GİRİŞ ve AMAÇ: Nefrektomi öncesi bakılan Nötrofil-Lenfosit Oranının (NLO) değerinin uzak metastaz ve hastalığa özgü sağ kalım (HÖS) üzerine olan etkisinin değerlendirilmesi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 1995– Aralık 2014 tarihleri arasında lokalize Renal Hücreli Kanser (RHK) ön tanısı ile radikal veya parsiyel nefrektomi yapılan ve patolojisi RHK gelen 780 hastanın verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Tüm hastalardan demografik, patolojik evre, histolojik tip, tümör derecesi gibi verilerinin yanında nefrektomiden 14 gün önce bakılan serum beyaz küre, platelet sayısı, nötrofil, lenfosit sayısı ve NLO oranları kaydedildi. Çalışmadaki birincil amaç NLO’nın uzak metastaz gelişimi ve HÖS ile ilişkisinin incelenmesi idi.
BULGULAR: Tüm hastalarda ortalama yaş 58,4±12 idi. Ortanca 44 aylık takip süresi boyunca 210 (%26,9) hastada uzak metastaz gelişirken 132 (%16,9) hastada hastalık nedeniyle ölüm gerçekleşmiştir. Yüksek NLO’nın (NLO≥4) yüksek fuhrmann tümör derecesi, ileri tümör evresinin metastaz gelişimi ve hastalığa bağlı ölüm ile ilişkili olduğu saptandı (Tüm karşılaştırmalar için p<0,001). Çok değişkenli analizde Fuhrmann tümör derecesinin 3-4 olması, patolojik evrenin 3-4 olması ve NLO’nın 4 ve üzeri olması metastaz gelişimini öngören bağımsız prediktif faktör olduğu saptandı. HÖS açısından ise patolojik evrenin 3-4 olması ve NLO’nın 4 ve üzeri olmasının bağımsız prediktif faktör olduğu saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yüksek NLO, metastaz gelişim riski ve HÖS ile ilişkili olduğu saptanmıştır. Ancak çalışmamızın sonuçlarını destekleyen çok merkezli ve prospektif çalışmalara

INTRODUCTION: In this study, we aimed to evaluate the effects of pre-nephrectomy Neutrophil-Lymphocyte ratio (NLR) on development of distant metastasis and disease specific survival (DSS).
METHODS: The data of 780 patients who underwent radical or partial nephrectomy for localized renal cell carcinoma (RCC) between January 1995 and December 2014 was evaluated retrospectively. The demographics, pathologic stage, histological type of tumor, tumor grade were recorded. Furthermore, data of white blood cell, platelet, neutrophil, lymphocyte counts and NLR (level within 14 days before nephrectomy) were recorded. Primary endpoints of this study were distant metastasis development and DSS.
RESULTS: For all patients mean age was 58.4±12. During median 44 months follow-up period, distant metastasis developed in 210 (26.9%) patients and death occurred due to RCC in 132 (16.9%) patients. High NLR levels (NLR≥4) were related to higher Fuhrmann tumor grade, advanced tumor stage, distant metastasis development and disease specific mortality (for all comparisons p<0.001). On multivariate analysis, Fuhrmann tumor grade 3-4, pathological stage 3-4 and NLR≥4 were found as independent predictive factor to predict metastasis development. To predict DSS, pathological stage 3-4 and NLR≥4 were found as independent predictive factor.
DISCUSSION AND CONCLUSION: High NLR associated with high risk of metastasis development and DSS. However, multicenter and prospective trials are needed to support our results.

GİRİŞ ve AMAÇ: Major depresif bozukluk (MDB) şiddetli mental ve psikiyatrik bir hastalıktır. Daha önce yapılan çalışmalarda MDB’nin nesfatin-1 ve acile, desaçile ghrelin gibi hormonlarda önemli etkilere sahip olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmada şiddetli MDB hastalarında nesfatin-1 (anoreksijenik) ve ghrelin (oreksijenik) düzeylerindeki değişikliklerin incelenmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmaya 20 kişi (10 MDB ve 10 sağlıklı kontrol) katılmıştır. Açlık kan örnekleri çalışmanın başında hem hastalardan hem de kontrol grubundan alınmıştır. Serum açile ve desaçile ghrelin, nesfatin-1 düzeyleri ELISA metodu kullanılarak ölçülmüştür.
BULGULAR: MDB’de bazal nesfatin-1 düzeyi (3.97±0.1 ng/mL) kontrol grubunun düzeyiyle karşılaştırıldığında (1.11±0.1 ng/mL) anlamlı oranda yüksek bulunmuştur (p < 0.0001). MDB grubunun sırasıyla bazal açile (88.1±1.1 pg/ml) ve desaçile ghrelin düzeyleri (956.0±22.1 pg/ml) kontrolle karşılaştırıldığında (108.8±2.2 ve 1063.7±44.4 pg/mL), anlamlı olarak daha düşük bulunmuştur (p < 0.0001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Kontrol düzeyi ile karşılaştırıldığında anlamlı oranda yüksek nesfatin-1 ile anlamlı oranda düşük açile ve desaçile ghrelin düzeyleri hastaların mevcut durumunu değerlendirmek için önemli bir kriter olabilir. MDB ve nesfatin-1 ile ghrelin düzeyleri arasındaki ilişkiyi anlamak için daha ileri çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.

