Amaç-Metod: Süt fabrikasından çeşitli zaman dilimlerinde alınan süt örneklerinden 16 koagülaz pozitif stafilokok (KPS) ve 22 koagülaz negatif stafilokok (KNS) üretilmiştir. Bu stafilokokların sefalosporinlere (Sefradin: CE, Sefuroksim: CXM, Seftizoksime: ZOX) ve karbapenem grubundan imipeneme (IPM) duyarlılık-dirençlilik oranları araştırılmıştır. Bulgular: KPS ve KNS olmak üzere 38 suşun duyarlılık oranları CXM için %18.42, CE için %26.31, ZOX için %7.9 ve IPM için %13.16 bulunmuştur. Sonuç: Bu bulgu KPS ve KNS infeksiyonlarında antibiyogram sonuçlarına göre tedavi rejimlerinin seçilmesi gereğini yansıtmaktadır.

Aim and Method: 16 of coagulase positive staphylococci (CPS) and 22 of coagulase negative staphylococci (CNS) were isolated from milk samples taken at several time periods in a milk factory. Resistance and susceptibility rates of them against both cephalosporins (cephradine: CE, cefuroxime: CXM and ceftizoxime: ZOX) and imipenem (a carbapenem) were coincidentally investigated. Results: Susceptibility rates of total 38 isolates for CXM, CE, ZOX and IPM were18.42%, 26.31%, 7.9% and 13.16%, respectively. Conclusion: This finding reflects the necessity for choice of therapy regimens according to the susceptibility tests in these CNS and CPS infections.

Amaç: Gastrointestinal sistem yabancı cisimleri, çocukluk çağında önemli bir sağlık problemi olmaya devam etmektedir. Retrospektif olarak yapılan bu klinik çalışmada, gastrointestinal yabancı cisimlerde, yabancı cismin tip ve lokalisazyonuna göre tedavi yaklaşımı ve başarısı incelendi. Metod: Haziran 1995 ile Şubat 2000 tarihleri arasında, gastrointestinal yabancı cisim tanısı almış yaşları 1 ay ile 15 yaş arasında değişen 74 hasta kliniğimizde tedavi edilmiştir. Bulgular: Yabancı cisimlerin 65' i (% 85.5) metaldi. En sık çıkarılan yabancı cisim madeni para olup sıklıkla özefagus 1. darlığa yerleşimliydi. Altmış bir hastada (%82.4), yabancı cisim endoskopik olarak çıkarılırken 2 hastada (%2.7) mideye itildi, dokuz hastada (%12.1) yabancı cisim defekasyonla çıktı. İki hastada (%2.7) ise cerrahi olarak alındı. Olgularımızda önemli komplikasyon izlenmezken mortalite gözlenmedi. Sonuç: Midedeki ve duodenumda keskin ve batıcı yabancı cisimlerin endoskopik olarak çıkarılması, midedeki künt ve barsaklardaki tüm yabancı cisimlerin konservatif takip edilmesi gerektiği görüşündeyiz. Peritoneal irritasyon bulguları varlığında veya yabancı cismin 48-72 saatten fazla aynı lokalizasyonda kalması halinde cerrahi girişim planlanmalıdır. Çocukluk çağı özefageal yabancı cisimlerin çıkarılmasında endoskopik yaklaşım, yüksek başarı oranı, emniyetli ve kolay uygulanabilirliği nedeniyle ilk tercih olmaya devam etmektedir.

Aim: Gastrointestinal foreign bodies continue to become a serious health problem for childhood. In this retrospective clinical study, we investigated the methods used for the removal of gastrointestinal foreign bodies, the structure and location of foreign bodies, and success rates of the treatment. Method: Between June 1995 and February 2000, 74 patients with gastrointestinal foreign bodies were treated in our department. Results: Sixty-five foreign bodies (85.5%) were metal objects. Most of the extracted foreign bodies were coins located in the proximal esophageal sphincter. Foreign bodies were extracted endoscopically in 61 (82.4%), were pushed into the stomach in two patients (2.7%), while spontaneously went through the outlet of the stomach in nine patients (12.1%). Surgical removal was performed on in two patients (2.7%). There was no major morbidity or mortality. Conclusion: Sharp and pointed foreign bodies in the stomach and duodenum should be removed using endoscopy. Blunt foreign bodies in the stomach and all foreign bodies in intestine should be managed conservatively When patient has peritoneal irritation signs or foreign body persisting İn the same location, surgical intervention should be planned. Endoscopic approach is still the most preferred method for the removal of pediatric esophageal foreign bodies, because its high success rate, and safety.

