Doku yapıştırıcıların (GRFG) vasküler cerrahide özellikle akut aorta diseksiyonunda başarılı kullanımları belirtilmiş ise de akciğer cerrahisinde kullanımı seyrektir. Bu nedenle 18 sıçanı kapsayan deneysel bir çalışma yaptık. On sıçan deney grubunda, 8 sıçan ise kontrol grubunda idi. Sıçanların açılan trakeotomi kesilerinden intübasyonlarını takiben beşinci veya altıncı interkostal aralıktan sol torakotomi yapıldı. Koterle akciğerler 3 mm çapında ve 3 mm derinliğinde yakıldı. Yanık kısımlara, kontrol grubundakiler hariç, doku yapıştırıcı uygulandı. Sıçanlar operasyondan 3 saat, 2, 8 ve 22 gün sonra minimum hava kaçağı basıncını ölçmek ve histolojik inceleme yapmak için açıldı. Sonuçta GRFG yapıştırıcının koter yanığına bağlı akciğer dejenerasyonlarında ve ıslak (yapıştırıcının uygulandığı yer kurumadan) ortamlarda bile etkin yapıştırma gücü olduğunu gözlemledik.

The use of tissue glue (GRFG) has been reported in vascular surgery, especially in surgery for acute aortic dissection. However reports concerning its use in pulmonary surgery are rare. For this reason, we conducted on an experimental study comprising 18 rats. There were 10 rats in the study group and 8 in the control group. After intubation of the rats, through tracheotomy incision, a left thoracotomy in the fifth or sixth intercostal space was performed. A thermal injury 3 mm in diameter and 3 mm in depth was made on the lung surface using an electrocaoutery. Tissue glue was then applied to injury sites except for those of the control group. Rats were sacrificed 3 hour, 2 days, 8 days, and 22 days after operation in order to estimate the minimum air-leak pressure and to perform histologic study. Our data suggest that GRFG glue has good adhesive properties even in the presence of moisture and degenerative tissue due to electrocaoutery injury to the lung.

Bu yazıda intraorbital tümör nedeniyle 1975-1995 yılları arasında A.Ü.T.F Nöroşirürji kliniğinde opere edilen 189 olgu gözden geçirilmiş ve tüm olguların klinik özellikleri, cerrahi endikasyonları ve girişim yolları literatür bilgileri ışığında tartışılmıştır.

189 patients with intraorbital tumors which were operated in between the years of 1975 and 1995 in Department of Neurosurgery, School of Medicine University of Ankara were evaluated in this article. The incidence, clinical features, surgical techniques and indications for each surgical approach of intraorbital tumors are discussed and the related literature is reviewed.

Yenidoğan dönemindeki mortalite oranı çok yüksektir. Özellikle gestasyon yaşı ve doğum ağırlığı düşük olan prematüre bebeklerde mortalite oranı daha da yükselmektedir. Çalışmamızın gayesi, prematürelerdeki mortalite nedenlerini belirlemek ve gerekli tedbirleri alarak mortaliteyi aşağı seviyelere çekmektir. Çalışmamızda Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi yenidoğan servisine Aralık 1996-Temmuz 1998 yıllarında kabul edilen toplam 99 prematüre bebek çeşitli yönleriyle değerlendirilmiştir. Ortalama mortalite oranı % 34 bulundu. Ölüm sebepleri arasında sepsis % 33.5 ile en önde geliyordu. Respiratuvar distress sendromu, mekonyum aspirasyonu ve benzeri akciğer hastalıkları % 31 olarak ikinci sırada, asfiktik doğumlar ise % 12.5 ile üçüncü sırada bulundu. Çalışmanın sonuçları benzer araştırmaların neticeleriyle karşılaştırılmıştır. Sepsise bağlı mortalite yüksekliğinin nedeni bölgemizdeki doğumların uygun olmayan şartlarda yapılması ve sosyoekonomik seviyenin düşüklüğü olarak değerlendirilmiştir.

The mortality rate is very high in the newborn period. Particularly, it’s higher in the premature infants with low gestation age and birth weight. Our purpose was to determinate the causes of mortality in prematures, and to decrease the mortality rate with take the necessary measures. In the study, the various features of 99 premature infants, who admitted to Yüzüncü Yıl University Faculty of Medicine Department of Newborn Units between December 1996 and July 1998 were studied retrospectively. The mean mortality rate was 34%. The most common cause of death was sepsis (33.5%). Pulmonary diseases such as respiratory distress syndrome and meconium aspiration syndrome were the second frequency (31%), and asphyxia was the third frequency (12.5%). The results of study were compared with similar studies. It’s established that the causes of high mortality due to sepsis were assisted delivery in unsuitable condition, and low socio-economic level.