INTRODUCTION: The major depressive disorder (MDD) is a serious mental and psychiatric disease. Previous studies have shown that MDD may have important effects on nesfatin-1 and acylated, desacylated ghrelin hormones. In the present study, we were purposed to examine changes the nesfatin-1 (anorexigenic) and ghrelin (orexigenic) levels in patients with severe MDD.
METHODS: TTwenty subjects (10 patients with severe MDD and 10 healthy controls) participated in this study. Fasting venous blood samples were taken at onset of the study both patients and control groups. Serum acylated and desacylated ghrelin, nesfatin-1 levels were measured using ELISA methods.
RESULTS: The basal nesfatin-1 level in MDD was found to be significantly higher (3.97±0.1 ng/mL) compared to the control group level (1.11±0.1 ng/mL) (p < 0.0001). Basal acylated (88.1±1.1 pg/ml) and desacylated ghrelin level (956.0±22.1 pg/ml) were found to be significantly lower in MDD group compared to the control (108.8±2.2 vs 1063.7±44.4 pg/mL), respectively (p < 0.0001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Observation of high nesfatin-1 and low acylated and desacylated ghrelin levels in patients with severe MDD compared to the control level could be an important criteria to evaluate patients current status. Further studies are needed to understand this relationship between MDD and nesfatin-1 and ghrelin levels.

GİRİŞ ve AMAÇ: Ötroid nodüler guatrı bulunan hastaların anksiyete ve depresyon üzerine etkisini incelemek.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya en az 6 aydır bilinen ötroid nodüler guatrı olan 18-50 yaş arası 50 erkek ve 50 kadın dâhil edildi. Bilinen psikiyatrik rahatsızlığı veya kronik hastalığı bulunan hastalar dışlandı. Erkek ve kadınlardan birer sağlıklı grup oluşturulduktan sonra hasta(grup 2) ve kontrol(grup 1) gruplarına BDS ve BAS doldurtularak spss ve bağımsız t test ile sağlam ve hasta grupların bu skalalardan aldıkları toplam puan ortalamaları kıyaslandı.
BULGULAR: Erkeklerde BDS grup 2 grup 1’ göre anlamlı oranda yüksek saptandı (p <0.005); BAS grup 2 grup 1’ e göre anlamlı oranda yüksek saptandı (p <0.019). Kadınlarda BDS grup 2 grup 1’ göre anlamlı oranda yüksek saptandı (p <0.001); BAS grup 2 grup 1’ e göre anlamlı oranda yüksek saptandı (p <0.001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmada ötroid nodüler guatrın anksiyete ve depresyonu önemli oranda etkilediği ortaya konulmuş olmasıyla beraber yaptığımız literatür incelemesine göre pür ötroid nodüler guatrın anksiyete ve depresyon üzerine etkisini inceleyen ilk çalişma olması açısından da ciddi önem taşıdığını düşünmekteyiz.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the effect of the euthyroid nodular gouiter on the anxiety and depression.
METHODS: 50 male and 50 female patients between ages of 18-50 who diagnosed euthyroid nodular gouiter at least 6 months were included in our study (group 2). 20 male and 20 female healthy patients were included as control group (group 1). The patients who had psychiatric problems and chronic comorbidities were excluded. The BDS ( Beck Depression scale) and BAS (Beck anxiety scale) tests were used as compasion of two groups. Student's T-test was performed for parametric data A p level of <0,05 was taken as statistically significant.
RESULTS: Comparing between unhealthy and control groups: BDS test and BAS test were significantly higher in group 2 male patients than group 1 male patients, p <0.019 and p <0.005 respectively. Group 2 female patients showed significantly higher results in BDS and BAS tests than group 1 female patients, p <0.001 and p <0.001 respectively.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The result of this study showed that euthyroid nodular gouiter had negative effects on anxiety and depression and our article is the first article in literature on this issue.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, Van ilinde otopsisi yapılmış 65 yaş üstü ölüm olgularına ait demografik özelliklerin ve ölüm sebeplerinin tanımlanması, bu bulguların literatür ile karşılaştırılarak ülkemizdeki bölgesel farklılık ve benzerliklerinin ortaya konulması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada 2010-2014 yılları arasında Van ilinde otopsisi yapılmış 65 yaş ve üstü ölümlere ait otopsi raporları ve adli tahkikat evrakı retrospektif olarak incelenmiş; olgular, cinsiyet, yaş, meydana geldikleri yıllar ve mevsimler, ölüm nedenleri ve orijinleri yönünden sınıflandırılmış, elde edilen bulgular istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Bu çalışma kapsamında değerlendirilen 84 olgunun yaş ortalaması 73.4±5.9 olup, olguların %81’i erkek %19’u kadındı. 65 yaş ve üstü ölümler yaz aylarında (%38.1) yoğunlaşmaktaydı. Ölümlerin başlıca orijini kazalardı (%64.3), onu doğal ölümler (%19), intiharlar (%9.5) ve cinayetler (%3.6) izliyordu. Kaza orijinli ölümler arasında trafik kazalarının oranı %72.2 idi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Van ilinde 65 yaş ve üstü doğal ölümlere yapılan otopsi sayısının Türkiye’nin diğer illerinde uygulanan otopsi sayısından daha düşük kaldığı tespit edildi. Ülkemizde ve özellikle yöremizde yaşayan halkın otopsiye karşı direncinin ve hekimlerimizdeki yaşlılardaki her ölümün, “doğal ölüm” olabileceği ön yargısının kırılması için yürütülecek eğitim faaliyetlerinin, yaşlılardaki otopsi sayısının artması konusunda önemli bir adım olacağı vurgulandı.

