GİRİŞ ve AMAÇ: Sigara kullanımı dünyada ve ülkemizde önemli bir halk sağlığı sorunudur. Sigara bağımlılığı ile etkin mücadelede sağlık profesyonellerine önemli görevler düşmektedir. Sigaraya başlama yaşının, başlama nedenlerinin bilinmesi, çocuklarda ve gençlerde içme oranlarının saptanması bu mücadeleye yön verecektir. Bu araştırma, Mardin Artuklu Üniversitesi Sağlık Yüksekokulu lisans öğrenimine devam eden hemşirelik bölümü öğrencilerinin sigara içme düzeyleri ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kesitsel tipteki araştırmanın evrenini Mardin Artuklu Üniversitesi Sağlık Yüksekokulu hemşirelik bölümü öğrencileri (377 kişi) oluşturmuştur. 30 Kasım 2015-16 Aralık 2015 tarihleri arasında sınıfta bulunan ve araştırmaya katılmayı kabul eden toplam 309 öğrenciye 2 bölümden (sosyo-demografik özellikler ve sigara kullanımına ilişkin sorular) oluşan bir anket uygulanmıştır. Veriler paket programında değerlendirilmiş ve verilerin analizinde sıklık, ortalama ki-kare kullanılmıştır, p<0.05 anlamlı kabul edilmiştir.
BULGULAR: Araştırmaya katılan öğrencilerin %34.3’ ü sigara içmektedir. Öğrencilerin baba eğitim düzeyi ve cinsiyetleri ile öğrencilerin sigara içme durumu arasında istatistiksel anlamlılık tespit edilmiştir (p<0.05). Öğrencilerin sigara içme durumlarıyla annelerinin, büyük kız kardeşlerinin ve yakın arkadaşlarının sigara alışkanlığı arasında istatistiksel anlamlılık mevcuttur. Öğrencilerin ders durumlarının iyiden kötüye doğru değişim trendinde sigara içme oranlarının arttığı görülmektedir (p<0.05). Öğrencilerin sigaraya başlama nedenleri arasında ilk sırada %31.1 ile keyif ve zevk için sebebi yer almaktadır. Sigara içen öğrencilerin %64.1’i sigarayı 18 yaşın altında denediğini ve sigara içen öğrencilerin %26.4’ü arkadaşlarına özendiğini ifade etmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Araştırmaya katılan öğrencilerin sigara içme durumlarıyla annelerinin, büyük kız kardeşlerinin ve yakın arkadaşlarının sigara alışkanlığı, baba eğitim düzeyi, cinsiyetleri, ders durumlarının iyiden kötüye doğru değişimi, yakın arkadaşlarının sigara içme alışkanlığı arasında istatistiksel anlamlılık tespit edilmiştir

INTRODUCTION: Smoking is an important public health problem in the world. This research was performed to determine the smoking rates and the influencing factors of the nursing students.
METHODS: The universe of the cross-sectional study comprised 377 students of the nursing department. A questionnaire consisting of 2 parts (socio-demographic characteristics and smoking-related questions) was applied to 309 students who were in the class between 30 November and 16 December 2015. Data were evaluated in the package program and frequency and average chi-square were used in the analysis of the data. p <0.05 was considered significant.
RESULTS: 34.3% of the students who participated in the survey were smokers. Statistical significance was determined between father's educational level and gender of students and smoking status of students (p<0.05). Statistical significance was found between smoking status of students and smoking habits of mothers, elder sisters and close friends. The increase in the smoking rate affected the courses of the students negatively (p <0.05). Enjoyment and pleasure, 31.1%, is the first reason among the reasons for the students to start smoking. 64.1% of the smokers stated that they tried smoking under 18 and 26.4% of smokers stated that they were influenced by their friends.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The statistical significance was determined between the smoking status of the students participating in the research and the smoking habits of the parents, elder sisters and close friends, fathers’ education level, gender, change of the course situation to worse and smoking habits of close friends.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma Elazığ ili merkez ve ilçelerinde yaşayan gebelerin eğitim öncesi ve eğitim sonrası gebelik dönemine ilişkin bilgi düzeylerini belirlemek amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Elazığ ili merkez ve ilçelerinde yaşayan gebe dönemindeki kadınlara verilen gebelik ile ilgili eğitimin etkinliğini belirlemeye yönelik yapılan tanımlayıcı ve müdahale tipi bir çalışmadır. Toplam 340 gebeye ön test uygulanmış daha sonra eğitim verilmiş ve bir hafta sonra son test uygulanmıştır. Elde edilen veriler SPSS paket programa kaydedilip, istatistiksel analizde t testi, ANOVA, Ki-kare testleri kullanılmıştır.
BULGULAR: Araştırma kapsamına alınan gebelerin yaş ortalaması 28.94 ±5.70 yıldır Eğitim düzeyi arttıkça ortalama gebelik sayısı azalmaktaydı (p<0.0001). Gebelerin doğum öncesi bakım alma ortalaması 6.31±3.73 idi. Araştırmaya alınan gebelerin bilgi puan ortalaması eğitimden önce 13.74±2.99 iken eğitim sonrasında 16.09±1.73 puan bulundu (U=1.68, p<0.0001). Gebelerin bilgi düzeylerinin ölçülmesi için ön ve son test olarak kullanılan 18 sorunun tümünde anlamlı bilgi artışı olmuştur. Araştırmaya katılan gebelere verilen eğitimin onların bilgi düzeyini arttırdığı bulunmuştur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Anne adaylarına yönelik gebelik dönemi ile ilgili bilgi verilmesi hem anne sağlığını hem bebek sağlığını olumlu yönde etkileyecek önemli bir sağlık müdahalesidir. Bu tür eğitimlerin birinci basamak sağlık kurumlarında verilmesi koruyucu sağlık hizmetlerinin etkinliğinin arttırılabilmesi için önemli bir etken olabilir.