Dermatoglifik analizler, genetik olarak kontrol altında olan deri yüzeyindeki çizgilenmeleri, sayı ve şekillerini inceledikleri için eskiden beri tıbbi genetiğin ayrılmaz bir parçası olmuştur. 17 erkek ve 6 kız toplam 23 Hodgkinli hastanın dermatoglifikleri incelenerek, 42 erkek ve 38 kız toplam 80 kontrol olgusunun dermatoglifikleri ile karşılaştırıldı. Bu çalışmada, incelenen hastaların el parmak uçlarında düğüm örnekleri fazladır. Erkek hastaların sol ellerinde atd açısı az, kız hastalarda palmar a-b çizgi sayısı fazladır. Hastaların el ayalarında IV ilmeği fazla, H ilmeği ve t?? triradiusu azdır. A temel çizgisinin 5? numaralı yere açılma sıklığı az, 3 numaralı yere açılma sıklığı fazladır. Sonuç olarak, Hodgkinli hasta çocukların parmak ve avuç içlerinde önemli dermatoglifik farklar vardır. Dermatoglifik çalışmanın Hodgkin hastalığı ile ilgili yapılan çalışmalara katkıda bulunacağı inancındayız.

Since dermatoglyphics is a highly genetically controlled test method and is a part of medical genetics. The dermatoglyphics of 17 male and 6 female, a total of 23 patient with Hodgkin’s disease (HD) were compared with those of 42 male and 38 female, a total of 80 control cases. In this study, on the fingertips of HD cases, whorl patterns and a-b ridge count in females are more, atd angles on the left hands of male patients are less then those of the control cases. Palmar IV loops of patients are more, palmar H loops and t?? triradii are less, and the palmar A line terminations is found less often at location number 5? and more often at location number 3. In cunclusion, the dermatoglyphic patterns of finger and palm were significantly different in children with HD. We believe that the dermatoglyphic study will contribute to the studies done with HD.

Nötropeni akut lösemi olgularında sıklıkla görülen bir komplikasyondur. Nötropenik süreçte mortalite ve morbiditeye yol açan en önemli neden infeksiyonlardır. Bu çalışmada, akut lösemi tanısı konan ve nötropenik ateş gelişen 28 olguda başlangıç empirik antibiyotik tedavi sonuçları değerlendirildi. Ateş olguların 13’ünde (%46) tanı konduğunda varken, geri kalan kısmında kemoterapiyi takiben gelişti. Olgulardan sadece 12’sinde (%42.8) kültürlerde mikroorganizma üredi. En fazla (%66) üreyen mikroorganizmalar gram pozitif olanlardı ve kanda en sık üreyen S.aureus idi. Başlangıç empirik tedavi olarak olgulardan sekizine cefepime + amikasin ve 20’sine ceftazidim + amikasin verildi. Toplam olguların %71.4’ünde empirik tedavi ile başarılı sonuç alındı. Ceftazidimde olduğu gibi cefepim kombinasyonunun da başlangıç empirik antibiyotik tedavisinde başarılı olduğu görüldü.

Neutropenia is a common complication in patients with acute leukemia. Infections are the most serious cause of morbidity and mortality during these neutropenic period. In this study, we investigated the results of initial antimicrobial treatment in 28 patients recently diagnosed with acute leukemia and developed febrile neutropenic episodes. Febrile episodes appeared in 13 (46%) of the patients at the time of diagnosis and in the remainder occurred during the period of bone marrow aplasia following chemotherapy. Cultures were positive in only 12 (42.8%) of these cases. Gram positive microorganisms were isolated most frequently (66%) in cultures and S.aureus was the most commonly grown organism in blood. In these infections cefepime + amikacin was given in eight of the patients as initial empirical antibiotic therapy and ceftazidim + amikacin in 20. Success rate with initial empirical antibiotic therapy was 71.4% for all cases. Successful results have been optained by the combination of cefepime and amikacin as seen in ceftazidim plus amikacin combination.