INTRODUCTION: In this study, it was aimed to define demographic features and mortality causes in death cases above 65 years of age which were autopsied in Van (Turkey), to compare obtained findings with literature and to reveal of regional differences and similarities in our country of these findings.
METHODS: In this study, autopsy reports and judicial investigation documents belong death cases above 65 years of age which were autopsied in Van (Turkey) between 2010 and 2014 were retrospectively examined; cases were classified according to genders, ages, event years and seasons, causes and origins of deaths; obtained findings statistically evaluated.
RESULTS: The mean age of 84 cases which evaluated in this study was 73.4±5.9. Of all cases, 81% were males and 19% were females. Deaths of persons above 65 years of age had intensified in summer (38.1%). The major origin of deaths was accidents (64.3%), followed by natural deaths (19%), suicides (9.5%) and homicides (3.6%).The rate of traffic accidents among accidental deaths was 72.2%.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was defined that the number of medico-legal autopsies which applied to natural deaths of persons above 65 years of age in Van province was lower than those in other provinces of Turkey. It was emphasized that the educational efforts for breaking the resistance of opposite to autopsy of population, and breaking the prejudice that of “every death is natural death in elders” in medical doctors will be an important role about increasing the number of autopsies in elders.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada; gebelerin acil servise başvuru sıklığı, başvuru nedenlerini, acil serviste kalma sürelerini, yatış ve sevk durumlarını inceleyerek gebelerin başvuru uygunluklarını araştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmada Şubat 2012 ve Mayıs 2015 tarihleri arasında acil servise başvuran 751 hastanın verileri geriye dönük olarak incelendi. Gebelerin obstetrik öyküleri yanında, acil servise başvuru nedenleri, hastanede yatış olup olmadığı, acilde kalış süreleri ve başvuru zamanları saat, gün ve ay olarak kayıt edildi.
BULGULAR: En sık başvuru şikayetleri sırası ile karın ağrısı, bulantı-kusma ve vajinal kanama olarak tespit edildi. Hastaların en fazla başvuru saati 19: 00-22: 00, gün Salı, ay ise Mayıs olarak tespit edildi. Gebelerin %96’sı acil servisteki takip ve tedavileri sonrasında taburcu olmuş iken sadece % 4 oranında servise yatış olduğu tespit edildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak gebe hastalar acil servislere uygunsuz şikayetler ile başvuruda bulunmakta ve hekimin iş yükünde gereksiz artışa neden olmaktadır.

