Amaç: Cuminum cyminum L. (kimyon) meyvesi uçucu yağının, median lethal doz (LD50) düzeyinin ve sağlıklı ve diyabetli farelerde hipoglisemik etkisinin araştırılması. Yöntem: Alloksanla diyabet oluşturulmuş farelere ve sağlıklı farelere Cuminum cyminum L. uçucu yağı ekstresi, glibenclamide (referans) ve serum fizyolojik (kontrol) uygulanıp; sıfırıncı, birinci, ikinci, dördüncü ve 24. saatlerde, farelerin kuyruk veninden kan alınarak açlık kan şekeri düzeyleri ölçüldü; sonuçlar tek yönlü varyans analizi ile test edildi. Bulgular: Cuminum cyminum L. ekstresinin; alloksanla diyabet oluşturulmuş farelerde serum fizyolojik grubuna göre açlık kan şekerini birinci, ikinci (p<0.01), dördüncü ve 24. saatlerde (p<0.05) anlamlı derecede düşürdüğü; glibenclamide’in, serum fizyolojik grubuna göre açlık kan şekerini birinci (p<0.01), ikinci (p<0.001), dördüncü (p<0.01) ve 24. saattelerde (p<0.05) anlamlı derecede düşürdüğü; glibenclamide ile Cuminum cyminum L.’nin açlık kan şekerini düşürme yönünden aralarında anlamlı bir farklılık bulunmadığı gözlenmiştir (p>0.05). Sağlıklı farelerde gruplar arasında açlık kan şekeri yönünden yapılan ölçümlerde yalnızca dördüncü saatte Cuminum cyminum L. grubunda kan şekerinin serum fizyolojik ve glibenclamide gruplarına göre anlamlı derecede yüksek olduğu saptanmıştır (p<0.05). Sonuç: Cuminum cyminum L. meyvesi uçucu yağ ekstresinin, referans ilaç olarak kullanılan glibenclamide ile aynı düzeyde olmak üzere, birinci, ikinci, dördüncü ve 24. saatlerde hipoglisemik etki gösterdiği gözlendi. Cuminum cyminum L. uçucu yağ ekstresinin LD50 dozu ise 0.780 ml/kg olarak tespit edildi.

: Investigation of the level of the median lethal dose (LD50) and the hypoglycemic effect of Cuminum cyminum L. fruit essential oil extract in healthy and diabetic mice. Method: Extract of Cuminum cyminum L., glibenclamide (as a reference group) and physiologic saline (control group) were administrated perorally to the healthy and alloxan-induced diabetic mice. In the first, second, zero, fourth and 24th hours, blood was taken from the vena coccygea of the mice. Blood glucose levels were measured. Results were tested by One-way ANOVA. Results: When compared with physiologic saline group it was observed that Cuminum cyminum L. extract decreased blood glucose values significantly in a diabet occured mice with alloxan in the first, second (p<0.01), fourth and 24th hour (p<0.05). Glibenclamide decreased blood glucose values significantly in the first (p<0.01), second (p<0.001), fourth (p<0.01) and 24th hours (p<0.05). There was not a significant difference of blood glucose values measurements between glibenclamide and Cuminum cyminum L. groups. When compared with Cuminum cyminum L. extract it was observed that physiologic saline group and glibenclamide group decreased blood glucose values significantly in groups of healthy mice in the fourth hour (p<0.05). Conclusion: It was observed that the essential oil extract of Cuminum cyminum L. has significantly hypoglycemic effect in the first, second, fourth and 24th hour when compared with physiologic saline group which was used as a control group. The median lethal dose (LD50) of the extract of Cuminum cyminum L. was determinated as 0.780 ml/kg..

Amaç: Ventilasyon tüp (VT) uygulamasına bağlı komplikasyonları, sıklığını ve oluşumunda rol oynayan faktörleri araştırmak. Yöntem: Sekretuar otit media tanısıyla VT uygulaması yapılan 103 hastanın kayıtları retrospektif taranarak, takibi düzenli olarak yapılabilen 61 hastanın 95 kulağı çalışmaya dahil edildi. Dosyadan hastanın yaşı, VT’nin kulakta kalma süresi, kaç kez uygulandığı, çıkarılma sonrası gelişen komplikasyonlar, VT uygulaması öncesi ve sonrasında odyogram ve timpanogram değerleri, VT uygulamasına adenoidektomi ve/veya tonsillektomi eşlik edip etmediği kaydedildi. Bulgular: Hastaların yaşları 2-18 arasında değişmekte (ort: 6.7±3.9) idi. Hastalar VT çıkarılması sonrası yaklaşık 21.9±8.4 ay takip edildi. Tüplerin ortalama kulakta kalma süresi 13.9±4.7 ay (dağılım: 2-24 ay) idi. Doksan beş kulaktan 51’inde sklerotik plak, 15 kulakta retraksiyon, 12 kulakta otore, 6 kulakta perforasyon saptandı. Onbir kulakta hiç komplikasyon tespit edilmedi. Bilateral tüp takılanlarda komplikasyon görülme sıklığı unilateral takılanlara göre anlamlı olarak yüksek bulundu (?2=0.04, p<0.05). Sonuç: VT uyguladığımız 95 kulaktan sadece 11’inde komplikasyon olmaması VT endikasyonlarının geniş tutulmaması gerektiğini göstermektedir.