Bu araştırma, Van’da sosyo-kültürel ve ekonomik düzeyleri farklı aynı cinsiyet ve aynı yaş grubundan iki toplumda barsak parazitlerinin görülme sıklığını ortaya koymak ve bulunan oranları karşılaştırmak amacıyla yapıldı. Çalışma, yaşları 14-17 arasında değişen Van Sanayi Sitesi Çırakları ile aynı yaş grubuna ait Özel Serhat Fen Lisesi öğrencileri arasında yapıldı. Araştırmaya, sadece erkek bireyler alındı. Çalışmada, Sanayi Sitesi çıraklarından 65, Lise öğrencilerinden ise toplam 100 kişiden dışkı örneği alındı. Dışkı örnekleri, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Parazitoloji Laboratuvarında önce nativ-lugol ve demir-hematoksilen boyama yöntemleri ile, daha sonra flotasyon ve sedimentasyon yöntemleriyle yönünden incelendi. Van Sanayi Sitesi çıraklarından 65 kişinin 48’inde (%73.8), Özel Serhat Fen Lisesi öğrencilerinden ise 100 kişinin 28’inde (%28.0) bir veya daha fazla parazit türü saptandı. Araştırmada çıraklarda Entamoeba histolytica %13.8, Entamoeba coli %29.2, Blastocystis hominis %10.8, Giardia intestinalis %16.9, Ascaris lumbricoides %29.2, Trichuris trichiura %1.5, Enterobius vermicularis %6.2, Taenia saginata %1.5 ve Hymenolepis nana %6.2 oranında saptandı. Lise öğrencilerinde E.coli %9.0, Iodamoeba butschlii %2.0, B.hominis %3.0, G.intestinalis %9.0, A.lumbricoides %5.0, T.trichiura %1.0 ve E.vermicularis %1.0 oranında saptandı. Bu iki toplumda saptanan parazitlerin görülme sıklığı, ?2 testine göre değerlendirildi ve sonuçlar çok anlamlı bulundu (p<0.001).

This is a comparative study in which the prevalence of intestinal parasites in two groups of people with different social, cultural and economical status was investigated. Both groups were is the same sex and age. 165 teenagers (14-17 years old) participated in the study, 65 workers from Van Industrial Estate and 100 students from Serhat Scientific High School. Stool samples taken from all subjects were first examined by native-lugol and iron-hematoxylin staining methods, then flotation and sedimentation methods were applied. One or more species of parasites were found in 48 out of 65 young workers (73.8%) and in 28 out of 100 students (28.0%). Among the workers, Entamoeba histolytica was 13.8%, Entamoeba coli 29.2%, Blastocystis hominis 10.8%, Giardia intestinalis 16.9%, Ascaris lumbricoides 29.2%, Trichuris trichiura 1.5%, Enterobius vermicularis 6.2%, Taenia saginata 1.5% and Hymenolepis nana 6.2%. Whereas, the ranges in the High School students were as follows: E.coli 9.0%, Iodamoeba butschlii 2.0%, B.hominis 3.0%, G.intestinalis 9.0%, A.lumbricoides 5.0%, Trichuris trichiura 1.0% and E.vermicularis 1.0%. The prevalence in these groups was evaluated using ?2 test and the result was significant (p<0.001).

Bu çalışmanın amacı konjenital kalp hastalıkları nedeniyle yapılan operasyonlarda eksize edilen timus materyalindeki histolojik değişiklikleri ve bu değişikliklerle kardiak anomalinin tipi ve operasyon yaşı arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. Çalışma, konjenital kalp hastalığı olan 25 kişi üzerinde yapılmıştır. Çeşitli stres atakları sonucu timusta; apoptotik kortikal timositlerin makrofajlar tarafından fagositozuna bağlı yıldızlı gök manzarası, Hassal korpuskül değişiklikleri ve kortikomedüller ayırımın ortadan kalkması gibi histolojik bulgular gözlendi. Olguların %48' inde medullada görülen Hassal korpuskül değişiklikleri ile kardiak anomali tipi arasında istatistiksel ilişki gözlenmiştir. Olguların % 64' ünde kortekste yıldızlı gök manzarası ve %36' sında kortikomedüller bileşkenin silinmesi gözlenmiş ve bu bulguların operasyon yaşı ile istatistiksel olarak ilişkili olduğu saptanmıştır. Bu durumun artan sayıda stres ataklarının sonucu sekrete edilen glikokortikoidin timositler üzerine etkisi sonucu geliştiği bilindiğinden, konjenital kalp hastalıklı çocuklarda timusta lenfopoezin anlamlı derecede etkilendiği düşünülmektedir. Sonuç olarak, konjenital kalp anomalili çocuklarda timosit kaybının artışını gösteren histolojik bulgular, hücresel ve dolayısıyla humoral immünite gelişiminin etkilendiğini destekler niteliktedir.