INTRODUCTION: This study was carried out in order to determine the pre-education and post-education knowledge levels about gestation period of pregnant women living in the city center and districts of Elazig province.
METHODS: It is a definitive and interventional study aimed to determine the effectiveness of education related to pregnancy given to pregnant women living in Elazig province center and districts. Total of 340 pregnant women were put to pre-test, followed by education and then a week after the final test was applied. The data were recorded SPSS and t test, ANOVA, chi-square.
RESULTS: The mean age of the pregnant women included in the study was 28.94 ± 5.70 years. As the level of education increased, the mean number of pregnancies decreased (p<0.0001). The mean prenatal care was 6.31 ± 3.73. The mean knowledge score of the pregnant women surveyed was 13.74 ± 2.99 before the education and 16.09 ± 1.73 points after the education (U = 1.68 P <0.0001). There were significant increases in knowledge of the pregnant women related to all of the 18 questions used as pre- and post-tests for measuring their knowledge levels. It has been found that the education given to pregnant women participating in the research has increased their knowledge level.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Giving information about the pregnancy period to the mother candidates is an important health intervention that will affect both maternal health and baby health positively. Providing such educations in primary health care institutions may be an important factor in increasing the effectiveness of preventive health services.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırma hemşirelik öğrencilerinin, cerrahi hastalıkları hemşireliği dersi uygulamasında bakımını üstlendikleri hastalarda saptadıkları NANDA hemşirelik tanılarının belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırmanın evrenini Çukurova Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesinde, 2015-2016 eğitim-öğretim yılında öğrenim gören, cerrahi hastalıkları hemşireliği dersi alan ikinci sınıf öğrencilerinin tamamı (290) oluşturmuş ve örneklem seçimine gidilmemiştir. Veriler öğrencilerin hasta bakımında kullandıkları veri toplama formu ve öğrencilerin hazırladığı 304 hemşirelik bakım planının incelenmesi ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde hemşirelik bakım planı öğrencilere önceden verilen NANDA tanılarının bulunduğu tanı listesinden yararlanılarak değerlendirilmiş, tanımlayıcı istatistik kullanılmıştır.
BULGULAR: Çalışmaya katılan öğrenciler 304 vakada toplam 1558 hemşirelik tanısı belirlemiştir. Bu tanılar içinde cerrahi kliniklerde en sık saptanan 5 tanı %71.1 enfeksiyon riski, %66.8 ağrı, %41.1 anksiyete, %32.3 deri bütünlüğünde bozulma ve %31.2 uyku düzeninde bozukluk olmuştur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Öğrencilerin belirledikleri tanıların kolay görülebilen daha çok fizyolojik alana odaklı olduğu, verileri bütüncül hemşirelik bakımını sağlayacak şekilde analiz edemediklerini göstermektedir.
Bu bağlamda, hastanın verilerine bütüncül bakmasını sağlayacak klinik vaka örneklerinin öğrencilerin mesleğe hazırlanması açısından yararlı olacağı düşünülmektedir.

