Amaç: Bu çalışmada, formaldehitin akciğer üzerine olan toksik etkileri ve bu toksik etkilere karşı melatoninin koruyucu etkisi araştırıldı. Yöntem: 21 adet Wistar cinsi erkek sıçan üç gruba ayrıldı. Grup I’deki sıçanlar kontrol olarak kullanıldı. Grup II’deki sıçanlara gün aşırı olarak formaldehit enjekte edildi. Grup III’deki sıçanlara ise, formaldehit enjeksiyonu ile birlikte günlük olarak melatonin verildi. 14 günlük deney süresi sonunda bütün sıçanlar dekapitasyon yöntemi ile öldürüldü. Hayvanlardan alınan akciğer doku örnekleri rutin histolojik prosedürlerden geçirilerek ışık mikroskobunda incelendi. Ayrıca doku örneklerinde süperoksit dismutaz (SOD), katalaz (CAT), ksantin oksidaz (XO) ve malondialdehit (MDA) aktiviteleri spektrofotometrik olarak tayin edildi. Bulgular: Formaldehit uygulanan sıçanlarda SOD, XO ve MDA düzeylerinde kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı bir artışın olduğu tespit edildi. CAT değerlerlerinde ise, anlamlı bir azalma görüldü. Bu grubun ışık mikroskobik incelemesinde, terminal bronşiollerde kanama ve epiteliyal hücre dökülmelerinin olduğu gözlendi. Ayrıca, pulmoner interstisyumda kanama alanlarının olduğu ve hemosiderin yüklü makrofajların yaygın olarak bulunduğu tespit edildi. Formaldehit maruziyeti ile birlikte melatonin verilen sıçanlarda ise, formaldehitin neden olduğu histolojik değişikliklerin azaldığı tespit edildi. Ayrıca SOD, XO ve MDA düzeylerinde anlamlı bir azalma görüldü. Sonuç: Sıçanlarda formaldehit maruziyeti sonucu akciğer dokusunda hasarın oluştuğu ve bu hasarın melatonin ile önlendiği tespit edildi.

Aim: The toxic effects of formaldehyde on lung and protective effects of melatonin against these toxic effects were investigated in this study. Method: 21 adult male Wistar rats were divided into three groups. Rats in group I were used as control. Rats in group II were injected with formaldehyde every other day. Rats in group III daily received melatonin with injection of formaldehyde. At the end of 14-days experimental period, all rats were killed by decapitation. The lung tissue specimens which were taken from the rats were examined in light microscope with passing on the routine histological procedures. The activites of superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), xanthine oxidase (XO) and malondialdehyde (MDA) were determined in the lung specimens by using spectrophotometric methods. Resuts: In our study in rats which were performed formaldehyde, it was determined that there is a significant increase in the levels of SOD, XO and MDA compared to control group statistically. It was observed that there was a significant decrease in the level of CAT. In the light microscopic examination of this group, it was observed blooding and ephitelial spilths on terminal bronchiales. Furthermore hemosiderin loaded macrophages and blooding areas in interstitium. It was determined that the histological changes were decreased which caused by formaldehyde exposure in rats that were received melatonin. Additionally, it was seen that a significantly decrease in the levels of SOD, XO, MDA in this group. Conclusion: It was determined that the damage was occurd in lung tissue of rats exposed to formaldehyde and this damage was prevented by melatonin.