The purpose of this study is to investigate histological changes in thymic material removed during operation for congenital heart disease and the correlation of these changes with the age of operation and cardiac anomaly. The study included Hematoxylin-Eosin stained sections of 25 cases with congenital heart disease. We investigated a number of histological changes due to episode of stress such as starry sky appearence resulting from phagocytosis of apoptotic cortical thymocytes by macrophages, Hassal' s corpuscle changes and corticomedullary effacement. Hassal' s corpuscle changes were seen in 12 cases (48%) with a statistically significant correlation with the type of cardiac morphology. Sixteen cases (64%) revealed thymocytic apoptosis and nine cases (36%) displayed corticomedullary effacement, and both changes statistically correlated with age of operation. This finding is due to the role of endogen glycocoticoid on cortical thymocytes during episodes of stress affecting thymic lymphopoesis in children with congenital heart disease. We concluded that histological findings showing increased thymocyt loss in children with congenital heart disease might be compatible with affected development of cellular and humoral immunity.

Peptik ülser kanamalarında endoskopik enjeksiyon uygulanması kolay, güvenilir ve etkili bir tedavi yöntemidir. Endoskopik enjeksiyon tedavisi, vazokonstriktör ve sklerozan maddelerin ülserin etrafına ve üzerine uygulanması esasına dayanmaktadır. 1994-1996 yılları arasında SSK Tepecik Hastanesi Gastroenteroloji Kliniğine, üst gastrointestinal sistem kanaması nedeniyle başvuran 44 hastaya endoskopik enjeksiyon tedavisi uygulandı. Yaşları 19-82 arasında olan hastaların 29’u erkek, 15’i kadındı. 42 olguda duodenal ülser, 2 olguda ise mide ülseri mevcuttu. Forrest sınıflamasına göre 5 olgu Ia (% 11), 2 olgu IIa (% 5), 20 olgu Ib (% 45), 17 olgu IIb (% 39) idi. 40 olguda (% 90.9) kanamanın kontrol altına alınmasına karşın, 4 olguda (% 9) cerrahi tedaviye gereksinim duyuldu. 2 hastada coumadin kullanımına bağlı hemorajik diyatez söz konusu idi. Bu sonuçlara göre endoskopik enjeksiyon tedavisinin varis dışı üst gastrointestinal sistem kanamalarında etkili bir tedavi yöntemi olduğu görüldü.

Endoscopic injection sclerotherapy is a simple, reliable and efficient method for treatment of peptic ulcer bleeding. The principle of this method based on application of vasoconstrictor and sclerosing agents in and around the lesion. 44 patients with upper gastrointestinal bleeding hospitalized at Gastroenterology Clinics of SSK Tepecik Educational Hospital between 1994-1996 were included in this study. Patients aged between 19-82 and male/female ratio was 29/15. 42 cases were diagnosed as duodenal ulcer and 2 cases were gastric ulcer. According to Forrest classification 5 cases were Ia (11 %), 2 cases were IIa (5 %), 20 cases were Ib (45 %) and 17 cases were IIb (39 %). In 40 cases (90.9 %), bleeding were controlled by endoscopic injection sclerotherapy meanwhile 4 cases were required surgical treatment. Hemorrhagic diathesis was seen in two of the patients because of the using coumadin. According to our results endoscopic injection sclerotherapy is effective method for treatment of upper gastrointestinal hemorrhage due to peptic ulcers.