INTRODUCTION: This descriptive study was conducted to determine the nursing diagnoses that nursing students identified in patients who were given care in clinical practice of surgical diseases nursing course.
METHODS: The study universe consisted of all Çukurova University Faculty of Health Sciences second year students who were continuing their education during the 2015-2016 educational year and took the surgicals Disease Nursing course (290).The data were collected by the data collection form used by the students in patient care and the examination of the 304 nursing care plan prepared by the students. In the evaluation of the data, the nursing care plan was evaluated by using the diagnosis list in which the NANDA diagnoses were given to the students and descriptive statistics were used.
RESULTS: The students who participated in the study identified a total of 1558 nursing diagnoses in 304 cases. Among these diagnoses, 5 diagnoses were most commonly diagnosed in 71.1% of infections, 66.8% of pain, 41.1% of anxiety, 32.3% of deterioration of skin integrity and 31.2% of sleep disorders in surgical clinics.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result, it can be said that the diagnoses identified by the students in the nursing care plans were more focused on the physiological field which was easy to see and couldn’t analyse the data as provided the holistic nursing care. In this context, clinical case examples that will help the students to see the data holistically will be useful for the preparation of the nursing profession.

GİRİŞ ve AMAÇ: Basit faringeal cerrahi prosedürler sırasında internal karotis arter zedelenmeleri kanama riski açısından felaketle sonuçlanabilir. Bu çalışmada internal karotis arter servikal segmenti mediale dispozisyonu ve bu varyasyonun "rutin" farengeal cerrahi işlemler açısından olası risk faktörlerini değerlendirmek; bulguları literatür eşliğinde tartışmak amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada çok kesitli bilgisayarlı tomografi (ÇKBT) ile faringeal duvara indentasyon yapmış internal karotid arter segmenti saptanan 28 hastanın 3 boyutlu boyun tomografileri inceledi. Bu hastaların tamamı 15 yaş ve üzeri idi. Hastaların son 12 ayda çekilen ÇKBT tetkiklerinde insidental tespit edilen medialeize-aberan servikal internal carotid arte( İCA) segmentleri esas alınarak çalışma planlandı. Anomalinin seyri ve karotis-faringeal duvar mesafesi bilgisayarlı tomografide (BT) 3 boyutlu olarak değerlendirildi ve aberan İCA’lar faringeal duvara olan uzaklıklarına bağlı olarak potansiyel cerrahi komplikasyon riskine göre olgular “düşük” (10 mm ve üstü), “orta” (5-10mm), “yüksek” (2-5mm) ve “çok yüksek” (2mm den az) olarak sınıflandırıldı.Damarların faringeal duvara minimum mesafesi ve buna karşılık gelen farengeal seviye analiz edildi.
BULGULAR: 28 hastanın 20’si kadın, 8’i erkek olup hastaların yaş aralığı 15 ile 83 arasındaydı. ÇKBT değerlendirmesinde medialize internal karotid arter 23 vakada bilateral iken 5 vakamızda tek taraflıydı (2 vaka sol, 3 vaka sağ aberran İCA). Weibel ve Fields sınıflamasına göre; 10 hasta düşük (grade 1),12 hasta orta (grade 2),16 hasta yüksek (grade 3),13 hasta aşırı yüksek (grade 4) olarak sınıflandırıldı. Duvara minimum uzaklık 0,1 mm ve azami uzaklık 15 mm arasında değişmekte olup ortalama uzaklık 5,1 mm idi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Rutin faringeal cerrahi ve girişimsel işlemler genellikle preoperatif radyolojik görüntüleme yapılmaksızın gerçekleşmektedir; ancak damar yaralanması açısından internal karotid arter seyrinin işlem öncesi ayrıntılı değerlendirilmesi büyük önem taşımakta olup üç boyutlu ÇKBT tetkikinin bu anomalileri değerlendirebilecek en etkin radyolojik görüntüleme yöntemi olduğu sonucuna varılmıştır.

INTRODUCTION: Internal carotid artery bruising can lead to terrible results during basic pharyngeal surgical procedure. It is aimed to evaluate disposition of cervical internal carotid artery (ICA) to medially and evaluate possible risk factors in the terms of pharyngeal surgical treatments. İt is also aimed to discuss findings with other literatures.
METHODS: In this study, tri-dimensional (3D) computer tomography (CT) images of 28 patient whom internal carotid artery indented to pharyngeal wall diagnosed with multi-slice CT was investigated. All patients were older than 15. The study was planned on aberrant medialized cervical internal carotid artery which detected multi-slice CT incidentally in last 12 months. The course of abnormality and distance of carotid artery between pharyngeal wall was evaluated with 3D CT. The cases was divided to 3 groups according to possible surgical complication risk related to distance between aberrant ICA and pharyngeal wall. These groups are classified as: Low risk ( ≥10 mm); moderate risk (5-10mm); high risk ( 2-5 mm); very high risk (< 2mm). Pharyngeal segment was found where the nearest distance between artery and pharyngeal wall was detected.
RESULTS: : There were 20 women and 8 men totally 28 patients, ages are between 15-81. There were 23 cases with medialized ICA bilaterally and 5 cases with single-sided ( 2 left, 3 right ICA). According to Weibel and Fields classification 10 cases were in low risk (grade 1), 12 cases were in moderate risk (grade 2), 16 cases were in high risk (grade 3), 13 cases were in very high risk ( grade 4). Distance to pharyngeal wall was measured 0.1 mm as minimum,15 mm as maximum and 5.1 mm as avarage.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Routine interventional and surgical treatments were made without any preoperative radiological imaging usually. To evaluate the course of ICA before the treatment is very important because of damaging artery during surgery and it is thought that 3D CT is the most effective imaging method for the detect ICA abnormalities.