Peptik ülser hastalığının klinik takibinde önemli ilerlemeler olduğu halde patogenezinin anlaşılmasında henüz fazla adım atılamamıştır. Bu çalışmanın amacı; otonom sinir sisteminin mide ülser oluşumuna etkisini inceleyerek devam eden çalışmalara katkıda bulunmaktır. Bu çalışmada, ortalama 200-300 gr ağırlığında iki grup için 5’er adet, toplam 10 adet Sprague-Dawley cinsi rat kullanıldı. Cerrahi işlemlerden önce ratlar 24 saat aç bırakıldı. Cerrahi uygulama (vagotomi) için abdomen median insizyonla açıldı. Özofagusun ön ve arka yüzündeki truncus vagalis anterior ve truncus vagalis posterior bulunarak kesildi. Diğer grupta, kimyasal sempatektomi işlemi için intraperitoneal 6-hydroxydopamine uygulandı. Alınan doku kesitleri Hematoksilen + Eozin ve Periodik Asid Schiff (PAS) reaksiyonu ile boyanarak incelemeye alındı. Vagotomi grubunda; mukoid salgının ve parietal hücrelerin azaldığı, kimyasal sempatektomi sonucunda ise parietal hücrelerin arttığı, mukuslu hücre oranının arttığı gözlendi. Çalışmamızda sonuç olarak N. vagus’un gastrik lezyonları artırdığı, sempatik sinir sisteminin ise gastrik lezyon oluşumunda koruyucu bir rol oynadığı söylenebilir.

In this study, we used 10 Sprague Dawley rat in order to investigate the morphological changes in stomach of vagotomised and sympathectomised rats. It was observed to decrease mucosal secretion and the number of parietal cells in vagotomised animals. In the other group, after chemical sympathectomy with 6-Hydroxidopamine, the number of parietal cells increased. Dilatation in submucosal vessels and congestion were also found. Our study indicated that autonomic nerve system plays a role in the pathogenesis of gastric lesion. Sympathetic system prevents the gastric lesion and parasympathetic system induces the gastric lesion.

Amaç: Açık kalp cerrahisini takiben, en sık revizyon gerektiren komplikasyon erken postoperatif dönemde olan kanamadır. Bu çalışmamızda erken postoperatif kanama nedeniyle revizyon operasyonu yapılan hastaları retrospektif olarak değerlendirdik. Yöntem: Ana bilim dalımızda Ocak 2000 ile Mart 2004 tarihleri arasında 520 hastaya açık kalp cerrahisi uygulandı. Bu hastalardan sekizine postoperatif kanama nedeniyle re-eksplorasyon yapıldı. Re-eksplore edilen hastaların; yaşları, primer operasyon tipleri, kardiyopulmoner bypass süreleri ve kanama odakları analiz edildi. Bulgular: Re-eksplorasyon nedenleri, 1 hastada kardiyak tamponad, 2 hastada LİMA yatağından kanama, 1 hastada LİMA yan dalından kanama ve 1 hastada sternum arka yüzünden kanama idi. Geri kalan üç hastada ise bir aktif kanama odağı bulunamadı. Bir hastada revizyon sonrası cerrahi debridman gerektiren sternal yara infeksiyonu gelişti. Biri hariç revizyon yapılan tüm hastalarda kardiyopulmoner bypass zamanı 120 dakikanın üzerinde idi. Sonuç: Serimizde kanama nedeniyle yapılan revizyon operasyonlarının oranı düşük bulunmuştur.Bunda uygulanan cerrahi tekniğin ve kanama riskini artıran aspirin gibi ilaçların operasyondan önce kesilmesinin rolü olabilir.

Aim: Following open heart surgery most frequent complication requiring revision operation is early postoperative bleeding. In this study we retrospectively evaluated patients that underwent revision operation for early postoperative bleeding. Methods: Between January 2000 and March 2004, 520 patients underwent open heart surgery in our hospital. Eight of them were re-explored due to postoperative hemorrhage; their ages, primary operation types, cardiopulmonary bypass times and bleeding sites were analyzed. Results: Causes of the re-exploration were cardiac tamponade in one patient, bleeding from harvested area of internal mammary artery in two patients, bleeding from side branch of internal mammary artery in one patient and bleeding from posterior sternal area in one patient. The remaining three patients had no active bleeding site. Sternal wound infection requiring operative debridement occurred in one patient after revision operation. All patients who underwent revision operation except one had cardiopulmonary bypass time more than 120 minutes. Conclusion: In our series, low rate of revision operation seen after open heart surgery due to bleeding reveals the importance of appropriate surgical technique and ceasing of the drugs enhancing bleeding such as aspirin.

