Amaç: Bu çalışmada, son yıllarda tüm dünyada ve ülkemizde sorun yaratan, metallo-beta-laktamaz (MBL) üreten ve hızla yayılan dirençli Acinetobacter baumannii (A.baumannii) suşlarının bölgemizdeki sıklığının belirlenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Laboratuvarımıza Ocak 2009-Ağustos 2010 tarihleri arasında gelen imipeneme dirençli 70 A.baumannii suşu, MBL üretimi açısından kombine disk testi ve modifiye Hodge testi olmak üzere iki farklı fenotipik yöntemle test edildi. A.baumannii suşlarının antibiyotik duyarlılıkları ise BD Phoenix otomatize mikrobiyoloji sistemi (Becton Dickinson, ABD.) ile belirlendi. Bulgular: A.baumannii suşlarının izole edildiği klinik örnekler; 38 trakeal aspirat, 17 kan, 13 yara ve 2 BOS numunesi idi. Çalışmaya alınan bakteriler MBL üretimi açısından kombine disk sinerji ve modifiye Hodge yöntemleriyle test edildi. Kombine disk testiyle izolatların %79’unda, modifiye Hodge testiyle %97’sinde MBL üretimi tespit edilirken, suşların %76’sında her iki test yöntemiyle de MBL üretimi saptandı. Sonuç: Hastanemizdeki A.baumannii suşlarında MBL üretiminin dikkat çekici şekilde yüksek olduğu görülmüştür. Ancak sonuçların moleküler doğrulanmasıyla MBL sıklığı kesin olarak belirlenebilecektir.

Objective: In this study, we aimed to determine the frequency of metallo-beta-lactamase (MBL) producing resistant Acinetobacter baumannii (A.baumannii) strains in our region that have spread quickly and caused a threat in our country as well as all over the world in recent years. Materials and Methods: 70 imipenem-resistant strains of A.baumannii identified between January 2009 and August 2010 were tested for MBL production with two different phenotypic methods; combined disk test and modified Hodge. Antibiotic susceptibility of A.baumannii strains were determined with the BD Phoenix automated microbiology system (Becton Dickinson, USA). Results: Clinical specimens that A.baumannii strains were isolated from included 38 tracheal aspirates, 17 blood, 13 wounds and 2 CSF specimens. Strains were tested with combined disk synergy and the modified Hodge methods for MBL production. While MBL production was detected in 79% with only combined disk test and in 97% with only modified Hodge test, 76% strains were found with both of the test methods. Conclusion: MBL production of A.baumannii strains were found to be remarkably high in our hospital, however exact frequency of MBL production could only be determined with confirmation of these results by molecular methods.

Amaç: Üriner sistem taşlarının ESWL ile tedavisinde boyut ve lokalizasyonun taştan temizlenme oranına etkisinin araştırılması. Gereç ve yöntem: 2000-2005 tarihleri arasında Üroloji Anabilim Dalı’nda 238 üriner sistem taş hastası extracorporeal shock wave lithotripsy (ESWL) ile tedavi edilmiştir. Tedavi edilen hastaların taşlarının 11’i üst kaliks, 8’i orta kaliks, 10’u alt kaliks, 97’si pelvis, 34’ü üst üreter, 28’i orta üreter ve 50’si alt üreterde lokalizeydi. Tedavi etkinliğinin belirlenmesinde taş yerleşim yerleri ve boyutu esas alındı. Seanslar arasında en az 5 en fazla 20 gün ara verildi. Hastalar ESWL sonrası 7-14. günlerde direkt batın grafisi ile kontrol edildi. 3 seans ESWL sonrası başarısız kalan vakalara diğer tedavi yöntemleri uygulandı. 3 aylık takipler sonunda 4 mm ve altı rezidüel taşlar hariç taştan temizlenme başarılı kabul edildi. Bulgular: Taş lokalizasyonuna göre başarı oranları: üst kalikste %81.8, orta kaliste %75, alt kalikste %60, pelviste %86.6, üst üreterde % 91.2, orta üreterde % 89.3, alt üreterde % 72 olarak bulunmuştur. Sonuç: Başarı oranlarımız taşın boyut ve lokalizasyonuna göre değişmekle birlikte literatürle uyumlu bulunmuştur. ESWL yönteminde başarı oranı bizim çalışmamızda da gösterildiği gibi taş boyut ve lokalizasyonu ile ilişkilidir.