GİRİŞ ve AMAÇ: Ağır yük kaldırma ve lojistik işlerinde kullanılan forklift iş makinasını kullanan forklift operatörleri, titreşim ve sıcaklık gibi bazı fiziksel risk etmenlerine maruz kalabilmektedirler. Forklift motorundan kaynaklanan titreşim ve sıcaklık skrotal bölgede ısı artışına ve skrotal bölgedeki dolaşımın makro ve mikro düzeyde etkilenmesine sebep olarak operatörün sperm yapım ve hareket fonksiyonlarının olumsuz yönde etkilenmesine sebep olabildiği yapılan bu çalışma neticesinde saptanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bilimsel bu araştırmayı yapmak için gerekli etik izin,İstanbul Gedik Üniversitesi Etik Kurulu’ndan alınmıştır. Bu çalışmada, farklı sektörlerde çalışan ve medeni halleri evli olan toplam 140 forklift operatörü ve onlarla aynı şartlarda çalışan fakat forklift operatörü olmayan 140 çalışana yapılan anketler ki-kare bağımsızlık yöntemiyle SPSS 21.0 paket programı kullanılarak değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Yapılan araştırmada aynı sayıda toplam 280 forklift operatörü olan ve olmayan çalışanın demografik özelliklerine bakıldığında çalışanların çoğu 35-45 yaş aralığında, 60-79 kg ağırlığında, 170-179 cm boyunda, 25-29,9 kg/m2 birim kütle indeks aralığında, çoğunlukla sigara kullanan fakat alkol kullanmayan, eğitim düzeylerinin çoğunlukla ilkokul seviyesinde olduğu, işitme kayıplarının büyük çoğunlukla olmadığı fakat forklift operatörlerinin olmayanlara göre çoğunlukla iş kazası yaşadığı yapılan anketler ve istatistiksel analizler neticesinde tespit edilmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yapılan anketler ve istatistiksel çalışmalar neticesinde çalışma koşulları ve demografik özelliklerine bağlı olarak forklift operatörlerinin üreme sağlığı problemlerinin yüksek olduğu (p<0,05) düzeyinde anlamlı bulunmuştur.

INTRODUCTION: Forklift operators using forklift trucks used in heavy lifting and logistics are subject to some physical risk factors such as vibration and temperature. Vibration and temperature caused by the forklift motor have been determined in this study in which the temperature is increased in the scrotal region and the circulation in the scrotal region is affected at the macro and micro level, causing the operator to affect the sperm production and movement functions in the negative direction.
METHODS: The ethical permission required to conduct this scientific inquiry was taken from the Ethics Committee of Istanbul Gedik University. In this study, a total of 140 forklift operators working in different sectors and married in marital status and 140 employees working on the same terms but not forklift operators were evaluated using the SPSS 21.0 package program with chi square independence method
RESULTS: When the demographic characteristics of the workers with and without 280 forklift operators in the same number are examined, most of the employees are in the age range of 35-45 years, 60-79 kg in weight, 170-179 cm in length, 25-29,9 kg / But no alcohol, education levels were mostly at primary school level, and hearing loss was not the majority, but forklift operators were mostly working accidents.
DISCUSSION AND CONCLUSION: According to the questionnaires and statistical studies, the reproductive health problems of the forklift operators were found to be high (p <0,05) depending on working conditions and demographic characteristics.

