The Analysis of Fractures of Forearms, Wrists and Hands due to Traffic Accidents

INTRODUCTION: Limb injuries have an important place in traffic accidents. Although it has been identified among the most frequently injured areas in hand, wrist and forearm in traffic accidents; often neglected due to more severe injuries. In our study, it was aimed to evaluate the cases with hand, wrist and forearm fractures after traffic accidents, to define the age and gender distribution of the injured people, to compare the location and types of fractures in and out of the vehicle.
METHODS: In this study, the medical files of patients who applied to the Emergency Department of the Medical Faculty and the Forensic Medicine Outpatient Clinic after a traffic accident in the 7-year period between 01.01.2013 and 31.12.2019 were included in the study.
RESULTS: In our study, ulna-radius diaphysis fractures, which usually occur as a result of a direct blow to the forearm, were seen in more than 70% of all cases in the presented series with forearm, wrist and hand bone fractures due to traffic accidents. Direct mechanisms were effective in 65.9% of the fractures, and direct fractures were prominent especially in pedestrians and passengers.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, the founding of radius-ulna fractures, which usually occur as a result of a direct blow to the forearm in more than 70% of the cases in the presented series, the detection of effect of direct mechanisms in 65.9% of the fractures, and the seeing of in the foreground of direct fractures in pedestrians and passengers have been accepted as important indicators revealing that primary injuries are at the forefront rather than secondary injuries in traffic accidents.

Trafik Kazalarına Bağlı Ön Kol, El Bilek ve El Kemiği Kırıklarının Analizi

GİRİŞ ve AMAÇ: Trafik kazalarında ekstremite yaralanmaları önemli bir yer tutmaktadır. El, bilek ve önkol trafik kazalarında en sık yaralanan bölgeler arasında tanımlanmış olmakla birlikte; daha ağır yaralanmalar nedeniyle sıklıkla ihmal edilmektedir. Çalışmamızda trafik kazaları sonrası el, el bilek ve ön kol kırıkları saptanan olguların değerlendirilmesi, yaralanan kişilerin yaş ve cinsiyet dağılımlarının tanımlanması, araç içi veya dışı konumları ile meydana gelen kırıkların lokalizasyon ve tiplerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada 01.01.2013 – 31.12.2019 tarihleri arasındaki 7 yıllık dönemde trafik kazası sonrasında Tıp Fakültesi’nin Acil Servisi’ne ve Adli Tıp Polikliniği’ne müracaat etmiş olguların tıbbi dosyaları geriye dönük olarak incelenmiş, önkol kırıkları saptanan 300 olgu çalışma kapsamına alınmıştır.
BULGULAR: Çalışmamızda genellikle önkolun doğrudan darbesinin bir sonucu olarak ortaya çıkan ulna-radius diafiz kırıkları, sunulan serideki trafik kazalarına bağlı ön kol, el bilek ve el kemiği kırıkları meydana gelmiş tüm olguların %70’inden fazlasında görülmekteydi. Kırıkların meydana gelmesinde %65,9’unda direkt mekanizmalar etkili olup, direkt kırıklar özellikle yayalarda ve yolcularda ön plana çıkmaktaydı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda genellikle önkolun doğrudan darbesinin bir sonucu olarak ortaya çıkan ulna-radius diafiz kırıklarına sunulan serideki olguların %70’inden fazlasında rastlanmış olması, kırıkların %65,9’unun direkt mekanizmalar ile meydana geldiklerinin saptanmış olması, yayalarda ve yolcularda direkt kırıkların ön plana çıkmış olması, trafik kazalarında sekonder yaralanmalardan ziyade primer yaralanmaların ön planda olduğunu ortaya koyan önemli göstergeler olarak kabul edilmiştir.