Aim: To evaluate the effectiveness of the ESWL treatment on clearance rate of the urinary system calculi according to the stone localization and size. Materials and methods: Two hundred and thirty-eight patients with urinary stone were treated with ESWL in our Urology Department between the years 2000 and 2005. Of these urinary stones, 97 stones were localized in the pelvis, 10 stones were localized in the lower calyx, 8 stones were localized in the middle calyx, 11 stones were localized in the upper calyx, 34 stones were localized at proximal ureter, 28 stones were localized at middle ureter and 50 stones were localized at distal ureter. The effectiveness of the treatment is evaluated according to size and localization of the stones. The period between ESWL treatment was in range of 5 and 20 days and patients were reevaluated by abdominal plain radiography after ESWL treatment between 7th to 14th days. Other treatment modalities were applied to patients who had 3 unseccusful ESWL sessions. Four mm and less of the calculi fragments were accepted as successful treatment after the 3 months. Results: Our success rate according to stone localization was 81.8% in the upper calyx, 75% in the middle calyx, 60% in the lower calyx, 86.6% in the pelvis, 91.2% at proximal ureter, 89.3% at middle ureter and 72% at distal ureter. Conclusion: Although our success rate could change according to stone localization and size, our results were found similar with the literature. Success rate is dependent on the stone size and localization as we found in our study.

Amaç: 110 erişkin idiyopatik trombositopenik purpura (İTP)’li hastanın tanı sırasındaki özelliklerini, klinik seyir ve tedavi sonuçlarını araştırdık. Yöntem: Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi Hematoloji Servisinde 1993-2009 yılları arasında İTP tanısı alan ve 6 aylık takipte trombositopenisi devam eden 110 hasta çalışmaya dahil edildi Tedavi ile trombositleri son 4 hafta boyunca 50 x 109 /L’nin altında olanlar cevapsız, 50 x 109 /L ile 150 x 109 /L arası olanlar kısmi cevaplı, 150 x 109 /L üstünde olanlar ise tam cevaplı olarak kabul edildi. Bulgular: Kronik İTP tanısı ile çalışmaya aldığımız 110 hastanın 83’ü kadın, 27’si erkek idi (K/E:3.1). Olguların başlangıç trombosit değerleri 1x109/L ile 100x109/L arasında idi (ortalama 20.84 x109/L). Olguların 11’i tedavisiz takip edildi. Tedavi uygulanan 99 olgunun tümünde başlangıç tedavisi olarak 1 mg/kg dozuyla metil prednizolon (MPRD) verildi. Bu tedavi ile olguların 53’ünde (%53.5) tam cevap alındı. Tam remisyon elde edilen hastaların %37’sinde (20 hasta) daha sonra 2-6 ay içinde nüks gelişti ve bunlara splenektomi yapıldı. Steroid tedavisine ve splenektomiye cevap vermeyen 19 hastaya ise immunosupresif tedavi verildi. Sonuç: Bu çalışmada başlangıç prednizon tedavisi ve splenektominin İTP olgularının çoğunda etkili olduğu, refrakter İTP olgularında ise immünsupresif tedavinin uygulanabileceği değerlendirildi.

Aim: Demographic features, clinical follow-up and therapeutical responses of 110 adult patients with ITP were evaluated. Method: One hundred and ten patients with idiopathic thrombocytopenic purpura and persistant thrombocytopenia for at least 6 months in Hematology Clinics, Medical School of Yuzuncu Yıl University between 1993 and 2009 were enrolled to the study. Thrombocyte count < 50 x 109 /L was described as unresponsiveness, partial and complete response were determined as 50 x 109 /L-150 x 109 /L and > 150 x 109 /L; respectively under therapy for last four weeks. Results: Eighty-three patients were male and 27 patients were female (M/F: 3/1). Initial thrombocyte counts were between 1x109/L and 100x109/L (mean thrombocyte count 20.84 x109/L). Eleven patients were followed up without therapy. Initial therapy for remaining 99 patients was 1 mg/kg methyl prednisolone. Complete response was achieved in 53 patients (53.5%). Recurrence was observed in 20 patients (37%) with complete remission in consequent 2-6 months and splenectomy was performed. Immunosuppressive therapy was initiated for 19 patients irresponsive to steroid therapy or splenectomy. Conclusion: Steroid therapy and splenectomy is generally effective as an initiative treatment, vincristine therapy is considered to be effective for patients with refractory ITP.