INTRODUCTION: The aim of this study is to assess the admission frequency, admission reasons, time of stay in emergency room and status of enter or discharge of pregnants.
METHODS: A total of 751 patient records whose admitted to emergency unit between February 2012 and May 2015 were retrospectively evaluated. Besides obstetric history of the pregnants, reason for admission, presence of entering hospital, stay of time in emergency unit and admission time in hour, day, and month were recorded.
RESULTS: The most complaints on admission were found as stomache, nausea-vomiting and vaginal bleeding, respectively. The most frequent time period on admission was 19: 00-22: 00, day was Tuesday, and month was May. Since 96% of pregnants were discharged after treatment in emergency unit, merely 4% of pregnants were accepted to hospital stay.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In conclusion, a higher frequency of patients were detected as inappropriate admissions to emergency unit and led to unnecessary workload on physicians.

GİRİŞ ve AMAÇ: Üveit, göz katmanlarının inflamasyonudur. Üveitin en yaygın nedenleri enfeksiyöz ve romatolojik hastalıklardır. Çölyak Hastalığı (ÇH), gliyadine karşı immünolojik olarak gelişen kronik inflamatuar bir hastalıktır. Bu yazıda, idiyopatik üveit hastalarında ÇH sıklığını araştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalışmada, kohort sebebi bilinmeyen üveit hastalarının araştırılması için, göz hastalıkları departmanı tarafından konsulte edilen hastalardan oluşturulmuştur. Tüm hastalar anamnez ve fizik muayene ile Behçet hastalığı, sarkoidoz ve diğer romatizmal hastalıklar açısından incelenmiştir. Belirli bir hastalığı düşündüren belirti veya semptomu olmayan hastalar, laboratuar incelemeleri ile irdelenmiştir Kontrol grubu, Behçet üveiti olan hastalardan oluşturulmuştur. Çalışmaya dahil edilen hastaların tamamı anti-gliyadin IgA, IgG ve anti-transglutaminaz antikorları açısından taranmıştır. Duodenal biyopsi, endike olduğu zaman uygulandı.
BULGULAR: Bu çalışmaya, idiyopatik üveitli 45 hasta (medyan yaş 43,9+13,0) ve Behcet üveitli 15 hasta (medyan yaş 36,9+10,8) dahil edilmiştir. Antikor pozitifliği, idiyopatik üveit grubundaki 45 hastanın yedisinde ve Behçet üveiti grubundaki 15 hastanın birinde saptanmıştır. Antiglutaminaz antikorları, idyopatik grubundaki hastaların sadece ikisinde görülürken, Behçet üvetli grubundaki hastaların hiç birinde görülmedi. Idiyopatik uveitli bir hastanın biyopsisinde, ÇH bulguları saptandı. İlginç olarak, bu hastada, üveit diyet ile geriledi ve daha önceden tekrarlayan üveit atakları remisyona girdi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: ÇH, sık olmasa da, üveit için alta yatan bir faktör olabilir ve özellikle ÇH’nı destekleyen klinik ipuçları varlığında dikkate alınmalıdır. Fakat, üveit hastalarında ÇH için rutin tarama önerilmemektedir.

INTRODUCTION: Uveitis is inflammation of layers of eye. The most common causes of uveititis are rheumatologic and infectious disease. Coeliac disease (CD) is a chronic inflammatory disease which is developed immunogically against gliadine. Herein, we aimed to investigate prevalence of CD among patients with idiopathic uveitis.
METHODS: In this retrospective study, cohort was formed from subjects consulted by ophthalmology department for the investigation of uveitis of unknown cause. All patients were investigated for Behcet’s disease, sarcoidosis and other rheumatic diseases by history and physical examination. Those patients who had no signs or symptoms directing a specific disease were scrutinized by laboratory examinations. Control group constituted Behcet’s uveitis patients. All subjects were screened for anti-gliadin IgA and IgG and anti-transglutaminase antibodies. Duodenal biopsies were obtained whenever indicated.
RESULTS: In this study, 45 idiopathic uveititis patients (median age 43,9+13,0) and 15 Behcet uveititis patients (median age 36,9+10,8) were included. Antibody positivity was detected in 7 of 45 patients in idiopathic uveititis group and in one of 15 patients in Behcet uveititis group. Antiglutaminase antibodies were detected in two patients of idiopathic group and none of Behcet uveititis group. One biopsy of idiopathic uveititis patient revealed CD findings. Interestingly, uveititis regressed with diet and former recurrent uveititis attacks entered remission in this patient.
DISCUSSION AND CONCLUSION: CD, although not frequent, could be an underlying factor for uveitis and should be considered, especially if there are other clinical clues that suggest CD. However, routine screening for CD in patients with uveitis is not recommended.

