Amaç: Tıp bilimindeki hızlı gelişime, her gün yeni katılan laboratuar ve görüntüleme tekniklerine karşın otopsi; bilgi toplama ve aktarmadaki önemini halen korumaktadır. Yöntem: Bu çalışmada İstanbul’da Adli Tıp Kurumu Morg İhtisas Dairesinde 1998-2002 yıllarında otopsisi yapılan 14647 adet olgudan, histopatolojik inceleme yapılan 18 yaş ve üzeri 5616 olgı, yaş, cinsiyet, ölüm nedenleri, iç organ patolojileri ve histopatolojik değerlendirmenin ölüm nedeninin belirlenmesine katkısı açısından değerlendirilmiştir. Bulgular:Olgularımızda Erkek/Kadın oranı 4,3/1‘dir. Olgular histopatolojik değerlendirmenin ölüm nedeninin belirlenmesine olan katkısı açısından incelendiğinde 2188 olguda (%38,97) histopatolojik değerlendirme direkt ölüm nedenini ortaya koymada belirleyici rol oynamakta, 2414 olguda (%42,98) ise ölüm nedenini açıklamada destekleyici rol oynamaktadır. Altıyüzotuzdört (%11,28) olguda histopatolojik bulgular tanı açısından belirleyici bir önem taşımamaktadır. Üçyüzseksen (%6,77) olguda ise histopatolojik, toksikolojik incelemeye karşın sonuç elde edilmemiştir. Olgularda ölüm nedenleri değerlendirildiğinde birinci sırayı 1277 olgu ile (%58,36) kardiovasküler hastalıklar almaktadır. Ölüm nedenleri açısından baktığımızda ikinci büyük grubu solunum sistemi hastalıkları oluşturmaktadır. Bu grupta olgu sayısı 378 (%17,27)’dir. Bunların dışında infeksiyon hastalıkları ve serebrovasküler hastalıklar ölüm nedenleri açısından diğer önemli gruplardır. Sonuç: Histopatolojik inceleme, temel ölüm nedenlerinin belirlenmesinde büyük öneme sahiptir.

Aim: Though there is a rapid progress in medical sciences, new laboratory and monitoring techniques are entering the scene every day, but autopsy still remains the most important tool in collecting and transfering information. Methods: 5616 histopathologically examined cases of age over 18 from entire 14647 autopsies performed at the Morgue Department of the Council of Forensic Medicine between the years 1998-2002 were studied according to distribution of age, sex, cause of death, pathology of internal organs, and contribution of histopathological examination to the determination of the cause of death was evaluated. Results: Male/Fexmale ratio of our cases is 4.3/1. Histopathological assessment is significant in determining the direct cause of death in 2188 cases (38.97%); and has a supporting role in explaining the cause of death in 2414 cases (42.98%). Histopathological findings are non-spesific in diagnosis in 634 cases (11.28%), and no results can be obtained with histopathological and toxicological examination in 380 cases (6.77%). Considering the cause of death, cardiovascular diseases take the first place with 1277 cases (58.36%) and the second large group considering the causes of deaths consists of respiratory system diseases with 378 cases (17.27%). Conclusion: Histopathological examination has great importance in the determination of basic causes of deaths.

Amaç: Günümüzde bölgesel farklılık gösteren antibiyotik direnç oranları nedeniyle idrar yolu enfeksiyonunda (İYE) ampirik tedaviyi başlamak oldukça zorlaşmaktadır. Bu çalışmada Sivas ilinde bölgesel antibiyotik direncini saptamayı ve değişik yaş gruplarına göre farklılığı gözlemlemeyi amaçladık. Yöntem: Sivas Numune Hastanesi pediatri polikliniğine üriner sistem yakınmalarıyla başvuran veya serviste yatarak İYE tanısı konan, idrar kültürlerinde üreme olan 150 çocuk çalışmaya alındı. Çalışmaya alınan hastalarda bilinen herhangi bir kronik hastalık ve sık tekrarlayan İYE öyküsü yoktu. Hastalar 1 yaş altı, 1–5 yaş arası ve 5 yaş üstü olmak üzere üç gruba ayrılarak üreyen patojenlerin sıklığı, kullanılan antibiyotiklere karşı gelişen direnç oranları açısından incelendi. Bulgular: Hastaların yaşı 1 ay ile 180 ay arasında idi. Sırasıyla üreyen patojenler (Escherichie coli) % 88.7 (n=133), (Klebsiella) %6.7 (n=10), (Proteus) %3.3 (n=5) ve Enterokok spp %1.3 (n=2) idi. E. coli, K. pneumonia ve P. mirabilis için amoksisilin (%72,8), üreidopenisilinler (%42.4), 1. kuşak sefalosporinler (%46.4) ve ko-trimoksazole (%41.1) karşı direnç yüksek bulunurken; imipenem (%0.7), amikasin (%4.6) ve 3. kuşak sefalosporinlere (%13.7) karşı direnç düşük bulunmuştur. Yaş gruplarına göre bakıldığında Grup 1 (?12 ay)’de netilmisin (%12), gentamisin (%12) ve seftriakson (%16) en etkin ajanlar iken, Grup 2 (12-60 ay)’de bunlara oral seçenek olarak sefuroksim aksetil (%21.7), Grup3’ de ise nitrofurantoin (%10) eklenebilir. Sonuç: Bölgemizde tüm yaş gruplarında ampirik tedavide seçilecek parenteral antibiyotikler aminoglikozidler ve 3. kuşak sefalosporinlerdir. Diğer çalışmalardan farklı olarak oral tedavide 0–1 yaş arası hastalarda ko-trimaksazol, 1–5 yaş arası hastalarda 2. kuşak sefalosporinler, 5 yaş üstü hastalarda ise nitrofrantoinin düşük direnç oranları nedeniyle seçilebileceği düşüncesindeyiz.