Amaç: Bu çalışmada, tersiyer bir merkez olan üniversite hastanemize akut koroner sendrom (AKS) ile başvuran hastalardaki geleneksel koroner arter hastalığı (KAH) risk faktörleri prevalansını tanımlamayı amaçladık. Metot: 2006-2009 yılları arasında akut koroner sendrom (AKS) tanısıyla Yüzüncü Yıl Üniversitesi Kardiyoloji Anabilim Dalı Koroner Yoğun Bakım Ünitesine yatırılan ardışık 431 hastanın klinik ve laboratuar özelliklerini (hipertansiyon, diabetes mellitus, dislipidemi, sigara içiciliği, koroner arter hastalığı aile öyküsü) inceledik. Bulgular: Sigara içiciliğinin sıklığı erkeklerde %67.8 ve kadınlarda %14.5 idi. Erkeklerin %16.6’i ve kadınların % 35’inde diyabetes mellitus (DM) vardı. Erkeklerin %31.2 ve kadınların %68.4’ünde hipertansiyon (HT) vardı. Ortalama total kolesterol ve LDL-kolesterol seviyeleri 178.5±46.1 mg/dL ve 106.5±37.4 mg/dL’idi. Aile hikayesi daha genç (<50 yaş) olan hastalar arasında yaşlılara göre önemli derecede daha sıktı (%48.5’e karşı %22.3, p<0.001). Sonuç: AKS tanısı ile hastanemize başvuran genç hastalar (<50 yaş) arasındaki en yaygın kardiyovasküler risk faktörleri sigara içiciliği ve aile hikayesi iken, yaşlı hastalar arasındaki en sık risk faktörleri hipertansiyon ve sigara içiciliğiydi. Bu yüzden, sigara kullanımı bölgemizde yaygın bir problemdir.

Aim: In this study, we aimed to define the prevalance of traditional CAD risk factors in patients with acute coronary syndrome (ACS) referring to our university hospital which is a tertiary center. Methods: We studied the clinical (hypertension, diabetes mellitus, dyslipidemia, smoking, and coronary arterial disease history) and laboratory characteristics of consequent 431 patients hospitalized in the Coronary Intensive Care Unit of Yuzuncu Yıl University, the Department of Cardiology with the diagnosis of ACS between the years 2006 and 2009. Findings: The frequency of smoking was 67.8% in men and 14.5% in women, diabetes was present in 16.6% of men, and 35% of women. Hipertension (HT) was present in 31.2% of the men and 68.4% of the women. Mean total cholesterol and LDL-cholesterol levels were 178.5±46.1 mg/dL, and 106.5±37.4 mg/dL. Among younger (<50 years old) patients the family history was significantly more prevalent than olders (%48.5 vs. %22.3, p<0.001). Results: In patients with ACS presented to our hospital, the most common cardiovascular risk factors among younger patients (<50 years old) were smoking and familial history whereas among older patients hypertension and smoking were more prevalent. Therefore smoking is a common problem in our region.

Amaç: Hastanemize sünnet sonrası başvuran komplikasyonları geriye dönük olarak değerlendirmekti. Yöntem: 2006-2010 yılları arasında Bingöl Devlet Hastanesine sünnet komplikasyonu nedeniyle erken dönemde müracaat eden veya bir şikayeti olmadan rutin muayene sırasında tespit edilen geç sünnet komplikasyonları geriye dönük olarak incelendi. Bulgular: Bu hastaları yaş ortlaması 6,2 yıl (1-25 yıl) idi. Toplam 62 hastanın 55’i (%89) toplu sünnet kampanyasında ya da ferdi olarak geleneksel sünnetçilerce, 7’si (%11) hasta doktorlar tarafından sünnet edilmişti. Erken ve geç dönem ayırt edilmeden sünnet sonrası komplikasyon izlenen 62 hastanın komplikasyon dağılım oranları şu şekildeydi; kanama 25(%40) hastada izlendi ve bunu sırasıyla enfeksiyon 13(%20), sünnet derisinin eksik kesilmesi 7(%11), penil hematom 5(%8), penil cilt köprüleri 5(%8), sünnet derisinin fazla kesilmesi 2(%3), kötü yara iyileşmesi (nedbe) 2(%3), idrar retansiyonu 1(%2), penis derisinde iskemi-nekroz 1(%2), edinsel hipospadias 1(%2) ve glans penisde parsiyel amputasyon 1(%2) takip etmekteydi. Sonuç: Sünnet işleminin sağlık merkezlerinde, uygun steril koşullarda ve uzman kişilerce yapılması durumunda, bu komplikasyon oranlarında ciddi olarak azalma olacağını düşünmekteyiz.

