Evaluation of the effect of a new molecular precision implant-abutment systems on clinical success and marginal bone loss

INTRODUCTION: Introduction The purpose of this study was to assess the impact of molecular precision implant-abutment design on the maintenance of crestal bone levels around dental implants and the cumulative survival and success rates for the different types of implant-abutment designs.
METHODS: In this retrospective study, two groups of titanium alloy implants with sandblasted and acid etched (SLA) surfaces were included: (a) a new concept-platform switching and concave abutment design group provided by new generation precision molecular dental implants (n=51) and (b) conical anatomical abutment design group (n=51). All clinical and radiologic data of forty five patients who meet the the eligibility criteria were assessed for the present study. Measurements of marginal bone loss around the dental implants was performed on the standardized digital panoramic radiographs immediately after implant placement and at a mean follow-up of 37 months after loading. Implant clinical success was evaluated with Kaplan Meier survival algorithm.
RESULTS: Implant abutment design had a statistically significant effect on marginal bone loss when compared two equal (n=51) groups (p≤ 0.05). The average marginal bone loss was 0.44 ± 0.33 mm in the conical anatomical abutment design group and 0.34 ± 0.32 mm in the platform switching and concave abutment design group. The rates of cumulative survival and success of implants were 98% in both groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Platform switching and concave abutment profile reduced marginal bone loss compared with the conical anatomic abutment design. The new generation implant abutment design is of additional benefit in preserving marginal alveolar bone.

Yeni Nesil Hassas Moleküler İmplant-Dayanak Sistemlerinin Klinik Başarıya ve Marjinal Kemik Kaybına Etkisinin Değerlendirilmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, moleküler hassas implant-dayanak tasarımının dental implantların etrafındaki krestal kemik seviyelerinin devamlılığı üzerindeki etkisini ve farklı implant dayanak dizaynları için kümülatif hayatta kalma ve başarı oranını değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Gereçler Bu retrospektif çalışmaya titanyum alaşımdan yapılmış, kumlanarak ve asitle pürüzlendirilmiş (SLA) yüzeye sahip iki implant grubu çalışmaya dahil edildi: (a) yeni konsept-platform switching ve konkav çıkış profiline sahip dayanak sistemi olan yeni nesil hassass moleküler dental implant grubu (n=51) ve (b) konik anatomik dayanak sistemi olan implant grubu(n=51). Uygunluk kriterlerini karşılayan kırk beş hastanın tüm klinik ve radyolojik verileri bu çalışma için değerlendirildi. Dental implantlar etrafındaki marjinal kemik kaybı, implant yerleştirilmesinin hemen sonrasında ve yüklemeyi takiben ortalama 37 ay sonra standardize edilmiş dijital panoramik radyograflar üzerinde ölçümler yapılarak elde edildi. İmplant klinik başarısı ise Kaplan Meier sağ kalım algoritması ile değerlendirildi.
BULGULAR: Eşit sayıda (n=51) iki farklı grup incelendiğinde, implant dayanak profili ortalama marjinal kemik kaybı üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir etkiye sahiptir (p≤ 0,05). Ortalama marjinal kemik kaybı konik anatomik dayanak grubunda 0,44±0,33 mm bulunurken, yeni konsept-platform switching ve konkav çıkış profiline sahip implant dayanak grubunda grubunda 0,34±0,32 mm olarak tespit edildi. Her iki grupta kümülatif implant sağkalım ve başarı oranı% 98 idi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Platform switching ve konkav çıkış profiline sahip implant dayanak profili, konik anatomik dayanak tasarımına kıyasla marjinal kemik kaybını azaltmıştır. Yeni nesil implant dayanak dizaynının marjinal alveol kemiği korunmasında olumlu sonuçlar elde edilebileceği sonucuna ulaşılmıştır.