Aim: Nowadays, it has become quite difficult to set on empiric treatment of the urinary tract infections (UTI) due to the levels of antibiotic resistance showing local differences. In this study, we aimed to find out what the local antibiotic resistance in Sivas is and we also wanted to observe whether this resistance shows differences between different age groups. Methods: One hundred fifty children who applied to pediatrics policlinic of Sivas Numune Hospital with urinary system complaints or diagnosed to have (UTI) while hospitalizing and with positive urinary culture results were included in the study. There were no known chronic disorders or no frequent recurrence of UTI history in the patients. The subjects were divided into three groups as 1) under 1 year old; 2) between 1-5 years old; 3) over 5 years old. Then the frequency of the pathogens was examined in terms of the resistance levels occurring against the antibiotics. Results: The age range of the patients was between 1 and 180 months. The reproducing pathogens were E. coli 88.7 % (n=133), K. pneumonia 6.7 % (n=10), P. mirabilis 3.3 % (n=5) and Enterococcus spp 1.3 % (n=2) respectively. While there was high resistance to amoxycilline (72.8%), ureidopenicillines (42.4), 1st generation cephalosporin, (46.4 %) and co-trimaksazole (41.1%); there was low resistance to imipenem (0.7 %), amicasin (4.6%) and 3rd generation cephalosporins (13.7%). According to thes age groups, in Group 1 (?12 months) the most effective agents were netilmicine ((12%), gentamicine (12%) and ceftriakson (16%); in addition to these, we can add cefuroxim-axetil (21.7 %) in Group 2 (12-60 months) and nitrofrantoin (10%) in Group 3. Conclusion: The parenteral antibiotics to be chosen in the treatment of all age groups in our region are amino glycosides and 3rd generation cephalosporin. We believe that co-trimaksazole can be chosen for oral treatment in 0-1 aged patients; 2nd generation cephalosporin in 1-5 aged patients and nitrofurantoin in patients older than 5 years because these antibiotics have low resistance levels.

Amaç: Bu çalışmada gebelik döneminde saptanan hidronefroz ve taş hastalığındaki izlem ve tedavileri değerlendirmek hedeflenmiştir. Yöntem: Semptomatik gebelik hidronefrozu ve/veya taş hastalığı tanısı alan 26 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastalarda yaş, gebelik sayısı, gebelik haftası, yapılan müdahaleler, renal ultrasonografi bulguları, tam idrar tahlili ve idrar kültürü, serum kreatinini gibi parametreler değerlendirildi. Tüm hastalara analjezik, antibiyotik ve hidrasyondan oluşan konservatif tedavi uygulandı. Buna ek olarak üriner sistemde taş yada obstrüksiyon tesbit edilen veya serum kreatinin yüksekliği yada kontrol edilemeyen kolik ağrı saptanan hastalara double J stent (DJS) veya perkütan nefrostomi yerleştirilerek gebelik sonuna değin takibe alındı. Bulgular: Çalışmamıza dahil edilen hastaların yaş ortalaması 27.7, ortalama gebelik sayısı 1.65 ve ortalama gebelik haftası 26 idi. Tam idrar tahliline göre 15 hastada hematüri, 14 hastada piyüri saptandı. Bir hastada kreatinin yüksekliği tesbit edildi. Beş hastanın idrar kültüründe üreme mevcuttu. Yirmi-altı hastanın 14’ üne DJS (%53.8), 1 tanesine perkütan nefrostomi kateteri yerleştirildi (%3.8). Onbir hastaya ise sadece konservatif tedavi uygulandı (% 42.3). Sonuç: Semptomatik gebelik hidronefrozu konservatif veya girişimsel tedavi yöntemleri ile kontrol altına alınabilir. Semptomatik gebelik hidronefrozunda DJS ve perkütan nefrostomi kateteri uygulamaları etkin ve güvenli girişimsel tedavi yöntemleridir.

