Amaç: Sıçanlarda, karbon tetraklorürle (CCl4) oluşturulan akut karaciğer hasarında, askorbik asid (C vit) ve alfa-tokoferolün (E vit) karaciğeri koruyucu etkisinin araştırılması amaçlandı. Yöntem: Her birinde altı sıçan olacak şekilde, 1) serum fizyolojik (SF, 0.2 ml), 2) zeytin yağı (ZY, 0.8 ml/kg), 3) CCl4:zeytin yağı (1:7, 0.8 ml/kg), 4) CCl4 (0.8 ml/kg)+C vitamini (140 mg/kg) ve 5) CCl4 (0.8 ml/kg)+E vitamini (60 mg/kg) grupları oluşturuldu. Sıçanların vücut ağırlıkları günlük olarak ölçülüp kaydedildi. Çalışmanın sonunda sıçanlardan intrakardiyak yolla kan alındı ve karaciğerleri çıkarıldı. Kanda aspartat amino transferaz (AST), alanin amino transferaz (ALT) ve indirekt bilirubin seviyelerine bakıldı. Karaciğerler ise histopatolojik olarak incelendi. Bulgular: CCl4 grubuna ait karaciğerlerdeki hepatositlerde belirgin derecede balon dejenerasyonu, tek hücre nekrozu, mitoz, sentrilobüler nekroz, köprüleşme nekrozu, serum AST ve ALT seviyelerinde anlamlı derecede yükselme gibi akut karaciğer hasarını gösteren histopatolojik ve biyokimyasal bulgular saptandı. C ve E vitamini gruplarında ise akut karaciğer hasarını gösteren histopatolojik ve biyokimyasal değişikliklerin CCl4 grubuna göre anlamlı bir şekilde daha az olduğu tespit edildi. Vücut ağırlığı açısından gruplar arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Sonuç: Serum transaminaz enzim seviyeleri ve histopatolojik bulgular, C ve E vitaminin CCl4’e bağlı karaciğer hasarını anlamlı derecede azalttığını göstermektedir.

Aim: Hepatoprotective activity of Ascorbic acid and Alpha tocopherol was studied using carbon tetrachloride induced liver injury model in rats. Method: Group I received isotonic salin solution 0.2 ml, group II received olive oil (0.8 ml/kg), group III received CCl4:olive oil (1:7) 0.8 mL/kg, group IV received CCl4 (0.8 ml/kg) Viamin C (140 mg/kg) and group V received CCl4 (0.8 ml/kg) + Vitamin E 60 mg/kg. Body weights of the rats were measured daily. Results: At the end of the treatment, blood samples were collected and the serum was used for the assay of marker enzymes, aspartate aminotransferase (AST), alanine aminotransferase (ALT) and indirect bilirubin. The livers of the animals histopathologically studied. The acut hepatotoxicity produced by carbon tetrachloride administration was found to be inhibited by Ascorbic acid and Alpha tocopherol with evidence of decreased levels of serum aspartate aminotransferase, alanine aminotransferase, alkaline phosphatase and bilirubin. Histopathological findings also suggest that Ascorbic acid and Alpha tocopherol prevents the development of acute liver damage. The changes in body weights supported these biochemical and histopathological findings. Conclusion: The results of this study clearly indicate that Ascorbic acid and Alpha tocopherol has a potent hepatoprotective action against carbon tetrachloride-induced hepatic damage in rats.

Çalışmada, ülkemizde ve dünyada insan sağlığını tehdit eden ve aşı ile korunulabilir bir hastalık olan tetanozun bölgemizdeki gebe kadınlar arasındaki bağışıklık durumunun ortaya konulması amaçlanmıştır. Çeşitli gebelik dönemlerindeki 91 kadının kanları alınarak serumlarında ELISA yöntemiyle tetanoz toksinine karşı IgG tipi antikor düzeyleri araştırılmıştır. Çalışmada, 91 gebe kadının 48 (%53)’inin tetanoza karşı bağışık olduğu, 43 (%47) gebe kadının antikor düzeylerinin ise koruyucu düzey olarak kabul edilen 0.01 IU/ml’nin altında olduğu saptanmıştır. Çalışma ile elde edilen sonuçlara bakıldığında, bölgemizde gebe kadınların yaklaşık yarısının tetanoza karşı korunmasız oldukları ve bu grupta koruyucu amaçla yapılması gereken tetanoz aşısının daha büyük bir titizlikle uygulanması gerektiği görülmektedir.