GİRİŞ ve AMAÇ: Viskokanalostomi yapılan olgularımızın orta ve uzun vadedeki sonuçlarını ve komplikasyonlarını değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniğimizde 2001-2005 yılları arasında viskokanalostomi uygulanan 22 hastanın 25 gözüne ait kayıtlar retrospektif olarak incelendi. Olguların ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası 1. hafta, 1. ay, 3. ay, 6. ay, 1. yıl ve son kontrollerinde göz içi basınç (GİB) ölçümlerini de içeren tam oftalmolojik muayeneleri yapıldı ve gelişen komplikasyonlar kaydedildi.
BULGULAR: Hastaların 14'ü erkek (%63.6), 8’i kadın (%36.4) olup, yaş ortalaması 62.43±10.90 (30-75 yıl) idi. Ortalama takip süresi 50.94±51.72 aydı. Ameliyat öncesi ortalama GİB 23.32±10.56 mmHg idi. Ameliyat sonrası 1. hafta, 1. ay, 3. ay, 6. ay, 1. yıl ve son kontroldeki ortalama GİB sırasıyla 18.09 ± 10.24mmHg, 13.62±4.15 mmHg, 13.86±5.50 mmHg, 14.08±4.09 mmHg, 14.45±4.80 mmHg ve 14.51±7.95 mmHg idi. Ameliyat sonrası tüm kontrollerdeki ortalama GİB’ler ameliyat öncesi ortalama GİB’den istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu (p<0.05). Ameliyat sonrası 1. hafta, 6. ay, 1. yıl ve 4 yıl ve daha fazla takipli olgularda ilaçlı veya ilaçsız başarı oranı sırasıyla %81.81, %94.44, %90.91 ve %87,5 idi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Viskokanalostomi ameliyatı glokom hastalarında GİB’i düşürmede orta ve uzun vadede etkin ve güvenilir bir ameliyat tekniğidir.

INTRODUCTION: We aimed to evaluate the outcomes and complications of our patients with viscocanalostomy in the middle and long term.
METHODS: Records of 25 eyes of 22 patients who underwent viscocanalostomy in our clinic between 2001-2005 were retrospectively reviewed. Complete ophthalmologic examinations were performed including intraocular pressure (IOP) values, and complications were recorded in preoperative and postoperative 1st week, 1st month, 3rd month, 6th month, 1st year and last controls of the cases.
RESULTS: Fourteen of the patients were male (63.6%), 8 of them were female (36.4%) and the mean age was 62.43 ± 10.90 (30-75 years). Mean follow-up time was 50.94 ± 51.72 months. The mean preoperative IOP was 23.32 ± 10.56 mmHg. The mean IOP at the postoperative 1st week, 1st month, 3rd month, 6th month, 1st year and last follow-up were 18.09 ± 10.24mmHg, 13.62 ± 4.15mmHg, 13.86 ± 5.50mmHg, 14.08 ± 4.09mmHg, 14.45 ± 4.80 mmHg and 14.51 ± 7.95 mmHg, respectively. Postoperatively, mean IOPs in all controls were statistically significantly lower than preoperative IOPs (p <0.05). Success rates with medication or medication-free at follow-up at postoperative 1 week, 6 months, 1 year, and 4 years and more were 81.81%, 94.44%, 90.91%, and 87.5%, respectively.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Viscocanalostomy is a surgical technique that is reliable in medium and long-term in glaucoma patients for decrease IOP.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, Van ilinde maluliyet muayenesi için başvuran 548 olguya ait raporların geriye dönük değerlendirilmesinin yapılarak, Van ilindeki maluliyet olguların profillerinin belirlenmesi ve daha önce ülkemizde yapılan çalışmalarda rastlamadığımız üzere maluliyet oranları ile yaş ve cinsiyetin arasında istatistiksel bir ilişki olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamızda 01.01.2014 tarihinden, 31.12.2015 tarihine kadar olan 2 yıllık dönemde müracaat etmiş 548 kişiye ait maluliyet raporları geriye dönük olarak incelenmiş; bu olgular olay türü, yaş, cinsiyet, yaralanmanın meydana geldiği ay ve yıl, yaralanmanın meydana geldiği bölge, maluliyete esas teşkil eden veya maluliyete mahal olmayacak vücut bölgeleri, her vücut bölgesine göre maluliyet oranlarının dağılımı ve genel maluliyet oranları yönünden değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Olguların %69,9’u erkek, %30,1’i ise kadındı. Olguların %91,6’sını trafik kazaları sonucu yaralanmaların oluşturduğu saptanmış, %19,5’inde yaralanmaları sekel bırakmadan iyileştiğinden maluliyet tayinine mahal olmadığına karar verilmişti.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda, kadın olguların ortalama maluliyet puanları ile erkek olguların ortalama maluliyet puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamış olmasına karşın; yaş gruplarına göre maluliyet oranı ortalama puanlarının 40 yaş üstündeki artışı istatistiksel olarak anlamlı bulunmuş olup, bu durum, yaşlanma ile birlikte ortaya çıkan osteoporoz, artroz gelişimi, kalp ve akciğer hastalıkları v.b. gibi durumların travma sonucu ortaya çıkan hasarın şiddetlenmesinde ve iyileşme sürecinin gelişiminin engellenmesinde rol aldıkları şeklinde değerlendirilmiştir.