Amaç: Atriyal septal defekt yetişkinlerde en sık görülen konjenital kalp hastalıklarındandır. Hasta yaşının cerrahi tedaviye etkisi tartışmalıdır. Burada amacımız değişik yaşlarda opere edilen ASD’li hastalarda cerrahi onarımı değerlendirmektir. Yöntem: Ocak 2000 ile Mart 2004 tarihleri arasında, hastanemizde 30 hastaya ASD nedeniyle cerrahi onarım uygulanmıştır. Hastalardan 23 kadın ve 7’si erkek olup, yaşları 4 ile 66 arasında değişmekte ve ortalama yaşta 29,90±16,04 yıl idi. Bulgular: Operatif mortalite olmadı. Bir hastamızda ASD ile birlikte koroner arter hastalığı da vardı. ASD onarımı ve koroner bypass cerrahisi birlikte uygulandı. ASD’nin kapatılması sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonunda artış, pulmoner arter basıncında ve kardiyotorasik oranda azalma ile sonuçlandı. Cerrahi sonrası NYHA göre fonksiyonel kapasitede düzelme oldu. Sonuç: Serimizde, değişik yaşlarda ASD’leri kapatılan hastalarda cerrahi sonuçlar olumlu idi.

Aim: Atrial septal defect is one of the most common congenital heart diseases in adults and there is controversy about the influence of patient age on the benefit of surgical repair. The aim of our study was to assess the surgical repair in patients with atrial septal defect operated on various ages. Methods: Between January 2000 and March 2004, 30 consecutive patients with atrial septal defect underwent surgical repair in our hospital. There were 23 female and 7 male patients, ranging in age from 4 to 66 years with a mean age of 29,90±16,04 years. Results: There were no operative deaths. One patient had coronary artery disease associated with atrial septal defect. Single stage operation for coronary artery disease and ASD was performed. ASD closure resulted in an increase in left ventricular ejection fraction, and decreases in pulmonary artery pressure and cardiothoracic ratio. There was a significant improvement in NYHA functional class after surgical closure of the ASD. Conclusion: In our series, surgical closure of ASD in various ages was found to be successful.

In this study, the prevalence of short stature, underweight and obesity were investigated in schoolchildren in Diyarbakir, Turkey. A total of 3040 children aged 9 to 17 years (mean age, 12.1±1.5 years, 2230 boys, 810 girls) were screened. All children filled their medical, social and demographic characteristics in a questionnaire before measurements. Weight and height percentiles of boys and girls were lower than normal standard percentile curves of NHCS and those of children in Istanbul. Short stature, as height under 5th percentile, was detected in 419 children (13.8%) and under 3rd percentile in 300 children (9.9%). Crowded family, boarding school and rural origin were not effective on the frequency of short stature. According to body mass index 64 (2.1%) of children were overweight and 30 (0.9%) were obese. There was significant difference between boys and girls for the ratios of short stature (8.9% vs.12.3%, p=0.007) but prevalence of obesity was the same in two gender (1.0% vs. 1.0%, p>0.05). The total prevalence of underweight was 21% (660 children). The ratio of underweight children (according to relative weight) was higher in urban compared to rural areas (26.7% vs. 17.1%; p<0.001), in girls than in boys (30.9% vs. 18.4, p<0.001), and in students staying home compared to boarding school (23.5% vs. 19.1%, p=0.002). Our results show a very low-prevalence of obesity and high prevalence of short stature and underweight comparing with developed countries and western parts of Turkey.