Amaç: Özofagus kanseri Van bölgesinde sık görülen gastrointestinal malignitelerden biridir. Bu çalışmada YYÜ Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Ana Bilim Dalında ameliyat ettiğimiz özofagus kanserli olgular irdelendi. Metod: 1994- 2000 yılları arasında kliniğimizde 57 özofagus kanseri olgusu ameliyat edildi. Bulgular: Tümör 3 olguda servikal, 21olguda intratorasik ve 33 olguda ise distal özofagusa lokalize idi. Rezektabilite oranı % 91 olarak bulundu ve 52 olguya değişik cerrahi teknikler ile özofajektomi yapıldı. İntratorasik tümörlerde en sık uygulanan ameliyat tekniği % 43 oranı ile, laparotomi, sağ torakotomi ve servikal özofagogastrostomi, distal tümörlerde ise en sık uygulanan ameliyat tekniği % 36 oranı ile, laparotomi, sağ torakotomi, proksimal gastrektomi, distal özofajektomi ve intratorasik özofagogastrostomi olmuştur. Anastomoz 21 (%40.3) olguda sirküler stapler ile yapılmış, 31 olguda ise elle yapılmıştır. Stapler kullanılan olgularda anastomoz kaçağı oluşmamış, ancak elle anastomoz yapılan 4 olguda (% 7.7) anastomoz kaçağı oluşmuştur. Ameliyat sonrası toplam komplikasyon oranı % 56, hastane mortalitesi ise % 10.5 olarak bulunmuştur. Sonuç: Özofagus kanserinin cerrahi tedavisinde farklı cerrahi teknikler, tümör lokalizasyonu ve cerrahın tercihine bağlı olarak tercih edilebilir.

Aim: Esophageal cancer is frequently seen gastrointestinal cancer in Van region. Method: 57 esophageal cancer cases were operated in our clinic between 1994-2000. Results: Tumors were localized at cervical in 3, intrathoracic in 21, and distal esophagus in 33 cases. Resectability rate was found as 91% and esophagectomy were performed in 52 cases with different surgical techniques. Laparotomy, right thoracotomy and cervical esophagogastrostomy was most frequently (43%) used surgical technique in intrathoracic tumors, and laparotomy, right thoracotomy, distal esophagectomy proximal gastrectomy and intrathoracic esophagogastrostomy (36%) in distal tumors. Anastomosis performed with sirculer stapler in 21 cases. Anastomotic leakage was not seen in stapler used cases, but leakage was occured in 4 cases (7.4%) which stapler is not used. Total complication rates was found as 56%, and hospital mortality was as 10.5% Conclusion: The different surgical techniques in therapy of esophageal cancer may be preferred according to localization of tumor and decision of surgeon.

Amaç: Orta ve ileri yaştaki primer açık açılı glokom (PAAG) olgularında trabekülektomi ameliyatlarının sonuçlarını karşılaştırmak ve başarı oranının yaşla ilişkisini değerlendirmek. Metod: Şubat 1997 - Haziran 1999 tarihleri arasında, maksimum medikal tedaviye rağmen göz içi basıncı (GİB) kontrol altına alınamayan 32 olgunun 52 gözüne antimetabolit kullanılmaksızın trabekülektomi ameliyatı uygulandı. Olgular 60 yaş altı (1. grup) ve 60 yaş üstü (2. grup) olarak iki gruba ayrıldı. Yirmiiki göz 1. gruba, 30 göz de 2. gruba giriyordu. Ameliyat sonrası GİB’in ilaçsız olarak 21 mmHg’nın altında olması başarı olarak değerlendirildi. Olguların postoperatif 1. ve 2. hafta, 1., 2., 3. ve 6. aylarda kontrolleri yapıldı. Bulgular: Postoperatif altıncı aydaki muayenelerde 1. grupta ortalama GİB düşmesi miktarı 14.59±4.97 mmHg, 2. grupta ise 13.56 ±3.11 mmHg idi. Başarı oranı 1. grupta %91.32, 2. grupta %93.21 olarak bulundu. ‘Pearson korelasyon coefficient testi’ ile yapılan incelemede yaş ile GİB’deki düşme miktarı arasında anlamlı bir ilişki bulunamadı (rp=-0.21, p=0.13). Sonuç: Komplike olmayan PAAG olgularında klasik trabekülektomi ameliyatı ile elde edilen sonuçların ve başarı oranının orta ve ileri yaş grubunda değişmediği kanaatine varıldı.