INTRODUCTION: In this study, medico-legal reports about 548 cases admitted for disability assessment in Van were retrospectively evaluated. It was aimed that the determination of profiles of disabilty cases in Van, and the investigation of statistical correlation between disability rates and age/sex as had not taken part in the studies in the Turkish literature.
METHODS: In this study, medico-legal reports about 548 cases who admitted to two years period between 01.01.2014 and 31.12.2015 were retrospectively reviewed. These cases were evaluated according to event type, age, sex, injury date, distincs, injured body regions causes to disabilty or not disabilty, distrubution of disability rates for every body regions and general disability rates.
RESULTS: 69.9% of cases were males and 30.1% were females. The injuries occured due to traffic accidents in 91.6% of cases. In 19.5% of cases, special expertise board came to a decision that there were not disability because their injuries healed whitout cause to any sequel.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, there was not statistically meaningful difference in mean disability rates of both genders. However, it was determinet that mean disability rates above 40 years old were statistically meaningful higher. This finding was evaluated that there was relation between mean disability rates and aging. Together with aging, some illness such as osteoporosis, development of arthrosis, cardiac and lung diseases cause to exacerbation of damage due to trauma and inhibition of healing process.

Kabuki sendromu (KS) multipl konjenital anomaliler ve mental retardasyonun bulunduğu nadir görülen bir sendromdur. Bilindiği kadarıyla şimdiye dek Türk çocuklarında KS bulunan olgu sunumu fazla bildirilmemiştir. Bu yazıda 11 yaş 9 aylık otistik belirtiler gösteren KS bulunan bir olgu sunulacaktır. Bu yazının amacı olgunun anomalilerinin yanında nöropsikiyatrik belirtileri açıklanarak çocuk psikiyatrisi kliniklerinde belki de bu kadar seyrek olmayan bir sendromun tanınmasına katkı sağlamaktır.

Kabuki syndrome (KS) is a rare syndrome characterized by multiple congenital anomalies and mental retardation. ). As far as we know, there are not many reported KS cases in Turkish children. In this article we present an 11-year 9-month old KS case with autistic symptoms. The aim of this article is to explain the neuropsychiatric signs of the case along with the physical anomalies and help recognize that this syndrome may not be as rare are previously thought at child psychiatry clinics.

Fournier gangreni (FG), genital bölgenin nadir fakat agresif seyreden nekrotizan fasiitidir. Şüpheli mesane kanseri olan spinal kord hasarlı hastada travmatik üretral kateterizasyonu takiben oluşan FG vakası sunmaktayız. Eşzamanlı mesane kanseri şüphesi olan bir FG hastasında ne yapacağımıza karar vermek için yatakbaşı sistoskopinin gerekebileceğini ve üretral kateterizasyonun deneyimli eller tarafından uygulanmasının iyi olacağını vurgulamak istedik.

Fournier's gangrene (FG) is a rare aggressive necrotising fasciitis of the genitalia. We present one FG case following traumatic urethral catheterization in spinal cord injury patient with suspected bladder cancer. We want to emphaze that bedside cystoscopy can be needed for deciding what we will do when the FG patient has concomitant suspected bladder cancer and urethral catheterisation should be performed by expert hands.

Mesane perforasyonu üroloji pratiğinde karşımıza travma veya iatrojenik sebeplerden dolayı çıkmaktadır. Bu yazımızda nonspesifik karın ağrısı ve oligüri şikayeti ile başvuran erkek hastanın tanı ve uygulanan tedavi yöntemi sunulmuştur. Mesane perforayonun tanı ve ayırıcı tanı ve tedavisi güncel literatür eşliğinde değerlendirilmiştir. Bu olgu sunumunda mesane perforasyonun spontan gelişebileceği ve erken tanının hayat kurtarıcı olduğu vurgulanmıştır.

Bladder perforation is due to trauma or iatrogenic reasons in urology practice. In this article, we present the diagnosis and treatment of a male patient with nonspecific abdominal pain and oliguria. Diagnosis and differential diagnosis and treatment of bladder perforations were evaluated in the light of current literature. In this case report, it was emphasized that bladder perforation may spontaneously develop and early recognition is life saving.