Amaç: Kızamıkçık gebeliğin ilk trimestrinde geçirildiğinde fötal enfeksiyonlara, çeşitli anomalilere, ölü doğum ve spontan düşüklere neden olabilmektedir. Bu nedenle kızamıkçık açısından risk grubunu oluşturan seronegatif kadınların oranını tesbit etmek amacıyla ELISA ile Rubella IgG ve IgM antikorlarını araştırdık. Yöntem: Bu çalışmamızda, doğurganlık çağındaki 276 kız veya kadın serumunda, Novum ve Meddens EIA kitleri kullanılarak Rubella IgG ve IgM antikorları aranmıştır. Çalışma grubundaki olgulardan 8-10 ml venöz kan alınmış, steril koşullarda serumları ayrılarak -20?C’de saklanmıştır. EL9 Microplate Reader Elisa aygıtında, test kitlerindeki önerilere göre Rubella IgG ve IgM antikorlarına bakılmıştır. IgM pozitif serumlarda latex yöntemiyle RF aranmıştır. Bulgular: Bu çalışma grubundaki 18 yaşından küçük 11 olgudan 4’ünde IgG negatif bulunurken, 2’sinde IgM seropozitifliği saptanmıştır. 40 yaş üstündeki 7 olgunun tamamında IgG pozitif, IgM negatif bulunmuştur. Rubella IgG seropozitifliği 237 olguda (%86) saptanmıştır. 276 olgudan 39’unda (%14) ise Rubella IgG negatiflği gözlenmiştir. Bu 39 olgu Rubella risk grubunda bulunmaktadır. Konjenital rubella sendromunun önemi nedeniyle, seronegatif genç kızların ve anne adaylarının aşılanma yoluyla immunize edilmelerinin yararı açıktır. Sonuç: Bu çalışmada 19 olguda Rubella IgM seropozitifliği saptanmıştır. Bu serumların tamamında RF negatif bulunmuştur. Rubella IgM’si pozitif olguların serumlarında Rubella IgG seronegatifliği gözlenmiştir. Gençlerde ve erişkinlerde ateş, artrit ve artralji gibi atipik belirtiler gösteren kızamıkçık için bu Rubella IgM seropozitifliğinin, primer infeksiyonun akut fazından sonraki dönemle ilgili olabileceği üzerinde durulmuştur. IgG seropozitifliği ile, risk grubunda yer alan olguların hiçbirisinde tipik kızamıkcık bulguları saptanmamıştır.

Aim: Rubella may lead to fetal infections, several anomalies, stillbirth and spontan abortus, if maternal infection occurs at the first trimester. Therefore we investigated rubella IgG and IgM antibodies rate by Elisa in attempt to determine the seronegative women constituting of the risk group with respect to rubella. Method: The sera of 276 women at the reproductive age were detected with Novum and Meddens EIA kits for Rubella IgG ve IgM antibodies by EL-9 Microplate Reader in accordance with test guides. . 8-10 ml venous blood was taken under sterile conditions. The sera were kept at -20?C until study time. The IgM positive sera were evaluated with latex agglutination method for RF. Results: In this study group, IgG antibodies were found negative in 4 out of 11 cases younger than 18 years and IgM antibodies were found positive in 2 out of 11 cases. In all of 7 cases older than 40 years, IgG antibodies were found positive and IgM negative. Rubella IgG seropositivity was seen in 237 cases (86 %). Rubella IgG antibodies were found negative in 39 (14 %) out of 276 cases. These 39 cases were at the rubella risk group. Because of the significance of congenital rubella syndrome, it is useful to vaccinate the seronegative girls and women. Conclusion: In this study, Rubella IgM seropositivity was found in 19 cases. In all of these sera, RF was found negative. Rubella IgG seronegativity was seen in sera of Rubella IgM positive cases. Rubella has atypical symptoms like fever, arthritis and arthralgia This Rubella IgM seropositivity could be connected with the period after acute phase of the primary infection. None of the cases at the risk group and IgG seropositive group showed typical rubella symptoms.