Aim: To evaluate results of the trabeculectomy operations and to compare success rate according to the ages in middle and advanced ages of primary open-angle glaucoma (POAG) patients. Methods: Trabeculectomy operations were performed to 52 eyes of 32 cases which intraocular pressures (IOP) were uncontrolled with maximal medical treatment between February 1997-June 1999. The patients were divided into two groups: under 60 years ages (Group 1) and over 60 years ages (Group 2). Twentyl two eyes were in group 1 and 30 eyes in group 2. Postoperatively, IOP under 21 mmHg without medication was accepted as success. Postoperative examinations were done at 1st and 2nd weeks, 1st, 2nd, 3th, and 6th months. Results: Mean IOP decrease was 14.59±4.97 mmHg in group1 and 13.56 ±3.11 mmHg in group 2 at the postoperative 6th month examination. Success rate was 91.32% in group 1 and 93.21% in group 2. There was no corelation between IOP decrease and ages with Pearson corelation coefficient test (rp=- 0.21, p= 0.13). Conclusion: We suggest that results and success rates of trabeculactomy is not changed in middle and advanced ages of uncomplicated POAG patients.

Amaç: Serebellopontin köşe tümörleri genelde benign lezyonlar olup preoperatif doğru tanı manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ile mümkündür. Bu lezyonlar ekstraaksiyel olup pons, serebellum ve petröz kemik arasında yerleşmektedirler. Preoperatif tanı konulması, akustik nörinom (AN) ve menenjiyom arasında ayırıcı tanı yapılabilmesi cerrahi yaklaşımın seçiminde, başarılı tümör rezeksiyonunda, fasial sinir ve işitmeyi koruyucu yaklaşımın seçiminde önemlidir. Bu çalışmada retrospektif olarak histopatolojik tanısı konulmuş serebellopontin köşe tümörü saptanan olgularda MRG bulgularımızı sunmayı amaçladık. Metod: Yaşları 21 ile 76 arasında değişen 20 hastada 21 köşe tümörünün MRG bulguları retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Bu olgulardan 7’si menenjiyom, 9’u akustik nörinom, 2’si epidermoid kist, 2’si hemangioblastom, 1’i serebellar astrositom olgusuydu. Akustik nörinom ve menenjiyomlar en sık gördüğümüz serebellopontin köşe tümörleri idi. Olgular tümör boyutu, konturu, sinyal intensitesi, kontrast tutulumu ve çevre organ bası bulgularına göre değerlendirilmiştir. Sonuç: Serebellopontin köşe tümörlerinde ve özellikle akustik nörinom ile menenjiyom arasında ayırıcı tanı yapılması cerrahi tedavi, başarılı tümör eksizyonu ve koruyucu cerrahi açısından önemlidir. MRG diğer modalitelere oranla serebellopontin köşe ve internal akustik kanal içeriğini görüntülemede ve lezyonun karekterini tayinde en değerli inceleme yöntemidir.

Aim: Tumours of the cerebellopontine angle are essentially benign in adults, and require a preoperative assessment as precise as possible by MRI. Preoperative diagnose and differentiation between acoustic neurinoma and meningioma of the cerebellopontine angle is important in selection of the surgical approach, successful tumor removal, and preservation of hearing and facial nerve. We aimed to present MRI findings of cerebellopontine angle tumours, retrospectively. Method: We reviewed MRI in 20 patients with 21 cerebellopontine angle tumours included 7 meningiomas, 9 acoustic neurinomas, 2 epidermoid tumors, 2 hemangioblastomas and 1 cerebellar astrositoma. Results: MRI examinations were reviewed with special attention to the size, signal intensities, patern of contrast enhancement and relations of the tumor to the adjacent tissues. Conclusion: Preoperative diagnosis and differentiation of cerebellopontine angle tumours. MRI is capable of providing excellent images of the cerebellopontine angle and contents of internal auditory canal rather than all other diagnostic modalities. It is concluded that MRI is the most valuable diagnostic methods of cerebellopontine angle tumours.