The aim of this study is to determine the immunity of pregnant women to tetanus, an important illness for public health both in the world and in our country, which can be prevented by vaccination. Blood samples of 91 women, which were in various periods of their pregnancy, were collected and their sera were investigated for IgG antibody levels to tetanus toxins with ELISA method. In our study, 48 of 91 pregnant women (%53) were found to be immune to tetanus, and 43 pregnant women (%47) had an antibody level below 0.01 IU/ml, which is accepted as protective antibody level. According to the results obtained from this study, half of the pregnant women living in our region are not immune to tetanus and preventing vaccination program should be performed paying more attention.

Amaç: Koroner arter cerrahisi sonrası en sık görülen aritmi atriyal fibrilasyondur (AF). Bu çalışmada amacımız koroner cerrahisi sonrası gelişen AF insidensini ve oluşumunda etkin olan faktörleri belirlemektir. Metod: Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Kalp ve Damar Cerrahisi Anabilim Dalında Ocak 2000 ile Kasım 2003 tarihleri arasında koroner bypass cerrahisi uygulanan hastalardan 245’i çalışma kapsamına alınmıştır. Kronik böbrek hastası hikayesi olanlar, redo koroner operasyonlar, kapak hastalığı olanlar, tiroid hastalığı olanlar, ventrikül anevrizması olanlar ve beta-bloker kullananlar AF çalışma kapsamına alınmadı. Bulgular: Hastaların 194’ü erkek, 52’si kadın olup yaşları 28 ile 90 arasında değişmekte olup ortalama yaş 58±3 idi. Hastalardan 68’inde atan kalpte, diğerlerinde ise kardiyopulmoner bypass (CPB) ile ameliyat yapıldı. AF gelişen hasta grubunda ileri yaş, erkek cinsiyet ve hipertansiyon hikayesi daha fazla idi. Sol atriyum çapı, ejeksiyon fraksiyonu (EF), CPB zamanı, kros klemp zamanı bakımından AF gelişen grupla diğer grup arasında bir fark yoktu. Sonuç: İleri yaş, erkek cinsiyet, hipertansiyon ve P dalgasının süresinin uzaması koroner cerrahisi sonrası AF gelişiminde rol oynayan faktörlerdir. CPB’dan sakınmak AF oluşumunu azaltmamaktadır.

Aim: Atrial fibrillation (AF) after coronary artery surgery is the most common sustained arrhythmia. The aim of this study was to determine the incidence of AF, and identify its clinical predictors after coronary bypass surgery. Methods: Two hundred and forty five patients who had coronary artery bypass grafting at the department of Cardiovascular Surgery, Yüzüncü Yıl University Hospital, in Van, Turkey, between January 2000 and November 2003 were included in the study. Patients with a clinical history of chronic renal disease, previous coronary bypass operation, valve disease, thyroid disorders, ventricular aneurysm, or treatment with beta-blockers were not included to obviate disorders that could be associated with an increase incidence of AF. Results: There were 194 male and 52 female patients ranging in age between 28 and 90 with a mean age of 58?3. The 68 patients were operated on without CPB, and the remaining patients underwent standard CABG using CPB. The group with AF had a higher incidence in male gender, old age, and a history of hypertension than the group without AF. There were no significant differences in left atrial dimension, ejection fraction, CPB time, cross clamp time between the two groups. Conclusion: Old age, male gender, prolonged P wave duration and hypertension were predictors of AF after coronary artery surgery. Avoiding CPB did not aid the reduction of AF at our department.