Amaç: Koroner hastalıkların tanı ve tedavisinde kardiyak kateterizasyon işlemi son yıllarda önemli bir yer tutmaktadır. Çalışmamızın amacı kliniğimizde kardiyak kateterizasyon uygulanan hastaların bir yıllık istatistiksel verilerini değerlendirmektir. Gereç ve yöntem: Koroner arter hastalık tanısı alan ve şüphelenilen hastalara kateter laboratuarımızda seldinger yöntemi ile sağ femoral arterden kateterizasyon yapıldı. Bulgular: Mart 2003 ile Mart 2004 tarihleri arasında kateter laboratuarımızda yaş ortalaması 56.11 olan 105’i kadın, 240’ı erkek olmak üzere 345 hastaya 434 kardiyak kateterizasyon işlemi yapıldı. Bunlardan 337 hastaya koroner anjiyografi yapıldı. Hastaların %8.2’i normal idi, %4.7 sinde kritik olmayan koroner arter hastalığı %19.9’unda tek damar, %20.1’inde iki damar, %29.1’inde üç damar hastalığı saptandı. Bir yıllık süre içinde 35 balon anjiyoplasti ve 34 adet stent işlemi gerçekleştirildi. 70 (%20,6) hastaya cerrahi tedavi önerildi. 9 hastaya renal, 9 hastayada periferik anjiografi yapıldı. Majör komplikasyon gelişmedi. 12 hastamızda morbitide ve mortaliteyi etkilemeyen minör komplikasyonlar gelişti. Sonuç: Tüm dünya ve ülkemizde olduğu gibi kliniğimizde de kardiyak kateterizasyon teknikleri koroner arter hastalığının teşhis ve tedavisinde önemli yer teşkil etmektedir.

Aim: Recently cardiac catherization has become more important in the diagnosis and treatment of coronary artery diseases.The aim of our study is to evaluate the results of patients underwent cardiac catherization in our clinic during one year period. Material and Methods: Cardiac catheterization was performed on the patients with or suspected coronary artery diseases by using Seldinger method via right femoral artery. Results: In our study, 434 cardiac catheterization was performed on 345 patients (105 women, 240 men and mean age 56.11 years) between March 2003 and March 2004. Of these patients,337 cases were performed coronary angiography. The results of coronary angiography were as follows: 8.2% of them was normal; aterom plaque was noted in 4.7%; obstruction in single coronary artery was diagnosed in 19.9%; obstruction in two coronary arteries was diagnosed in 20.1%; obstruction in three coronary arteries was diagnosed in 29.1%. 35 PTCA and 34 stent procedures were performed during one period year. Surgical intervention was suggested to 70 (20.6%) patients. Nine renal and 9 peripheral angiography was performed. No major complication was noted. However, minor complications which did not affect morbidity or mortality occured in 12 patients. Conclusion: As in many centers in our country and in the world, the tecniques of cardiac catheterization are successfully applied in the diagnosis and treatment of coronary artery diseases without major complication in our clinic.

Geçici hemodiyaliz kateterlerinde internal juguler ven artarak kullanılmaktadır. Internal juguler ven, subklavian veya femoral venden daha güvenlidir. Fakat yine de karotis arter ponksiyonu, damar erozyonu, tromboz ve enfeksiyon gibi önemli komplikasyonlar görülebilir. Bu yazıda juguler ven kateterizasyonu sırasında gelişen juguler karotid A-V fistül vakasını sunuyoruz.

The internal jugular vein is increasingly being used as a temporary route for hemodialysis catheter placement. It is thought to be safer than the subclavian or femoral sites. However, significant complications such as internal carotid artery puncture, vessel erosion, thrombosis and infection can occur. We present one case of jugular-carotid arteriovenous fistula occurring following internal jugular venous cannulation.