Aim: Our aim was retrospectively to evaluate the complications applying to our hospital after circumcision. Method: Referring to Bingol State Hospital between 2006 and 2010 in the early period due to a complication of circumcision,or the complications of late circumcision, identified during routine examination without a complaint were retrospectively reviewed. Findings: The mean age of these patients was 6.2 years (1-25 years). 55 of totally 62 patients (89%) were circumcised in the campaign of mass circumcision or by traditional circumcisers as an individual, but 7 of them (11%) had been circumcised by doctors. Regardless of early and late period, the complication rates of 62 patients who had the complications after the circumcision were as follows; bleeding at 25 patients (40%), infection at 13 patients (20%), missing cutting of the foreskin at 7 patients (11%), penile hematoma at 5 patients (8%), penile skin bridges at 5 patients (8%), more cutting of the foreskin at 2 patients (3%), poor wound healing (scar) at 2 patients (3%), urinary retention at 1 patient (2%), ischemia- necrosis in penis skin at 1 patient (% 2), acquired hypospadias at 1 patient (2%) and partial amputation in the glans penis at 1 patient ( % 2) were respectively observed. Result We think that there will be a serious reduction in the rates of complication in case the process of circumcision is carried out by experts in health centers and in appropriate sterile conditions.

Amaç: Fokomeli, herhangi bir veya daha fazla ekstremitede uzun kemiklerin eksikliği veya tamamen yokluğu yanında el ve ayakların (ya da benzeri yapıların) doğrudan gövdeye ekli bulunması ile karakterize nadir konjenital bir hastalıktır. Bu çalışmada, 17. gebelik haftasında tespit edilmiş ve ultrasonografi bulguları ile Roberts Sendromuna benzerlik gösteren bir tetrafokomeli olgusunun sunulması amaçlanmıştır. Olgu: On beş yaşında, G1P0 olan gebe hastanın rutin antenatal ultrasonografik incelemesinde bilateral fetal humerus, radius, ulna, femur, tibia ve fibula kemikleri izlenmemiş ve bipariyetal çap (BPD), 17 hafta ile uyumlu olarak ölçülmüştür. Aileye önce amniyosentez sonrasında gebelik terminasyonu önerilmiş ancak aile terminasyonu kabul etmemiş ve rutin gebelik takibine devam etmeye karar vermiştir. Gebelik takiplerine düzenli gelmeyen hastanın 4 ay sonraki kontrolünde BPD, 32 hafta; abdominal çevre (AC), 25 hafta ile uyumlu olarak ölçülmüştür. Mevcut anomalilere ek olarak fetusta bilateral yarık damak ve dudak anomalisi de tespit edilmiştir. Otuz altıncı gebelik haftasında ablasyo plasenta ve intra uterin ex fetus tanılarıyla hospitalize edilen hasta, spontan vajinal yolla 2000 gram ex erkek bebek doğurmuştur. Postpartum herhangi bir komplikasyon gelişmemiş ve hasta, doğumdan 24 saat sonra taburcu edilmiştir. Sonuç: Fokomelinin prenatal tanısı ultrasonografi ile kolaylıkla konulabilir. Ultrasonografik incelemede, ekstremite defektleri ile birlikte yarık damak ve dudak anomalileri de saptanabilir. Ayrıca hastaların düzenli gebelik takiplerine gelmesiyle bu gibi nadir konjenital anomaliler erken gebelik haftalarında kolaylıkla tespit edilebilir.