GİRİŞ ve AMAÇ: Enflamasyon, konak organizmayı dış ortamdan gelen hasarlara ve patojenlere karşı koruyan doğal bir bağışıklık yanıttır. Organizmada enflamatuvar yanıtın artması başta kanser olmak üzere bir çok hastalığa neden olabilmektedir. Enflamatuvar yanıtı yok etmek için pek çok doğal ve sentetik madde kullanılmaktadır. Hypericum perforatum L.’dan elde edilen hiperisin ve hiperforin, antiviral, antitümöral, antidepresan ve antimikrobiyal özellikler göstermektedir. Bununla birlikte, hiperisin ve hiperforinin inflamasyona karşı etki mekanizması ile ilgili veriler sınırlıdır. Bu çalışma in vitro model kullanarak hiperisin ve hiperforinin anti-inflamatuvar özelliğini belirlemeyi amaçlamaktadır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada, lipopolisakkarit (LPS) ile uyarılmış RAW 264.7 makrofajları, 0, 25, 50, 75 ve 100 nM hiperforin ve 0, 2,5, 5, 7,5 ve 10 µM hiperisin ile muamele edilmiştir. LPS ile indüklenmiş RAW 264.7 makrofajlarında, prostaglandin E2 (PGE2) ve nitrik oksit (NO) üretimi ile siklooksijenaz-2 (COX-2) ve indüklenebilir nitrik oksit sentaz (iNOS) gen ekspresyonunu ölçerek hiperisin ve hiperforinin antienflamatuar etkilerini göstermeyi amaçladık.
BULGULAR: Yaptığımız çalışma, uygulanan tüm hiperforin ve hiperisin konsantrasyonlarının, RAW 264.7 makrofajlarında nitrik oksit (NO) üretimini ve indüklenebilir nitrik oksit sentaz (iNOS) ve siklooksijenaz 2 (COX-2) gen ekspresyonlarını önemli ölçüde azalttığını göstermektedir. Benzer bir şekilde, uygulanan tüm hiperforin ve hiperisin konsantrasyonlarının prostaglandin E2 (PGE2) üretimini azalttığı ancak bu düşüşün sadece 75 ve 100 nm hiperforin ile 7,5 ve 10 μM hiperisin uygulanan gruplarda istatistiksel olarak anlamlı olduğu görülmüştür.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu durum, hiperforin ve hiperisinin doza bağımlı bir şekilde RAW 264.7 makrofajlarındaki NO ve PGE2 üretimini ve iNOS ve COX-2 gen ekspresyonunu inhibe ettiğini göstermektedir. Bu nedenle, hiperisin ve hiperforinin inflamatuar yanıtı azaltmak için kullanılabileceğini söylemek mümkündür.

INTRODUCTION: Inflammation is an innate immune response that protects host organism from external injuries and pathogens. The increased inflammatory response in organism can cause many diseases, especially cancer. Many natural and synthetic substances are used for annihilating the inflammatory response. Hypericin and hyperforin, isolated from Hypericum perforatum L., has shown anti-viral, anti-cancer, anti-depressive and anti-microbial properties. However, data on the mechanism of hypericin and hyperforin action against inflammation is limited. This study aimed at determining the anti-inflammatory property of hypericin and hyperforin using in vitro model.
METHODS: In this study, 0, 25, 50, 75 and 100 nM hyperforin and 0, 2.5, 5, 7.5 and 10 µM hypericin were treated to lipopolysaccharide (LPS) stimulated RAW 264.7 macrophages. We purposed to display the anti-inflammatory effects of hypericin and hyperforin via measuring prostaglandin E2 (PGE2) and nitric oxide (NO) production and cyclooxygenase-2 (COX-2) and inducible nitric oxide synthase (iNOS) gene expression in LPS induced RAW 264.7 macrophages.
RESULTS: Our study has shown that all applied concentration of hyperforin and hypericin decreased nitric oxide (NO) production and inducible nitric oxide synthase (iNOS) and cyclooxygenase-2 (COX-2) gene expression in RAW 264.7 macrophages, significantly. Similarly, all applied concentration of hyperforin and hypericin decreased prostaglandin E2 (PGE2) production but this decrease was statistically significant only in groups treated with 75 and 100 nM hyperforin and 7.5 and 10 μM hypericin.
DISCUSSION AND CONCLUSION: This indicates that hyperforin and hypericin inhibited NO and PGE2 production and iNOS and COX-2 gene expression in RAW 264.7 macrophages in a dose-dependent manner. Inhibition of NO and PGE2 production by hyperforin and hypericin is a result of the inhibition of iNOS and COX-2 gene expression. For this reason, it is possible to say that hypericin and hyperforin can be used to reduce the inflammatory response.