Gelişimsel kalça displazisi (GKD) doğumdan sonra ortaya çıkan ve farklı klinik tablolarla görülebilen kalçanın gelişimsel bir hastalığıdır. GKD tanısı alan hastalarda avasküler nekroz (AVN) tedavi aşamasında ve sonrasında karşılaşılan en önemli komplikasyondur. AVN displastik kalça eklemi tedavisi ve takibinde sıkça rastlanılan bir komplikasyondur. Literatür taramasında unilateral GKD li hastaların tedavisi ve takibinde, sağlam kalçada AVN gelişimi ile ilgili az sayıda çalışma bildirilmiştir. Bu sunumda unilateral GKD tedavisi yapılan bir hastanın takiplerinde 5. ayda çekilen radyografide sağlam kalçada meydana gelen AVN olgusu sunulmaktadır.

Developmental dysplasia of the hip (DDH) is a developmental pathology of the hip which may be encountered in different clinical manifestations after birth. Avascular necrosis (AVN) is the most critical complication leading to several problems in the long-term period after the treatment of DDH. It is a commonly found complication secondary to treatment and also follow-up period of the dysplastic hip joint. Development of AVN in the normal hip in treatment and follow-up process of the cases with unilateral DDH has been reported in a very limited number of studies in the literature. This paper has presented a case of AVN encountered in the normal hip by radiography performed the fifth follow-up month of the patient who previously received the treatment of unilateral DDH.

Ortalama stiloid çıkıntı uzunluğu 2,5 cm iken; 3 cm ve üzeri uzunluktaki stiloid çıkıntılar elonge olarak tanımlanmaktadır. Kalsifik stilohyoid ligamentin veya stiloid çıkıntı elongasyonunun neden olduğu kulak ve boğaz ağrısı, yutma güçlüğü, boğazda yabancı cisim hissi ve ağız açıklığında kısıtlılık gibi kompleks belirtiler 1937’de Eagle tarafından tanımlanmıştır ve Eagle Sendromu olarak adlandırılmaktadır. Elonge styloid çıkıntı (ESÇ) vakalarının %4’ü Eagle Sendromu semptomları taşımaktadır.
Bu vaka raporunda klinik olarak asemptomatik olan, radyografik muayenesinde tesadüfen tesbit edilen çift taraflı uzamış styloid çıkıntısı bulunan (sol 7,63 cm; sağ 3,8 cm) 32 yaşında, sistemik hastalığı bulunmayan erkek hastaya, “Bilateral Elonge Stiloid Çıkıntı” tanısı konulmuştur. Hastanın klinik muayene ve konik ışınlı bilgisayarlı tomografi (KIBT) ile incelenmesi sunulacaktır.

Mean length of styloid process is 2,5 cm; furthermore 3 cm or above styloid processes are defined as elongated. Complex symptoms like ear and throat ache, swallowing difficulty, sense of a foreign body in throat and limitation in mouth opening caused by a calcificated stylohyoid ligament or elongated styloid process are firstly described by Eagle in 1937 and named as Eagle's Syndrome. 4% of elongated styloid process (ESP) cases have symptoms of Eagle Syndrome.
In this case report; bilaterally elongated (especially left: 7,63 cm and right 3,8 cm) styloid processes of a 32 year old male patient with no systemic disease which is incidentally detected in radiographic examination is diagnosed as “Bilaterally Elongated Styloid Process”. Clinical examination and investigation with cone beam computed tomography (CBCT) of the patient will be presented.

Lenfatik sıvının intraplevral boşlukta birikmesi şilotoraks olarak adlandırılır ve torasik duktusun ve bunun lenfatik dallarının zedelenmesi sonucu meydana gelir. Hangi etiyolojiye bağlı olursa olsun, asıl neden torasik duktusun bütünlüğündeki bozulma veya kanalın tıkanmasıdır. Şilotoraks olgularında en çok gözlenen şikâyet, intraplevral boşluğa lenfatik sıvı birikimi ile oluşan nefes darlığıdır. Olgular tedavi edilmezlerse, lenfatik sıvı kaybına bağlı öncelikli olarak nutrisyonel yetmezlik, sıvı elektrolit dengesizliği ve daha ileri dönemde bağışıklık yetmezliği tablosu oluşur. Şilotoraksın tanısında torasentezle elde edilen plevral sıvının analizi önemlidir. Görünümün süt renginde olması, kimyasal analizinde 110 mg/dl den yüksek trigliserit düzeyi, 1’den küçük kolesterol/trigliserit oranı tanı için önemli kriterlerdir. Çok farklı nedenlere bağlı gelişebilen şilotoraksın ciddi mortalite oranlarına sahip olması onun tanı konulur konulmaz hızlıca tedavi edilmesini gerekli kılar. Tedavide öncelikle şilöz vasıflı plevral efüzyon drene edilerek solunum rahatlatılır. Ardından orta zincirli trigliserid içeren diyet, total parenteral nütrisyon, somatostatin veya octreotid uygulaması gibi konservatif yöntemler denenir. Bunların başarılı olmadığı durumlarda duktusun cerrahi ligasyonu, plöroperitoneal şant ve plörodez gibi tedavi yaklaşımları gündeme gelir. Şilotoraksın gecikmiş tedavi sonucu morbidite ve mortalitesi yüksek olup, ciddi olarak ele alınması gereken bir patoloji olduğu unutulmamalıdır.