Aim: To investigate frequency of complications due to ventilation tube (VT) placement., and the factors leading to complications. Method: Medical records of 103 patients to whom ventilation tube placement has been applied due to otitis media with effusion were reevaluated. Those who got regular follow-up were 61 patients having ventilation tube placement to 95 ears. Age, duration of (VT) placement, number of tube placement, complications after extrusion of tube, audiological and tympanometric values before and after VT placement, and whether the accompaniment addenoidectomy and/or tonsillectomy all were evaluated. Results: Ages of patients ranged from 2 to 18 years (mean: 6.7±3.9). Mean following duration was 21.9±8.4 months after VT extrusion. Mean duration of VT placed in TM was 13.9±4.7 months (ranged from 2 to 24 months). The complications of 95 ears were as follows: 51 sclerotic plaques, 15 TM retraction, 12 otorrhea, 6 TM perforation. There was no complication in 11 cases. Complications were more frequent in cases with bilateral VT than those with unilateral (statistically significant) (?2=0.04, p<0.05). Conclusions: The absence of complications in only 11 ears of 95 have demonstrated that surgical indications of VT placement should not be extended.

Amaç: İstanbul Eyüp Verem Savaş Dispanseri’nde hastaların retrospektif olarak inceleyerek ülkemiz ve dünyadaki çalışmalar ile karşılaştırdık. Yöntem: Bu çalışmada İstanbul Eyüp Verem Savaş Dispanseri’nde Ocak 1997-Aralık 2000 tarihleri arasında tedavisi ve takibi yapılan 521 hastanın dosyası retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Hastalarımızın 393’ü (%75) erkek, 128’i (%25) kadın olup yaş ortalamaları 30.6 ± 13.9 idi. Hastaların %80’i 15-44 yaş grubundaydı. Hastaların %80’i yeni, %20’si eski olgu idi. Tüm olgular içinde 412 akciğer tüberkülozu ve 109 akciğer dışı tüberküloz olgusu vardı . Akciğer dışı tüberküloz olgularının %52’si tüberküloz plörezi ve %36’sı tüberküloz lenfadenit idi. Olgularda temas öyküsü %22.6, temaslı muayenesinden bulunan olgu oranı ise %12.7 idi. Akciğer tüberkülozlu olguların tedavi öncesi %71,8’inin teksif balgam ARB’leri pozitif idi. Direnç testi yapılan 189 olgu içerisinde primer direnç oranı %19.2, sekonder direnç oranı %42.6 bulundu. Hastaların ortalama tedavi süreleri 8.5 ± 2.9 (1-24) ay idi. Yıllara göre kür ve tedavi başarı oranları 1997’de %56-89, 1998’de %60-86, 1999’da %71-92 ve 2000’de %70-89 idi. Sonuç : Kür oranlarımızın yıllara göre yükseldiği ve tedavi başarı oranlarımızın beklenen seviyede olduğu gözlendi. Verem savaş dispanserleri iyi bir takip ve özverili çalışma ile tüberküloz için kür ve tedavi başarı oranlarını en üst seviyelere çıkarabilirler.