Amaç: Korozif madde içilmesine bağlı oluşan özofagus striktürlerinde balon dilatasyon ve cerrahi tedavi deneyimlerimizi karşılaştırarak sunmayı planladık. Metod: 1994-2002 yılları arasında kliniğimize başvuran 16 hastaya endoskopik ve cerrahi müdahalede bulunuldu.Rekonstrüksiyon için altı hastada mide,iki hastada jejunum,bir hastada sol kolon kullanıldı.Tüm özofagusu ya da özofagus üst bölümünü tutan hastalara ve striktür boyu 12 cm’in üzerinde olan hastalara balon dilatasyon uygulanmadı.Hastalar en az 6 ay takip edildi. Her iki grubun istatistiksel analizi için komplikasyonların karşılaştırılmasında Fisher testi, hastanede kalış sürelerinin karşılaştırılmasında ise Mann Whitney testi kullanıldı.. Bulgular: Hastaların 12’si kadındı.Yaş ortalaması, cerrahi yöntem uygulanan hastalarda 26.56 ± 7.58 yıl (16-39 yaş), balon dilatasyon ile tedavi uygulanan hastalarda ise 33.29 ± 9.23 yıl (20-45 yaş) olarak tespit edildi. Balon dilatasyon yapılan dokuz hastanın ikisinde (%22.2) uygulama sırasında özofagus rüptürü gelişti.Diğer 7 hastanın striktür tedavisinde balon dilatasyon yeterli oldu.Bu iki hasta ve metal stent uygulanan bir hastaya rekonstrüksiyon için mide kullanılarak özofagus rezeksiyonu uygulandı.Elektif cerrahi kararı, altı hastada ilk başvuru sırasında verildi.Striktürlere sebep olan madde 15 hastada alkali,1 hastada asit olarak tespit edildi.Ameliyat olan dokuz hastanın beşinde en az bir adet erken komplikasyon gözlendi(%55.5). Her iki grubun erken komplikasyonlarının karşılaştırılmasında istatistiksel anlamlı fark saptanmadı (p= 0.33, p>0.05). Ameliyat olan hastaların birinde geç komplikasyon gözlendi (%11.1). Balon dilatasyon grubunda geç komplikasyon gözlenmedi. Her iki grup arasında geç komplikasyonlarda istatistiksel anlamlı fark saptanmadı (p= 0.98, p>0.05). Akciğer enfeksiyonu üç hastada (%33.3),anastomoz kaçağı iki hastada (%22.2),cilt enfeksiyonu iki hastada (%22.2),alt ekstremitede tromboflebit bir hastada (%11.1) erken komplikasyonlar olarak kaydedildi. Mortaliteye rastlanmadı.Hastanede kalış süresi ameliyat olan hastalarda ortalama 13.78 ± 6.83 gün, balon dilatasyon yapılan hastalarda ise 4.28 ± 2.1 gün olarak tespit edildi. Her iki grubun hastanede kalış süreleri karşılaştırıldığında istatistiksel anlamlı fark tespit edildi (p= 0.0003, p<0.001). Sonuç: Korozif madde içilmesine bağlı özofagus striktürlerinde uygun hasta seçildiğinde balon dilatasyon güvenli, başarı oranı yüksek ve komplikasyonları ile başedilebilmesi mümkün bir girişimdir.