Chylothorax refers to the presence of lymphatic fluid in the pleural space secondary to leakage from the thoracic duct or one of its branches. Whatever the etiology is, the main cause is the deterioration of the integrity of the thoracic duct or the obstruction of the duct. In cases of chylothorax, the mostly observed complaint is the dyspnea that occurs with the accumulation of lymphatic fluid in the intrapleural space. If patients left untreated, firstly nutritional insufficiency, fluid and electrolyte imbalance and in progressed phases immune deficiency will be developed due to loss of lymphatic fluid. In the diagnosis of chylothorax, the analysis of pleural fluid that optioned by thoracentesis is important. Milk like appearance, more than 110mg/dL of triglyceride levels in chemical analysis and a ratio of cholesterol/triglyceride smaller than 1 are important criteria for diagnosis. Chylothorax that could be caused by various etiologies may cause mortality which makes its’ treatment an obligation as soon as diagnosis established. In treatment, draining of chylotic fluid should be performed primarily to relieve breathing. After then, medium chain triglyceride, total parenteral nutrition and somatostatin or octreotid are used for conservative approach. In cases where those conservative approaches failed, procedures like, surgical ligation of duct, pleuroperitoneal shunting and pleurodesis are being considered for treatment. It needs to be seriously addressed and it should be noted that in delayed treatment chylothorax has a high mortality rate.

Gelişimsel kalça displazisi, femur başı ile asetabulum arasındaki normal ilişkisinin bozulmasıdır. Erken dönemde tanı konulduğunda konservatif yöntemlerle tedavi edilirken, geç dönemde karmaşık ve uzun süren tedavi yöntemleri kullanılmaktadır. Tedavide amaç femur başı- asetabulum ilişkisini doğal şekline getirmektir. Çocuk ortopedisinde önemli bir yer tutan gelişimsel kalça displazisinin erken tanı ve tedavisinde sağlık çalışanlarının önemli görev ve sorumlulukları vardır. Tedavi öncesinde standart bir hasta yakını bilgilendirmesi yapılması tedavi sırasında ortaya çıkabilecek problemleri en aza indirebilecektir. Bu noktada özellikle risk gruplarının doğru yönlendirilmesi açısından hemşire, ebe, çocuk doktorları, aile hekimleri, ortopedistlere önemli görevler düşmektedir.

Developmental dysplasia of hip is a malposition of the femoral head in relation to the acetabulum. When diagnosed in the early stages, it can be treated successfully with conservative methods. In the later stages, various complex and long-term treatment methods. The aim in the treatment is to bring the relationship between the femoral head and acetabulum to its normal status. The early diagnosis and treatment of developmental dysplasia of the hip has an crucial place in child orthopeady and in this sense medical personnel have important duties and responsibilities. In the treatment, informing the patient relative can minimize the problems during the process. At this point, nurses, midwives, pediatricians, family practitioners and orthopedists have significant duties, especially in terms of guiding at-risk groups properly.

Yaşam süresini artması ile fizyolojik menopoz dönemi de uzamıştır. Vazomotor semptomlar başta olmak üzere bir çok sağlık sorunu gelişecektir. Tüm bunlara karşın geliştirilen medikal ve paramedikal yöntemler sık olarak güncellenmektedir. Önceki yıllarda olduğu gibi sık reçete edilmemekle beraber hormon replasman tedavisi halen bu semptomların giderilmesinde en önemli yöntemdir.

With the increase in the life span, the period of physiological menopause also extends. Many health problems, especially vasomotor symptoms, will develop in the period of menopause. Therefore, the medical and paramedical methods developed are frequently updated. While not being prescribed as often as in previous years, hormone replacement therapy is still the most important method for relieving these symptoms.