Investigation of hepatoprotective effect of Foeniculum vulgare Miller essential oil in Carbon tetrachloride induced liver fibrosis in rats

Aim: Investigation of hepatoprotective effect of Foeniculum vulgare Miller essential oil (FEO) in Carbon tetrachloride induced liver fibrosis model in rats. Method: Twenty-four albino rats were divided into three groups of eight animals each. Group I (control) received isotonic saline solution (ISS) 0.2 ml intraperitoneally (i.p.), group II (CCl4) received CCl4:olive oil (1:7) 1.5 mL/kg, i.p. and group III received CCl4 1.5 mL/kg + Foeniculum vulgare essential oil (FEO) 0.4 mL/kg, orally (p.o.) three times a week for seven weeks (totally are 20 doses). At the end of the treatment, blood samples were collected by direct cardiac puncture and the serum was used for the assay of marker enzymes, aspartate aminotransferase (AST), alanine aminotransferase (ALT) and bilirubin. Body weights of the rats were measured three times on a week during seven weeks. The rats were sacrificed and the liver tissue was removed. Results: In the Foeniculum vulgare group and CCl4-treated group serum AST and ALT levels were quite high when compared with the control group (p<0.01). The bilirubin levels had not changed in all the groups (p>0.05). The weekly body weight changes indicated that CCl4 group had a significant increase compared to the ISS and the FEO groups and FEO group had a significant decrease compared to the control group. Foeniculum vulgare essential oil had no significant protective effect on the rat livers in the histopathologic examinations. Conclusion: It was observed that the essential oil of Foeniculum vulgare Mill. that applied orally has not significantly hepatoprotective effect in the liver fibrosis model in rat.

Foeniculum vulgare Miller (Rezene) Uçucu Yağının Karbon Tetraklorürle Oluşturulmuş Karaciğer Fibrozu Üzerine Koruyucu Etkisinin Sıçanlar Üzerinde Araştırılması

Amaç: Foeniculum vulgare Miller (rezene) uçucu yağının (RUY) sıçanlarda karbon tetraklorürle (CCl4) oluşturulmuş karaciğer fibrozu modelinde karaciğeri koruyucu etkisinin araştırılması. Yöntem: Yirmi dört adet albino sıçan, herbirinde sekizer adet olmak üzere üç çalışma grubuna ayrıldı. Çalışma süresince tüm gruplara haftada üç kez olmak üzere toplam 20 doz uygulama yapıldı. I. gruba (SF) intraperitoneal (i.p.) yolla 0.2 ml serum fizyolojik, II. gruba (CCl4) i.p. yolla 1.5 ml/kg CCl4-zeytin yağı (1:7) ve III. gruba (RUY) i.p. yolla 1.5 ml/kg CCl4-zeytin yağı (1:7) + p.o yolla 0.4 ml/kg RUY uygulandı. Çalışmanın sonunda intrakardiyak girişimle kan alınarak serum aspartate aminotransferase (AST), alanine aminotransferase (ALT) ve bilirubin düzeyleri ölçüldü. Her uygulamadan önce ve çalışmanın bitiminde hayvanların vücut ağırlıkları ölçülerek kaydedildi. Sıçanlar sakrifiye edilerek karaciğerleri çıkarıldı. Bulgular: Serum bilirubin düzeyleri tüm gruplar arasında anlamlı bir farklılık göstermedi. Serum AST ve ALT düzeyleri yönünden RUY ile CCl4 grubu arasında herhangi bir farklılık görülmezken (p>0.05) bu parametreler RUY ve CCl4 grubunda SF grubuna göre oldukça anlamlı derecede yüksekti (p<0.01). Vücut ağırlığının seyri yönünden CCl4 grubunda gittikçe artan bir ağırlık artışı varken, SF grubunda bir miktar ağırlık artışı, RUY grubunda ise vücut ağırlığında bir miktar azalma gözlendi. Vücut ağırlıkları arasındaki bu farklılıklar tüm gruplar arasında anlamlı derecedeydi. Histopatolojik incelemelerde RUY’nın karaciğer üzerine koruyucu bir etkisi gözlenmedi. Sonuç: Ağızdan RUY uygulamasının deneysel karaciğer fibrozu üzerinde koruyucu bir etki gerçekleştiremediği sonucuna varıldı.