: We planned to compare our experiences in balloon dilatation and surgical treatment in esophageal strictures caused by oral ingestion of corrosive substances. Methods: Sixteen patients who had been admitted to our clinic between 1994-2002, underwent endoscopical or surgical therapy. Stomach in six, jejunum in two and left colon in one patient were used for esophageal reconstruction. Balloon dilatation was not employed in patients with a stricture involving the entire or upper esophagus and in patients with a stricture length more than 12cm .All patients were followed up at least for 6 months. The statistical analysis of the comparison of the two groups regarding complications and hospitalization time were made by Fisher’s exact and Mann Whitney tests, respectively. Results: Twelve patients were female. The mean age of the patients treated with laparotomy was 26.56 ± 7.58 years (16-39 years), whereas the mean age of the patients treated with balloon dilatation was 33.29 ± 9.23 years (20-45 years). Esophageal rupture was encountered in 2 of the 9 patients (22.2%) during balloon dilatation. Balloon dilatation was successfully applied in the remaining 7 patients. Esophageal reconstruction using stomach was employed in these 2 patients of this group and also in another patient in whom a metallic stent had been previously placed. The decision for elective surgery was made in 6 patients at admission. The substance, which had caused the stricture, was alcali in 15 and acid in 1 patient. At least one early complication was observed in five of the nine patients, who had undergone surgery(55.5%). There was no statistically significant difference regarding early complications in the comparison of the two groups (p=0.33, p>0.05). There was only one late complication in the patients who had been treated by laparotomy (11.1%). We did not encounter any late complication in the group treated by balloon dilatation. There was not any statistically significant difference between these groups regarding late complications (p=0.98,p>0.05). Pulmonary infection in 3(33.3%) ,anastomotic leak in 2(22.2%), skin infection in 2(22.2%), thrombophlebitis in 1 patient (11.1%) were recorded as early complications. We did not encounter any mortality. The mean hospitalization time was recorded as 13.78 ± 6.83 days in patients who had been treated surgically and 4.28 ± 2.1 days in patients who had been treated by balloon dilatation. A statistically significant difference was detected in the comparison of the groups regarding hospitalization time (p=0.0003, p<0.001). Conclusion: If applied on appropriate patient, balloon dilatation, in esophageal strictures caused by ingestion of corrosive substances, is a safe procedure with high rates of success and complications, which are possible to cope with.

Primer peritoneal seröz karsinomlar (PPSK), tipik olarak peritoneal karsinomatozis ya da malign mezoteliyomayı düşündürecek şekilde yaygın peritoneal tümör ve normal görünümlü overlerin varlığı ile karakterizedir. PPSK, peritonun primer tümörüdür ve histolojik olarak overin papiller seröz karsinomuna benzer. Olgu 67 yaşında, peritoneal karsinomatozis tanısı ile, Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde opere edildi. Alınan doku örneklerinde papiller seröz adenokarsinom mevcuttu. Gynecological Oncology Group (GOG) tarafından belirlenen kriterlere göre olgumuza Primer Peritoneal Seröz Adenokarsinom tanısı konuldu. Olgu tanı karışıklığına neden olması ve az görülmesi nedeniyle kaynak bilgiler eşliğinde sunuldu.

Primary peritoneal serous carcinoma (PPSC) is characterized by diffuse peritoneal tumor as to make consider typical peritoneal carcinomatosis or malignant mesothelioma in the presence of o varies with normal appearance. Primary peritoneal serous carcinoma is a primary peritoneal tumor in women that histologically resembles papillary serous carcinoma of the ovary. The case was 67 years old and was operated due to the suspected diagnosis of peritoneal carcinomatosis in the Obstetrics and Gynecology Department, Research Hospital, Atatürk University. Papillary serous adenocarcinoma was present in the tissue specimens obtained. The diagnosis of PPSC was mostly based on the inclusionary criteria of the Gynecologic Oncology Group. We aimed to present such a case since it is rarely seen and may lead to misdiagnosis.

Tendon ve aponevrozların clear cell sarkomu, genellikle alt ekstremitelerin tendon ve aponevrozlarında ortaya çıkan, nadir bir yumuşak doku sarkomudur. İmmünofenotipik ve ultrastrüktürel olarak bu tümörün nöroektodermden köken aldığı ve kutanöz malign melanom ile birçok özellikleri paylaştığı gösterilmiştir. İnguinal lenf bezinde, tendon ve aponevrozların clear cell sarkomu metastazı tanısı alan 32 yaşında bir erkek hasta, tümörün klinik ve histopatolojik özellikleri tartışılarak sunuldu.

Clear cell sarcoma of tendons and aponeuroses is a rare soft tissue sarcoma that occurs in tendons and aponeuroses, usually of the lower extremity. It has been shown immunophenotypically and ultrastructurally that this tumor is derived from neuroectoderm and shares a number of features with cutaneous melanoma. A 32-year-old man patient presented with metastazing clear cell sarcoma of tendons and aponeuroses in inguinal lymph node and clinical and histopathological features are discussed.