Aim: Phocomelia is a rare congenital disease characterized by the lack or complete absence of one or more of the long bones together with the attachment of the hands and feet (or similar structures) directly to the trunk of the body. In this report, we aimed to present a case of phocomelia diagnosed by ultrasonography at the 17 weeks of gestation. Case: On the routine antenatal ultrasonographic examination of the fifteen years old, G1P0 pregnant patient, bilateral fetal bones of humerus, radius, ulna, femur, tibia and fibula were not detected and biparietal diameter (BPD) was measured as compatible with a 17 weeks of gestation. The termination of pregnancy was offered to the family but they did not accept it and decided to continue the routine follow-up. The patient did not come to her visits regularly and after 4 months, BPD and abdominal circumference (AC) were measured as compatible with 32 and 25 weeks of gestation. A cleft lip and palate anomaly was also detected in the fetus. On the thirty-sixth week of gestation, the patient was hospitalized with a diagnosis of placental abruption and intrauterine ex fetus, and delivered a 2000 g ex male fetus, vaginally. No complication was seen in the postpartum period and the patient was discharged 24 hours after the delivery. Discussion: The prenatal diagnosis of phocomelia is easy by ultrasonography. On the ultrasonographic examination, the cleft lip and palate anomalies may also be detected together with the extremity defects. These rare congenital anomalies may be detected easily at the early weeks of gestation, if the pregnant women come to their antenatal visits regularly.

Skrotal kalkül hidrosel ile birlikte görülmesi nadirdir (1,2). Bu çalışmada 41 yaşında hirosel ile birlikte scrotal kalkülü olan erkek olgu sunuldu. Olgumuzda sağ testis üzerinde kitle ve hidrosel ultrasonografi kullanılarak teşhis edildi. Hidrosel ve skrotumda kitle tanısıyla opere edildi. Bu çalışmada skotal kalkülün etyopatogenesi literatür eşiliğinde değerledirildi.

Intra-scrotal lithiasis associated with hydrocele is a rare condition. In this paper, a intra-scrotal lithiasis with hidrocele case, a 41 year-old man has been reported. Our case was diagnosed with ultrasonography. On the scrotum a mass above the right testicle was observed. He was operated on as a patient with the hidrocele. The aim of our study was to examine the etiopathogenesis of scrotal calculi, which were detected incidentally in various age groups, with reference to the medical literature.

Aterosklerotik ekstrakraniyal karotis arter lezyonları oldukça sık görülmesine karşın, anevrizmalarına daha az rastlanır. En sık yerleşim yeri özellikle bifurkasyon bölgesi olmak üzere ana karotis arterdir. Bunu internal karotis arter takip eder. Bu makalemizde, internal karotis arterin ekstrakraniyal bölümünde anevrizma saptanmış olgu sunulmaktadır. Genel anestezi uygulanarak anevrizma eksplore edilmiş, rezeksiyonu takiben arteriyel devamlılık uc uca anostomoz ile sağlanmıştır.

Despite the fact that atherosclerotic extracranial carotid artery lesions are encountered very often the aneurysms are less common. The aneurysms are usually located in the main carotid artery especially at the bifurcation, thereafter it is seen in the internal carotid artery. In our case we report an aneurysm located in the extracranial segment of the internal carotid artery which was explorated under general anesthesia. After resection the arterial patency was established with end to end anostomosis.

Primer obstrüktif megaüreter (POM), distal üreterde fonksiyonel bir obstrüksiyona bağlı oluşan üreter dilatasyonu olarak tanımlanır. Daha çok çocuk yaş grubunda görülüp, erişkinde nadir olarak görülür. Nonherediter bir patoloji olduğu bilinmekle beraber nadir olarak ailesel olgularda bildirilmiştir. Olguların çoğu asemptomatiktir ve insidental olarak saptanır. Semptomatik hastalarda tanısı önem kazanmaktadır. Biz bu yazıda, üriner sistem şikayetleri ile başvuran yetişkin hastada, yapılan intravenöz ürografi ve ultrasonografi tetkikinde saptanan POM olgusunu sunmayı amaçladık.

Primary obstructive megaureter (POM) is described as dilatation of ureter due to a functional obstruction at distal ureter. It is seen commonly in pediatric age group and uncommonly in adults. Although it is known as a nonhereditary anomaly, some familial cases have also been reported. Most of the cases are asymptomatic and detected incidentally. The diagnosis is important for symptomatic patients. We aim in this study to present the ultrasonography and intravenous urography findings of POM in an adult patient who admitted with urinary system complaint.