GİRİŞ ve AMAÇ: İskemik inme tüm dünyada önemli bir halk sağlığı sorunu olmaya devam etmektedir. Faktör V Leiden ve protrombin G20210A gibi bazı genetik mutasyonların iskemik venöz inme riskine katkıda bulunduğu iyi bilinmektedir. Bununla birlikte, bu genetik mutasyonların arteriyel inme riskindeki rolü hala tartışmalıdır. Bu çalışmanın amacı, faktör V Leiden ve protrombin G20210A gibi genetik mutasyonlar ile arteriyel iskemik inme riski arasındaki olası ilişkiyi araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: İskemik arteriyel inmeli 63 hasta ve 25 yaş ve cinsiyet olarak benzer kontrol çalışmaya alındı.
BULGULAR: Protrombin G20210 mutasyonu, faktör V Leiden mutasyonu, hipertansiyon, hiperlipidemi ve hiperhomosisteinemi, kontrol grubuna kıyasla hasta grubunda belirgin olarak daha sık görüldü. Çok değişkenli analiz ile protrombin G20210A mutasyonu, iskemik arteriyel inme için bağımsız bir risk faktörü olarak bulundu. Faktör V Leiden mutasyonu ise iskemik arteriyel inme grubunda daha sık görülmesine rağmen, bağımsız bir risk faktörü değildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Faktör V Leiden ve özellikle protrombin G20210A gibi genetik mutasyonlar inme için genetik risk faktörleri olarak düşünülmelidir. Arteriyel inme vakalarında ve inme için riskli gruplarda bu mutasyonları araştırmak, riski değerlendirmek ve hastalığı yönetmek için önemli olabilir.

INTRODUCTION: Ischemic stroke remains an important public health problem in all over world. It is wellknown that, some type of genetic mutations such as factor V Leiden and prothrombin G20210A contribute to the risk of ischemic venous stroke. However, the role of those genetic mutations in the risk of arteriel stroke is still controversial.
The aim of this study is to investigate the possible association between the genetic mutations such as factor V Leiden and prothrombin G20210A and the risk of arterial ischemic stroke.
METHODS: Sixty-three patient with ischemic arterial stroke and 25 age and sex matched controls were included in the study.
RESULTS: Prothrombin G20210A mutation, factor V Leiden mutation, hypertention, hyperlipidemia and hyperhomocysteinemia have been found significantly more frequent in patients’ group compared to the controls. With the multivariate analysis prothrombin G20210 mutation was found as an independent risk factor for ischemic arterial stroke. Factor V Leiden mutation was not an independent risk factor although it was seen more frequent in the ischemic arteriel stroke group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Genetic mutations such as factor V Leiden and especially prothrombin G20210A should be considered as genetic risk factors for stroke. Exploring those mutations in the arteriel stroke cases and the risky groups for stroke might be important to assess risk and manage the disease.

GİRİŞ ve AMAÇ: Genel anestezi altında yapılan total kalça artroplastisi operasyonlarında, invaziv standart monitörizasyon ile non-invaziv PVI monitörizasyon tekniklerinin hemodinamik parametrelerdeki farklılıklar, sıvı ve kan transfüzyonu üzerine etkilerini kıyaslamayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Etik kurul onayı alındıktan sonra ASA I-II grubu, 30-85 yaş arası, 82 hasta üzerinde PVI ölçümleri ile standart monitörizasyon ölçümlerinin, hastaların hemodinamik parametreleri, sıvı ve kan transfüzyonuna etkinlikleri prospektif olarak karşılaştırıldı. I. grup hastalar, peroperatif dönemde, non-invaziv PVI monitörizasyonu yanında anestezi monitorü ile II. grup hastalar ise; sadece anestezi monitorü ile standart monitorize edildi. Hastalara mayi replasmanı, standart monitorizasyon grubundaki hastalara 8ml/kg/saatten kristaloid ile, PVI monitorizasyonu yapılan gruba ise PVI değerlerine göre, hedef PVI<% 13 olacak şekilde kristaloid replasmanı yapıldı. PVI grubuna kan kaybı da gözönünde bulundurularak hedef PVI<% 13 olacak şekilde kristaloid+kolloid+kan transfüzyonu yapıldı. Standart monitorizasyon grubuna da; kan transfüzyonu için kriter olarak %15-30 arası kayıplarda kristaloid+kolloid infüzyonu, kan kaybı oranı >%30, >1500 ml üzeri kayıplarda kan transfüzyonu uygulanmıştır.
BULGULAR: Ölçülen pulse oksimetri değerleri karşılaştırıldığında gruplar arası farklılık önemli bulundu. PVI ölçümleri zaman içerisinde bir düşüş gösterdi. Her iki gruptaki bireylerin giriş Hgb değerleri karşılaştırıldığında farklılık önemli bulunurken, çıkış Hgb değerleri karşılaştırıldığında farklılık önemsiz bulundu. Verilen toplam mayi açısından karşılaştırıldığında gruplar arası farklılık önemli bulunup, PVI monitörizasyon grubuna daha az mayi replasmanı yapıldı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Non-invaziv PVI monitorizasyonun, standart monitorizasyonla kıyaslandığında hastanın hemodinamik stabilitesinin sağlanmasında ve mayi rejiminin takibinde daha pratik, komplikasyonsuz ve kullanımının kolay olduğu kanaatindeyiz. Ancak PVI monitorizasyonun, daha fazla araştırılarak sıvı yönetimi dışındaki parametreler üzerindeki etkinliğinin aydınlatılmasına ihtiyaç olduğunu düşünmekteyiz.