Ocak 1996 ve Mayıs 1998 tarihleri arasında kliniğimizde yatan ve diğer kliniklerde yatarak tedavi görmekte iken kliniğimizce konsülte edilen toplam 125 plörezili olgu incelendi. Olguların 81’i (%64.8) erkek, 44’ü (%35.2) kadındı. Plevra sıvısının transuda-eksuda ayırımında Light kriterleri kullanıldı. Olguların 95’i (%76) eksuda, 30’u (%24) transuda özelliğindeydi. Etyolojik açıdan değerlendirildiğinde olguların %28’inin tüberküloz (tbc) plörezi, %32’sinin malign plörezi, %12’sinin parapnömonik plörezi, %4’ünün pulmoner emboliye bağlı plörezi, %24’ünün de transudatif plörezi olduğu görüldü. Malign plörezili 40 olgunun 16’sının (%40) epidermoid karsinom olması dikkat çekiciydi. Olguları yaş gruplarına göre incelediğimizde malign plörezili olguların %70’ini 50-69 yaş grubundaki olgular oluşturmaktaydı. Tüberküloz plörezili olguların %82.85’ini 29 yaş ve altı olgu grubu oluşturmaktaydı. 50 yaş ve üstü tüberküloz plörezi olgusu %5.7 olarak tespit edilmiştir. Plörezili olgularımızda plevra iğne biyopsisiyle %28, transtorasik iğne biyopsisiyle %1.6, sitolojik tetkikle %7.2, periferik lenf nodu biyopsisiyle %3.2, bronkoskopik biyopsi ile %9.6, torakotomi ile %0.8 oranında tanı elde ettik. Olguların %24’ünde klinik, radyolojik ve transudatif özelliklere dayanılarak tanı konuldu. Klinik ve laboratuvar sonuçları ile %12 olguda parapnömonik efüzyon tanısı konuldu. Plörezili olguların %6.4’ünde tedaviden tanıya gidilerek tanı konuldu. Plevra sıvısı olan olgularda tüm tanı yöntemlerinin hastanın kliniğine göre dikkatlice seçilmesi ve gerektiğinde invaziv işlemlerin kullanılmasının tanı oranlarını yükselttiği sonucuna varıldı.

125 cases with the diagnosis of pleurisy were investigated both inpatients who were treated in our clinic and who were treated in other clinics by our consultations between january 1996 and may 1998. There were 81 (64.8%) male and 44(35.2%) female patients. Light criteria was used in the differentiation of pleura fluid as exsudative or transudative. There were 95(76%) exudative pleural fluid cases and 30(24%) transudative pleural fluid. There were 28% tuberculous pleurisy, 32% malign pleurisy, 12% parapneumonic pleurisy, 4% pleurisy related to pulmonary emboli and 24% transudative pleurisy according to etiologic evaluation. 16(40%) of 40 malign pleurisy cases were interestingly epidermoid carsinom. In the investigation of cases according to age groups, 70% of malign pleurisy cases were 50-69 years of age groups. 82.85% of tuberculous pleurisy cases were 29 years of age and below. 5.7% of them were 50 years of age and above. We confirmed the diagnosis by pleural needle biopsy, cytologic investigation, periferic lymph node biopsy, bronchoscopic biopsy and thorocotomi according to percentations of diagnostic techniques, diagnosis was made by 28% needle biopsy, 1.6% transthoracic biopsy, 7.2% cytologic investigation, 3.2% peripheric lymph node biopsy, 9.6% bronchoscopic biopsy and 0.8% thoracotomi. 24% of cases were diagnosed according to clinical, radiological and transudative features. 12% of cases were diagnosed as parapneumonic effusions according to clinical and laboratory results. 6.4% of cases diagnosed as pleurisy according to treatment results. Diagnostic percentages are increased because diagnostic methods and invasive processes according to patients clinics are decided carefully.

Amaç: Astımlı çocukların ateroskleroz riskini araştırmak amaçlandı. Kontrol (n=20), semptomatik astım (n=20) ve asemptomatik astım (n=20) gruplarının serum lipid düzeyleri tayin edildi. Elde edilen değerler Mann-Whitney U testi ile değerlendirildi. Semptomatik astımlılarda, total kolesterol ve total kolesterol/HDL (p<0.05), LDL ve LDL/HDL (p<0.01), Apo B, Apo B/ApoA1 ve LDL/ApoA1 (p<0.001) düzeyleri yüksek bulundu. Bronşiyal astımlı çocukların aterojenik risk taşıyabileceği kanısına varıldı. Bu bulgular ateroskleroz etyopatojenezinde, bronşiyal astımın daha ileri araştırılması yönünde teşvik edicidir.