İzole iliyak arter anevrizmaları oldukça nadirdir ve saptanması zordur. Rüptüre olma riskleri yüksektir. Bu yazıda başarıyla tedavi edilmiş dev izole iliyak arter anevrizması olan 76 yaşındaki bir olgu sunulmuştur. İliyak arter anevrizmalarında rüptür riski anevrizmanın boyutu ile ilgilidir. Cerrahi mortalite anevrizmanın büyüklüğüyle değil rüptürün varlığı ile ilgilidir.

Isolated iliac artery aneurysms are rare and difficult to detect. They entail a high risk of rupture. We report a case of 76 year-old patient with a giant isolated iliac artery aneurysm who was successfully treated. Risk of rupture is related to the size of the aneurysm. Surgical mortality is associated with the presence of rupture, not with the size of the aneurysm.

Ülkemiz Echinococcus granulosus’un neden olduğu Kist Hidatik olguları yönünden endemik bir bölgedir. Bu bildiride, Echinococcus alveolaris’in nadir yerleşim yerlerinden biri olan, femoral bölgede arteryal grefte komşu, kas içi yerleşimli bir Kist Hidatik olgusu sunuldu. Daha önce cross femoro-femoral bypass operasyonu yapılan olguda ameliyat sonrası 5. ayda rutin kontrolleri sırasında, sol femoral bölgede pulsatil kitle farkedildi. USG’de kistik yapı görülen olguya sol femoral eksplorasyon ve kist rezeksiyonu uygulandı. Histopatolojik tetkik sonucu Echinococcus granulosus saptandı. Medikal tedavi başlanan olgu poliklinik kontrolü altında takip edilmektedir.

Echinococcus alveolaris is an endemic infectious disease in our country. We reported a case of hydatid cyst which was situated within muscle near the femoral artery. Previously, the patient was carried on femoro-femoral bypass operation, there was a pulsatile mass in left femoral region in physical examination 5 months later. In ultrasonographic evaluation, a cystic lesion was seen. After femoral exploration, the patient was taken for surgery. The surgical approch was cystic resection. Echinococcus alveolaris was seen in histopathological examination. The patient was discharged at the 6 th postoperative day without any complications.

Brunner gland adenomu, duodenumun nadir benign bir tümörüdür. Genellikle küçüktür ve semptom vermez. Benign duodenal tümörler az oranda görülmekte olup, cerrahi ve otopsi materyallerinde tüm duodenal tümörlerin yaklaşık %0.008’ini meydana getirirler. Duodenal glandlardan köken alan tümörler ise benign duodenal tümörlerin yaklaşık %10.6’sını oluşturur. Brunner gland adenomlarının büyük kısmı proksimal duodenumda görülmektedir. Bunların çapı birkaç milimetreden 2 santimetreye kadar değişebilmektedir. Endoskopiyle lezyonlar saptanarak küçük tümörler çıkarılabilir. Bu makalede, 53 yaşında kadın hastada pankreas karsinomu ile birlikte saptanan Brunner gland adenomu sunulmuştur.

Brunner’s gland adenoma is a rare benign tumor of the duodenum that is usually small and asymptomatic. Benign duodenal tumors are much less common, representing approximately 0.008% of all tumors found at surgery and autopsy. Tumor arising in the duodenal glands make up approximately 10.6% of benign duodenal tumors, and is thus extremely rare. The majority of Brunner’s gland adenoma occur in the proximal duodenum. Their diameter ranges in general from a few mm to approximately 2 cm. The lesions are usually detected by endoscopy and small tumors can be excised. In the present article, a case of Brunner’s gland adenoma associated with pancreatic carcinoma in a 53 year-old women is described.

Dörtbuçuk yıl içinde harap olmuş akciğer tanısı ile sol pnömonektomi uyguladığımız biri 19 yaşında erkek, diğeri 45 yaşında kadın iki olgunun klinik, radyolojik ve cerrahi bulguları sunulmuştur.

Two cases one of whom is a 19 year-old male and the other 45 year-old female, in whom we performed left pneumonectomy with the diagnosis of destroyed lung within 4.5 years, are presented with their clinical, radiological, and surgical findings.