INTRODUCTION: We aimed to compare the effects of standard and PVI monitoring techniques on hemodynamic parameters, fluid and blood transfusion in patients who undergo total hip arthroplasty.
METHODS: After the approval of the ethics committee, this study was conducted prospectively with 82 patients in ASA I-II groups who were 30-85 years of age and had undergone total hip prosthesis surgery. Patients in group 1 were monitored with PVI monitoring and patients in group 2 were only monitored with standard monitoring alongside anesthesia monitor. For the PVI monitored group, crystalloid+colloid+blood transfusion was done to patients in the PVI group with a target PVI value of < 13%, by taking blood loss into consideration. For the standard monitoring group; crystalloid+colloid infusion was done for losses between 15 to 30%, and blood transfusion was done for losses > 30% and > 1500 ml.
RESULTS: When the pulse oximetry values of individuals in both groups were compared, there was significant difference between the groups. PVI measurements showed a decrease in time. The initial Hgb values of the patients in both groups were compared and significant differences were found. When total fluids given to the patients were compared significant differences found between the groups. Less fluid replacement was given to the PVI monitoring group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Using noninvasive PVI monitoring is more practical, easier to use and causing no complications in comparison to standard monitoring. Nevertheless, further investigation on PVI monitoring are needed to illuminate the effectiveness of PVI monitoring on others parameters except for fluid management.

GİRİŞ ve AMAÇ: Kolelitiazisli hastalarda metabolik sendrom sıklığını ve beraberinde International Diabetes Federation (IDF) kriterlerindeki temel parametre olan bel çevresinin diğer kriterlerle ilişkisini incelemeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2012 ve Haziran 2012 arasında dahiliye polikliniğine başvuran ve safra kesesinde taş tespit edilen 50 hasta retrospektif olarak çalışmaya alındı. Hastaların demografik, antrapometrik ve laboratuar verileri kayıt edildi. Hastalarda kolelitiazis varlığını tespit etmek amacıyla Radyoloji kliniğince uzman hekim tarafından üst batın ultrasonografi yapılmış olanlar seçildi.Hastaların açlık kan şekeri, trigliserid,total kolesterol, HDL kolesterol ve LDL kolesterol düzeylerine bakıldı.Hipertansiyon varlığını saptamak için standart sfingomanometre ile arteriyel tansiyon düzeyleri ölçüldü, antihipertansif tedavi alıp almadıkları sorgulandı.Bel çevreleri ölçüldü. Diyabetes mellitus varlığı yada antiyabetik tedavi alıp almadığı sorgulandı.
BULGULAR: Safra kesesi taşı olan hastaların %70’inde metabolik sendrom olduğu görüldü. Hastaların 30(%60) ında hipertansiyon mevcuttu. Çalışmadaki toplam erkek sayısının tamamının bel çevresi 94 cm in üstünde saptandı (n=9,%18), bel çevresi 80cm in üzerinde olan kadın sayısı 36(n=41, %72) idi. Trigliserid 150mg/dl üzerinde olan 24(%48) hasta vardı. Açlık kan şekeri 100mg/dl üzerinde olan hasta sayısı 32(%64) idi.Hastalarda bel çevresi en çok trigliserid ve yaşla pozitif korele bulundu. Bel çevresinin açlık kan şekeri ve hipertansiyonla korelasyonu düşük saptandı. HDL düzeyi ile korele değildi.

TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda safra kesesi taşı olan hastalarda artmış bir metabolik sendrom sıklığı saptandı, yalnız önceki çalışmalara göre olgularımızın kadın/erkek oranında bir artış söz konusuydu, bunun da örneklemimizin küçüklüğünden ve çalışmanın toplum temelli olmayışından kaynaklandığını düşünüyoruz

INTRODUCTION: Between January 2012 and June 2012,50 patients who admitted to Internal Medicine outpatient clinic and whose gallbladder stones detected were included in this retrospective study.
METHODS: Patient's demographic, anthropometric and laboratory data were recorded. Patients who examined with upper abdominal ultrasonography by Radiology specialist in order to determine the presence of cholelitiasis were selected. Patients fasting blood glucose,triglyceride,total cholesterol, HDL cholesterol and LDL cholesterol levels were measured. Arterial blood pressure levels were measured with standart sphingomanometry for diagnosis of hypertension and patients were questioned whether they have taken antihypertensive treatment before. Patients' waist circumferences were measured. Presence of DM and treatment history for DM were asked and noted
RESULTS: 60 percent (n=30) of patients had hypertension. 18 percent(n=9) of all male patients' waist circumferences were over 94 cms and 72 percent(n=41) of female patients' waist circumferences were over 80 cms.Patients whose triglyceride levels were over 150mg/dl were 48 percent(n=24) of total.Patients whose fasting blood glucose were over 100 mg/dL were 64 percent(n=32) of total.Waist circumference size was found to be mostly correlated with triglycerides level and age.The correlation between waist circumference, fasting blood glucose and hypertension were found to be lower, and waist circumference was not correlated with the level of HDL
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study,an increased incidence of gallstones in patients with metabolic syndrome compared to the normal population has been revealed. However,compared with the previous studies patients male/female ratio there was an increase in our study we think this is caused by sample is small and is not community-based