71 yaşında hasta genel durum bozukluğu, karın ve sol omuz ağrısı ile başvurdu. Hemodinamik olarak stabil olan hastada periton irritasyon bulguları yoktu. Hemogramında lökositleri 53.1 x109 /L (%67 lenfosit, fenotipik olarak CD5, CD19 ve CD20 pozitif B hücre karakteri), hemoglobin (Hb) 10.2 g/dl ve trombositleri 220x109/L idi. Batın USG’de dalakta subkapsüler hematom bulundu. Kronik lenfositik lösemi (KLL) tanısı kondu. İzlem sırasında hastanın ani fenalaşması sonrası yapılan USG’de intra abdominal hemoraji ve dalak rüptürü saptandı. Acil splenektomi yapılan hastanın dalak ağırlığı 1900 g bulundu. Histopatolojik olarak lenfositik infiltrasyon gösteren dalakta patolojik rüptürle uyumlu bulgular görüldü. Sonuç olarak literatürde çok nadir olarak bildirilmesine karşın karın ağrısı ve genel durum bozukluğu olan KLL olgularında patolojik dalak rüptürü de ayırıcı tanıda dikkate alınmalıdır.

We describe a subcapsular splenic rupture in a patient with chronic lymphocytic leukemia (CLL). A 71-year-old man was admitted with left upper quadrant abdominal and shoulder pain. It was hemodynamically stable with no signs of peritoneal irritation. His leucocyte count at that time was 53.1x109/L (67% lymphocyte: mature CD5, CD19 and CD20 positive lymphocytes), hemoglobin 10.2 g/dL and platelet count 220x109/L. Ultrasonography scan of the abdomen showed subcapsular splenic hematoma. Hes was diagnosed with B cell CLL. He had abdominal pain with hemodynamic instability and signs of peritoneal irritation. Abdominal ultrasonography showed rupture of the enlarged spleen extending to the capsule. There was evidence of peritoneal hemorrhage. The patient was successfully treated with immediate splenectomy. Although spontaneous splenic rupture is a rare complication of CLL, this diagnosis should be considered in all patients with CLL who developed acute abdominal pain with hypotension.

Kesici alet ile oluşan penetran kafa travmaları nadirdir. Penetran travmalar; ateşli silahla yaralanma sonucu mermi çekirdeği, saçma ile şarapnel parçalarına veya delici, delici-kesici aletle yaralanmalara bağlı görülür. Kraniyal yabancı cisim yaralanmaları sıklıkla orbital, frontal sinüs ve nazal bölgede meydana gelir. Bu çalışmada yüksekten başına cam düşerek yaralanan nadir bir penetran kafa travmalı olgu sunuldu.

Penetran head injury caused by cutting device seems rarely. Penetrating trauma usually seems because of the gunshot, buckshot, shrapnel or penetrating-cutting device. Intracranial foreign body injuries occur frequently around the orbital, the frontal sinus and the nasal areas. In this case presented that a penetran head trauma which was injured by the glass which is fallen from the high level.

Karpal Tünel Sendromu (KTS) bilek bölgesinde median sinirin sıkışması ile oluşan kompleks bir sendromdur. KTS en sık görülen tuzak nöropatidir ve önemli bir klinik problemdir. Özellikle erken dönemlerde atipik semptomlarla ortaya çıkabildiğinden tanısı gecikmektedir. Erken dönemde tanı, tedavi başarısını önemli derecede artırmaktadır. Komplikasyonların önlenmesi önemli derecede erken tanı ve tedaviye bağlıdır. Bu makalede KTS’ nin erken dönemde tanısına ışık tutacak yeni yöntemler ve KTS tedavisi tartışılmıştır.

Carpal Tunnel Syndrome (CTS) is the complex of symptoms and signs caused by compression of the median nerve in the wrist. CTS is the most common entrapment neuropathy and is an extremely important clinical problem. It is now recognised that the condition can present with nontypical symptoms, especially early cases and the prognosis of patients varies greatly with diagnosis at early stage. Early diagnosis and treatment of CTS is very important because complications can be prevented by early diagnosis and treatment. Recently, for the early diagnosis and treatment of CTS, new methods have been suggested.