Aim: To evaliuate retoospectively the patients atteuding to Istanbul eyüp tuberculosis struggle dispensary and compare the results in our country with those of the word Method: In this study files of 521 patients treated and followed up by İstanbul Eyüp Tuberculosis Struggle Dispensery between January 1997 and December 2000 were evaluated retrospectively. Results: Mean age was 30.6 ??13.9, 393? were male?(75%)?and 128 were female (25%), 80% of the patients were within the 15-44 age group. Eigthy percent of the cases were newly diagnosed and 20% were old cases. Among all cases there were 412 pulmonary and 109 extrapulmonary tuberculosis, 52% of the extrapulmonary disease was pleural tb and 36% was tb lymphadenitis. Contact history was present in 22.6% of the cases and the percentage of newly diagnosed cases by contact history was 12.7%. Phlegm concentrated acid fast bacilli was positive in 71.8% of the pulmonary tb cases before treatment. Primary resistance percentage was 19.2% and secondary resistance was 42.6% among 189 cases that resistance tests could be done. Mean treatment duration was 8.5?2.9 (1-24) months. Cure and treatment success rates related to calender year were respectively as follows, 56-89% in 1997; 60-86% in 1990; 71-92%, in 1999; 70-89% in 2000 a conclusion Conclusion: Our cure rates for tuberculosis are incresing year by year and treatment succes rates are in the range of expected numbers. Tuberculosis Struggle Dispenseries can increase their cure and treatment success rates to the very high levels with good follow up and althuristic working.

Aort stenozu tanı ve tedavisi kolay bir kalp hastalığıdır. Semptomatik hale gelmiş olan hastaların tedavisinde görüş birliği mevcuttur. Asemptomatik hastalara yaklaşım konusunda tartışmalar devam etmektedir. Profilaktik kapak replasmanı henüz çok aşırı bir görüş gibi gözükmekle birlikte yakın gelecekte daha fazla gündemde olacaktır. Aort kapak hastalıklarında aortik jet velositesi ve efor testi erken tanıda faydalıdır. Ancak aort stenozunda mükemmel kılavuza henüz ulaşılamamıştır. Literatürdeki çalışmalar yakın gelecekte bu tartışmaların son bulacağını düşündürmektedir.

Aortic stenosis is a heart disease that can be easily diagnosed and cured. Therapeutic approaches on symptomatic disease are widely accepted in the community. However, approaches to the asymptomatic patients are discussable. Although prophylactic valve replacement is considered an extreme option, it will be applied more in the near future. Aortic jet velocity and exercise test are useful in the early diagnosis of aortic valve diseases. However, there is no perfect guideline for aortic stenosis. The studies in the literature suggest that the discussions on this subject will end up in recent future.

Sinovyal osteokondromatozis nadir, monoartiküler tutulum gösteren proliferatif sinovyal hastalıktır. Primer ve sekonder tipi vardır. Nadiren kondrosarkoma da dönüşebilir. Bizim olgumuzda popliteal fossada kalsifiye/ossifiye nodüllerle karekterize osteokondromatozisin radyolojik özelliklerini vurguladık.

osteochondromatosis is a rare monoarticular, proliferative disease. It has primary and secondary forms.It,rarely develop to condro sarcoma, we may pointed ouf to radiological properties of osteochond romatosis characterized by calcified/ossified nodules in popliteal fossa in our case.

Akut retrofarengeal apse genellikle küçük çocukları etkileyen nadir fakat ciddi bir hastalıktır. Boyunda şişkinlik ani ve öldürücü hava yolu tıkanıklığına yol açabilir ve diğer hastalıkları taklit edebilir. En sık rastlanılan bulgular ateş, boyunda şişkinlik, yutma güçlüğü ve beslenme problemleri, konuşma zorluğu, baş ve boynun hiperekstansiyonudur. Semptom ve bulguların süresi değişiklik gösterebilir. Lateral boyun grafileri tanıyı doğrular.Tanıya en çok yardımcı olan testler direk gözlem ve servikal bölgeye yönelik bilgisayarlı tomografidir. Erken tanı ve cerrahi tedavi mediastinal yayılım, püy aspirasyonu, hava yolu obstruksiyonu veya büyük bir damar erezyonu gibi ciddi komplikasyonların ortaya çıkmasını önler. Bu yazıda, şiddetli solunum sıkıntısı ile baş vuran ve retrofarengeal abse tanısı konulan bir yaşında bir vakayı sunduk ve çocuklardaki solunum sıkıntısının nedenleri tartışıldı.

Acute retropharyngeal abscess is a rare but serious disease that usually affects young children. Swelling in the neck can lead to sudden and fatal airway obstruction and mimic other diseases. The most common findings were fever, neck swelling, difficult swallowing and feeding problems, muffled voice and hyperextension of the head and neck. The duration of symptoms and signs were so variable. Lateral neck radiographs confirm the diagnosis The most helpful diagnostic tests were direct visualization and computerized tomography scan of the cervical area. Early diagnosis and surgical treatment prevents serious complications, such as mediastinal spread, aspiration of pus, airway obstruction or erosion into a major vessel. In this paper, we presented a one-year-old case admitted with severe respiratory distress and diagnosed as retropharyngeal abscess, and stressed that retropharyngeal abscess should be think as a cause of respiratory distress in children, too.