It was aimed to investigate risc for atherosclerosis in the children with asthma bronchiale. In the control (n=20), symptomatic (n=20), and asymptomatic asthma bronchiale (n=20) groups, blood lipid profiles were determined. Statistical analyzes were performed using Mann-Whitney U analysis. Total cholesterol and total cholesterol/HDL (p>0.05), LDL and LDL/HDL (p<0.01), Apo B, Apo B/ApoA1, and LDL/Apo A1 (p<0.001) levels were significantly higher in the children with asthma bronchiale than those of controls. We concluded that children with asthma bronchiale might have a risk for atherosclerosis. These findings may be a stimulus for further research of pediatric asthma bronchiale in the etiopathogenesis for atherosclerosis.

Yüzüncü Yıl Üniversitesi kan merkezi ve aferez ünitesinde Ocak 1997 ve Aralık 1997 tarihleri arasında jel-santrifugasyon yöntemiyle bakılan 7.147 donörün kan grupları incelendi. O, A, B, ve AB kan gruplarının sıklığı sırasıyla, % 33.1, % 43.9, % 14.9, ve % 8.1 bulunurken, Rh pozitifliğ % 87.1 olarak saptandı. Kadın ve erkekler ABO ve Rh kan grupları açısından birbirine benzerdi. Sonuç olarak, Van ilindeki ABO ve Rh kan grupları dağılımının, Türkiye’nin diğer yöreleri ile benzer olduğu görüldü.

The ABO and Rh blood group of 7.147 donor were examined in Blood Bank and Apheresis Unit, Medical School of Yüzüncü Yıl University between January 1997 and December 1997. The distribution of A, O, B and AB groups were 33.1 %, 43.9 %, 14.9 % and 8.1 %% respectively. Rh positivity was found to be 87.1 %. Incidence of “ABO” and “Rh” blood groups for male and female were similar. In conclusion, incidence of ABO and Rh blood groups in Van was found similarly as well in the other part of Turkey.

Sularda yaygın olarak bulunan hareketli Aeromonas türleri (A. hydrophila, A. caviae, A. sobria) balıklarda ve soğuk kanlı hayvanlarda septisemik, çeşitli hayvan türlerinde ve insanlarda enterik, septisemik veya lokal enfeksiyonlar oluştururlar. Bu çalışmada, Van Gölü’nde yaşayan tek balık türü olan Chalcaburnus tarichii’lerin (İnci Kefali) barsaklarında hareketli Aeromonas türlerinin varlığı ve sıklığı araştırıldı. Araştırma, Ocak ve Haziran ayları olmak üzere 2 dönemde yapıldı. Bu aylarda piyasadan satın alınan 50’şerden toplam 100 adet balığın barsak içerikleri hareketli Aeromonas’lar yönünden incelendi. Ocak ayında incelenen 50 adet balığın barsak içeriğinden 6 adet (%3) hareketli Aeromanas spp. izole edildi. İzole edilen suşların 1’i (%16.6) A. hydrophila, 2’si (%33.3) A. caviae, 3’ü (%50) A. sobria olarak identifiye edildi. Haziran ayında incelenen 50 adet balığın barsak içeriğinden 40 adet (%80) hareketli Aeromanas spp. izole edildi. İzole edilen 40 suşun 14’ü (%35) A. hydrophila, 16’sı (%40) A. caviae, 10’u (%25) A. sobria olarak identifiye edildi. Sonuç olarak, Van Gölü’nde yaşayan Chalcaburnus tarichii (İnci Kefali) balıklarında hareketli Aeromonas türlerinin yaz aylarında yüksek oranda görüldüğü (%80) ve bu aylarda A. hydrophila’nın görülme sıklığında kış aylarına oranla belirgin bir artışın olduğu tespit edildi.

Motile Aeromonads species found abundantly in waters (Aeromonas hydrophila, Aeromonas caviae, and Aeromonas sobria) cause septicemia in fish and cold-blooded animals, enteric, septicemic and local infections in several animal species and humans. The aim of this study is to determine the presence and prevalence of motile Aeromonads species in the intestine of Chalcaburnus tarichii, the only fish species living in Lake Van. The study was carried out in two different periods; the first in January and the other in June. The intestine contents of 100 fish bought from the market, 50 in January and 50 in June, were examined for motile Aeromonads. From the intestine contents of 50 fish examined in January, 6 motile Aeromonads spp. (3%) were isolated. Out of six isolates, 1 (16.6%) was identified as Aeromonas hydrophila, 2 (33.3%) as Aeromonas caviae and 3 (50%) as Aeromonas sobria. From the intestine contents of 50 fish examined in June, 40 motile Aeromonads spp. (80%) were isolated. Out of 40 isolates, 14 (35%) were identified as Aeromonas hydrophila, 16 (40%) Aeromonas caviae, and 10 (25%) as Aeromonas sobria. It was concluded that the prevalence of motile Aeromonads spp. found in Chalcaburnus tarichii fish living in Lake Van was quite high in summer months (80%) and compared to winter months, prevalence of Aeromonas hydrophila increased during these months.