Aim: In this study we aimed to present and review the management of hydronephrosis and renal stone disease during pregnancy. Methods: We retrospectively reviewed the data of 26 patients with symptomatic hydronephrosis in pregnancy. Age, number of pregnancy, renal ultrasonography findings, urinalysis, serum creatinine levels were recordeel and urine culture were obtained from each patient. All patients were treated conservatively by intravenous fluids, analgesics, antienflamatuars and antibiotics. A double J stent (DJS) or percutaneous nephrostomy was inserted in the presence of intractable pain, deterioration in renal function and non- resolving infection. Results: The mean age, number of pregnancy and the gestastional age at presentation were 27.75 years, 1.65 and 26 weeks, respectively. Hematuria was found in 15 and pyuria was found in 14 of the patients. Renal deterioration was found in one patient. Urine culture was positive in five of the patients. Conservative management led to resolution in eleven of the patients. A DJS was inserted to 14 of the patients and percutaneous nephrostomy was inserted to one of the patients. Conclusion: Symptomatic hydronephrosis in pregnancy can be managed by conservative and interventional methods. The insertion of DJ stents or nephrostomy tubes are efficient and safe methods in the management of symptomatic hydronephrosis of pregnancy.

Amaç: Yüzüncü Yıl Üniversitesi (YYÜ) Tıp Fakültesi Dönem II öğrencilerinin sosyoekonomik özelliklerini belirlemek, fakülte fiziksel alt yapısı hakkındaki düşüncelerini ve tıp eğitimi konusundaki görüşlerini saptamak. Yöntem: Kesitsel-tanımlayıcı; 26 soruluk yazılı bir anket uygulaması. Bulgular: Ankete 62 öğrenci katıldı. Öğrencilerin çoğu Güneydoğu Anadolu (% 45.9), Doğu Anadolu (% 18.0) ve İç Anadolu (% 14.8) kökenliydi. Ortalama kardeş sayısı 5.0 olarak saptandı. Tıp Fakültesi binası alt yapısı ile ilgili olan sorulara büyük çoğunlukla olumsuz görüş bildirildi. Dönem 2 derslerine giren akademisyenlerin ders anlatma becerileri hakkında öğrencilerin % 41.9’u emin olmadığını ifade ederken, % 37.1’i yetersiz bulduğunu bildirdi ve öğrencilerin % 67.7’si derslerin verilme şekillerini olumsuz bulduklarını belirtti. Tıpta Uzmanlık Sınavına yönelik eğitim verilmesini isteyen öğrencilerin oranı %95.2 idi. Sonuç: Fakültemizin fiziki koşulları öğrenciler tarafından beğenilmemektedir. Buna ek olarak, öğrenciler ders verilme tarzı ve akademisyenlerin ders anlatma yeterlilikleri ile ilgili olumsuz görüşler bildirmiştir. Fakültemizin eğitim kalitesinin değerlendirilmesi için yeni çalışmalar yapılmasına gerek vardır.

Aim: To define the social and economical status, thoughts about buildings and equipment and educational satisfaction of second year medical students in the University of Yuzuncu Yil. Methods: A written survey including 26 questions. Results: 62 students (63.9%) completed the survey. The majority of the students came from Southeast Anatolia (45.9%), East Anatolia (18.0%) and Central Anatolia (14.8%). Mean sister and brother number was high with 5.0. Satisfaction about buildings and equipment was generally low. Faculty members were found insufficient in educational activities in 37.1%, 41.9% of students were not sure about faculty member competence and 67.7% of students were dissatisfied with the presentation of the lectures. The majority (95.2%) of the students answered in favour of educational activities helping for the National Medical Residency Examination. Conclusion: Students are dissatisfied with faculty infrastructure. In addition, classic lecture implementation and perception of incompetence of faculty members makes improvement of educational quality necessary.

Nazal kemikler intrauterin hayatta ossifiye olmaya başlarlar ve normalde yenidoğan döneminden itibaren direkt röntgen filmlerinde lineer radyoopak görüntü verirler. Burada, nazal kemiği klinik muayenede tespit edilen ve bilgisayarlı tomografi (BT) incelemesi ile normal olarak izlenen, ancak direkt dijital filmde saptanamayan bir olgu sunulmakta ve bunun muhtemel sebepleri tartışılmaktadır.

Nasal bones start to ossify in the intrauterine period and give lineer radio-opaque images from the newborn period on. We herewith present a case, whose nasal bones were found normal through clinical and computerized tomographic investigations, despite being non-detectable by direct digital X-ray and the possible cause of this occurence is discussed.

