilirubinemi yakınması olan ve rutin göğüs radyografisi çekilen hastalar alındı. Filmler hastaların tanısından haberi olmayan aynı radyolog tarafından değerlendirildi. Çalışma grubuna alınan yenidoğanların 116’sına (%41.7) neonatal pnömoni, 78’ine (%28) respiratuvar distres sendromu, 62’sine (%22.3) yenidoğanın geçici taşipnesi, 19’una (%6.8) mekonyum aspirasyon sendromu ve 3’üne (%1) konjenital diyafragmatik herni tanısı kondu. Rutin göğüs radyografisinin yenidoğanda solunum sıkıntısını tahmin etmede sensitivite ve spesifisite değerleri sırasıyla %62 ve %88 bulundu. Yenidoğanın geçici taşipnesi tanısı konan bebeklerden elde edilen sensitivite oranı (%24) hem neonatal pnömoni (%73) hem de respiratuvar distres sendromlu (%68) bebeklerin sensitivite oranlarından anlamlı olarak düşük bulundu (p<0.05). Sonuç olarak, rutin göğüs radyografisinin yenidoğan döneminde solunum sıkıntısını değerlendirmede tek başına değeri sınırlı bulundu. Fakat anamnez ve klinik bulgular ile birlikte değerlendirildiğinde tanı değeri daha yüksek olmaktadır. Bu yüzden rutin göğüs radyografisini hem radyolog hem de klinisyenin değerlendirmesi gerektiğini önermekteyiz.