Bronşial karsinoid tümörlerin tedavisi için günümüzde, tümörün lokalize kaldığı olgularda akciğer parankimasını koruyan konservatif cerrahi yöntemler tercih edilir. Buna karşın tümörün distalinde irreversibl değişikliklerin saptandığı olgularda akciğer rezeksiyonu uygulanır. Çalışmamızda karsinoid tümöre bağlı obstrüksiyon sonucu gelişmiş komplikasyonlar nedeniyle (harap olmuş akciğer, kistik yapı oluşumu ve bronşiektazi) standart rezeksiyon uygulamak zorunda kaldığımız 3 olguyu sunduk. Tanı ve tedavideki temel prensipleri vurguladık. Ayrıca tedaviye rağmen tekrarlayan pulmoner semptomları olan olgularda ayırıcı tanıda karsinoid tümörün akıldan uzak tutulmaması gerektiğini belirttik.

Today in the treatment of bronchial carcinoid tumors, conservative surgical methods which protect lung parenchyma are preferred in such cases that tumor remains localized, whereas in cases in which irreversible changes are established in distal to the tumor is choice lung resection. In this study, we presented 3 cases which we had to perform standard resection due to some complications such as destroyed lung, cystic formation and bronchiectasis which had developed secondary to obstruction related to carcinoid tumor. We stressed on the main principals in the diagnosis and the treatment in bronchial carcinoid tumors. We stated that in cases with recurrent pulmonary symptoms carcinoid tumor should be keep in mind in differential diagnosis.

Sturge-Weber sendromu şarap kırmızısı renginde (port-wine) fasiyal nevus, konvulziyon, hemiparezi, intrakranyal kalsifikasyon ve mental retardasyon ile karakterize bir tablodur. 8 yaşında erkek hasta havale geçirme şikayetiyle getirildi. Fizik muayenesinde, yüzünün sol tarafında trigeminal dermatom bölgesinde fasiyal nevusu mevcuttu. Bilgisayarlı beyin tomografisinde sol hemisferde atrofi ve serebral kalsifikasyon tespit edildi. Fasiyal port-wine nevus ve tomografi bulgularıyla Sturge-Weber sendromu tanısı alan hasta bu sendromla birlikte mikrosefali nadir görüldüğünden dolayı sunulmuştur.

Sturge-Weber syndrome consists of a constellation of symptoms and signs including a facial nevus (port-wine stain), seizures, hemiparesis, intracranial calcifications, and in many cases, mental retardation. An 8- years-old boy was admitted with seizures. On physical examination, he had facial nevus in trigeminal dermatome location on the left side. Computerize tomography of the brain disclosed cerebral atrophy and cerebral calcifications. The case diagnosed Sturge-Weber syndrome with the facial nevus and findings of computerize tomography of the brain is presented becasue of rare presentation of this syndrome associated with microcephaly.

Kabakulak, çocukluk çağı bulaşıcı hastalıkları arasında çok sık görülen ve genellikle komplikasyonsuz iyileşen bir hastalıktır. Komplikasyon olarak meningoensefalit, orşit, epididimit, ooforit, pankreatit, nefrit, tiroidit, miyokardit, artrit gelişebilir. Trombositopeni kabakulak seyrinde nadir olarak ortaya çıkar. Kabakulak enfeksiyonu geçirmekte olan 10 yaşında kız hasta burun kanaması ve vücudunda döküntü şikayetleri ile getirildi. Fizik muayene ve laboratuar bulguları ile kabakulak enfeksiyonuna eşlik eden trombositopeni olarak kabul edildi. Hastaya 400 mg/kg/gün dozunda, 5 gün süreyle intravenöz immünglobülin uygulandı. Klinik ve laboratuar bulguların düzelmemesi üzerine 30 mg/kg/gün dozunda ağızdan metilprednizolon başlandı. 4 günlük steroid tedavisi sonrası (yatışının 10. günü) trombositopenisi düzeldi. Nadir görülen bu olgu literatür ışığında tartışıldı.