Agresif fibromatozis (Desmoid tümör) yüzeyel ve derin musküloaponevrotik dokulardan köken alan, nadiren metastaz yapan, iyi diferansiye bir yumuşak doku proliferasyonudur. Benign histolojik özelliklerine rağmen rekürrens ve invaziv lokal davranışlar ile agresif bir klinik gidiş sergiler. 44 yaşındaki erkek hasta, batın sağ yan duvarında ağrısız şişlik nedeniyle başvurdu. Ultrasonografi (US), bilgisayarlı tomografi (BT), magnetik rezonans görüntüleme (MRG) ile yeri, büyüklüğü, lezyona komşu yapılarla ilişkisi, yayılımı değerlendirildi. Kitle geniş lokal eksizyonla çıkarıldı. Kesin tanı histopatolojik olarak kondu. Sağ alt abdomende lokalize agresif fibromatosis olgusu klinik ve radyolojik özellikleriyle literatür eşliğinde tartışıldı.

Agressive fibromatosis (desmoid tumor) is a fibrous tissue proliferation which is usually well-differentiated, rarely metastasize, originating from superficial and deep musculoaponeurotic structures. Despite benign histologic features; it is associated by an aggresive clinical course which is characterized by recurrence and invasive local behaviour. A 44 year-old man presented with a history of a painless mass in the right lower abdomen. Ultrasonography (US), computed tomography (CT), magnetic rezonans imaging (MRI) was performed for evaluation of the size, site, extension and relationship of the lesion to adjacent structures. The mass was resected by a wide local excision. Postoperative definitive diagnosis was established with histopathologic analysis. We present a case of an agressive fibromatosis which is localized in the right lower abdomen and discuss clinical and radiologic features of this rare tumor in the view of literature.

Akut lösemili önemli sayıdaki hasta herhangi bir kemoterapi şansına sahip olmadan, erken dönemde gelişen ciddi komplikasyonlarla kaybedilmektedir. Bu erken mortaliteden kanama, lökostaz ve daha az olasılıkla da infeksiyonlar sorumludur. Akut lösemi tanısı alarak yoğun kemoterapi uygulanan hastalarda, trombosit transfüzyonu ve dissemine intravasküler koagulasyonun (DIC) tedavisindeki ilerlemeler ağır hemorajik komplikasyonların insidansını azaltmışsa’da spontan intrakraniyal hemorajiye bağlı ani ölümler halen devam eden önemli bir sorundur. Akut myeloid lösemi (AML) tanısı alan 11 yaşındaki erkek hastaya hiperlökositozu nedeni ile intravenöz sıvı, allopürinol ve hidroksiüre başlandı. Hidroksiüre başlandıktan dört saat sonra şuur bulanıklığı, halüsinasyon gelişti. İntrakraniyal kanaması olan olgu takipte exitus oldu. Bu olgu bu tür vakalarda acil intravenöz sıvı, allopürinol ve kemoterapi ile birlikte geciktirilmeden lökoferez uygulanmasının gerektiğini vurgulamak amacı ile sunuldu.

Many acute leukemia patients die without having a chance of taking any chemotherapy due to serious complications which develop at early period. Hemorrhage, leucocytosis and less probable infections are responsible from this early period mortality. Advances in disseminated intravascular coagulation (DIC) treatment and thrombocyte transfusion, decrease incidence of severe hemorhage complications in patients who are diagnosed with acute leukemia and taking intensive chemotherapy sudden deaths due to spontaneous intracranial hemorrhages are stil important. İn An eleven years old patient who diagnosed as acute myeloid leukemia (AML) and was given intravenous fluid, allupurynol and hydroxyurea due to hyperleucocytosis. Four hours after hydroxyurea,cloudiness of conciousness and hallucinations occured. The patient developed intracranial hemorrhage and died. In this article, we emphasized that leucopheresis should be administered emergently in such cases with intravenous fluid, allupurynol and chemotherapy.

Acil kontrasepsiyon korunmasız cinsel ilişki ya da potansiyel kontraseptif kayıp sonrasında, istenmeyen gebeliğin önlenmesinde kullanılan yöntem olarak tanımlanabilir. Acil kontraseptif yöntemlerin kullanımı indüklenmiş abortus ve istenmeyen gebelik oranlarını azaltacaktır. Bu yazıda acil kontraseptif metodlar, bunların etki mekanizması, güvenilirliği, efektivitesi, riskleri ve yararları tartışıldı.

Emergency contraception is defined as method used to prevent unintended pregnancy following unprotected sexual intercourse or potential contraceptive failure. Unintended pregnancy and induced abortion rates will decrease by the usage of an emergency contraceptive method. Methods, mechanism of action, safety, efficacy, risks and benefits of emergency contraception are discussed in this article.