Mumps is frequently seen in childhood and usually recovered without any complication. These complications included meningoancephalitis, orchitis, epididimitis, oophoritis, pancreatitis, nephritis, thyroiditis, myocarditis, arthritis. Thrombocytopenia is rarely seen during mumps. In this report, a ten year old girl was admitted to our hospital with the complaints of purpura and epistaxis. She was diagnosed as mumps related thrombocytopenia, and was administered intravenous immunglobulin in a dose of 400 mg/ kg/day for five days. Because the clinical and laboratory findings had not improved, methylprednisolone was given in a dose of 30 mg/kg/day for another 4 days. His platelet count reached to normal after 5 days (10 days after diagnosis). This rare case was discussed with literature.

Bu makalede karın içi adezyonların oluşum mekanizması ve önlenmesi ile ilgili güncel yaklaşımlar literatür ışığında gözden geçirildi.

In this report we overviewed the recent considerations on intra-abdominal adhesion mechanisms and prevention basing on the related literature.

Kronik ağrılar modern tıbbın başlıca problemlerindendir. Nörojenik ağrıların farmokolojik tedaviye genellikle cevap vermediği bilinmektedir. Elektronik nörostimülasyon, ilaçların yan etkilerinden arınmış, hastanın kendisinin kullanabileceği bir yöntemdir. Mukayeseli çalışmalar göstermiştir ki, ağrı hastaları, seçme şansı verildiğinde klasik stimülasyon yerine burst ve HRFM (high rate frequency modulation - yüksek oranlı frekans modülasyonu) tarzlarını tercih etmektedir. Yaygın dağılımlı ve bilateral kronik ağrıların kontrolunda, transkütan stimülasyon pratik olmayıp, omuriliğin epidural bölgesine elektrod implantasyonu gereklidir. Mevcut implantların elektrod migrasyonu, elektronik arızalar, sabit parametreler ve pahalılık gibi sorunlarını çözmek için, endüktif kuplaj tekniğine dayalı yeni bir transmitter-receiver sistem geliştirilmiştir. Yeni sistem, mevcut RF (radyo-frekans) implantlara göre daha güvenli ve çok daha ucuzdur. Son zamanlarda uygulamaya konulan, yüksek teknoloji donanımlı mikromodular implantlar, deneysel aşamada, pahalı ve arıza riski taşıyan karmaşık bir sistem olarak görülmektedir. Yeni teknolojilerin performansını değerlendirmek için uzun dönem klinik çalışmalar ve tedavinin verimliliğini arttırmak için daha başka teknik araştırmalar gerekmektedir.

Management of chronic pain is a major problem of modern medicine. It is known that neurogenic pain is generally resistant to pharmacological therapy. Electrical neurostimula-tion is a drug free self control tool. Comparative studies have revealed that pain patients, if offered, prefer modulated stimulation modes such as burst and HRFM (high rate frequency modulation) rather than conventional stimulation. In the case of extensive and bilateral persistent pain, TENS (transcutaneous electrical nerve stimulation) is not practical, and epidural spinal cord stimulation by means of an implantable system is indicated. To overcome the problems of the current implants such as electrode migration, component failures, fixed electrical parameters and expense, a new enductively coupled transmitter-receiver system has been developed. The new system is safer, more reliable and much cheaper than commonly used RF (radio-frequency) based implants. Recently introduced micromodular implants using high-tech facilities, at the experimental stage, seem to be a complicated system having the risk of component failures and expensive. Long-term clinical trials to assess the performance of recently developed implantable systems and further studies to improve the technic are necessary.

Sol ventrikül hipertrofisi (SVH), hipertansif hastalarda morbidite ve mortaliteyi belirgin derecede artıran en önemli değiştirilebilir risk faktörüdür. Elimizdeki metodlar ile rahatlıkla tanısı konulabilmektedir. Hipertansif hastalarda SVH’si varlığı mutlaka araştırılmalı ve saptandığında tedaviye cevap takip edilmelidir.

Left ventricular hypertrophy is the most important modifiable risk factor for hypertensive patients which increase morbidity and mortality significantly. Left ventricular hypertrophy can be diagnosed easily with current tools and must be screened among hypertensive patients, also if detected, response to treatment must be followed.