GİRİŞ ve AMAÇ: Kraniosinostoz, kafatasında bir veya birden fazla sutürün normal sürecinden önce kapanması sonucu kafatasında şekil bozukluğu ve nörolojik bozukluklarla seyreden bir hastalıktır. Çalışmanın amacı YYÜ Tıp Fakültesi Nöroşirürji ABD’da yapılan kraniyosinostoz ameliyatlarının analizi, tanı yöntemleri ve cerrahi tedavi deneyimlerimizi paylaşmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Nöroşirürji kliniğinde 2013-2017 tarihleri arasında kraniyosinostoz tanısıyla ameliyat edilen çocuk 17 hastanın dosyaları; yaş, cinsiyet, bulgular, kraniyosinoztoz tipleri, uygulanan ameliyat yöntemleri ve komplikasyonlar açısından incelendi.
BULGULAR: Hastaların 12’i (%75) erkek, 4’ü (%25) kadın, yaş ortalamaları 5,9 (ay) (2-10 ay) idi. Tüm hastalarda kafatası şekil bozukluğu belirgin olarak vardı. 13 hastada çocukta huzursuzluk, uyuyamama, başını etrafa vurma vb belirtiler mevcuttu. Direkt grafide tanı koyma oranı %70, sütürleri net olarak 3 boyutlu gösteren bilgisayarlı tomografide ise %100 olarak bulundu. Hastaların 9’u (%56.25) izole trigonosefali, 3’ü (%18.75) skafosefali, 3’ü (%18.75)izole plagiosefali,1’i( 6.25) plagiosefali+trigonosefali,'1'İ (6.25) posterior plagiosefali tanısı aldı. Hastaların hepsine cerrahi ile tedavi uygulandı. 1 hastada postoperatif pnömoni, 2 hastada ise cerrahi sonrası yara yeri enfeksiyonu gelişti.Bu komplikasyonlar tedavi edildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Kraniyosinostoz yenidoğan çocukluk çağında görülen nadir bir hastalıktır.. Yaşamın erken aylarında cerrahi olarak tedavi edilmediği taktirde anormal kafa yapısı ile çocukların psişik ve sosyal gelişimini olumsuz etkiler. Kafatasında şekil bozukluğu ve fontanellerin erken kapanması kraniyosinostoz hastalığını düşündürmelidir. Üç boyutlu Bilgisayarlı tomografi tanıda altın standarttır. Öncelikli tedavi cerrahidir.

INTRODUCTION: Craniosynostosis is cranial deformity resulting from the premature fusing of one or more sutures in the skull, and is associated with neurological disorders.The goal of the present study is to share analysis of craniosynostosis surgeries performed at Yuzuncu Yil University Department of Neurosurgery(in Van,Turkey),diagnostic methods,and our experiences of surgical treatments.
METHODS: The medical records of 17 infant patients diagnosed with craniosynostosis who underwent surgery between 2013 -2017 at Yuzuncu Yil University Department of Neurosurgery were examined with respect to age, sex, findings, type of craniosynostosis, type of surgical procedure performed, and complications.
RESULTS: Twelve of the patients were male and4 were female, with a mean age of5.9 months (range: 2-10months).All patients showed evidenceof cranial deformity.Thirteen patients exhibited symptoms such as restlessness, insomnia, and head banging.The rate of directed graph diagnosis was 70%,and 100% of the sutures were clearly visible by 3-dimensional computerized tomography.Of the patients, 9 were diagnosed with isolated trigonocephaly,3 with scaphocephaly,3 with isolated plagiocephaly,1with plagiocephaly plus trigonocephaly and 1 with posterior plagiocephaly.All patients underwent surgical treatment.Postoperative pneumonia occurred in 1 patient, while 2 patients developed postoperative surgical wound infections.The affected patients were treated for these complications.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Craniosynostosis is a rare disease that occurs during the neonatal period.If not treated surgically during the first months of life,the resulting abnormal skull shape may negatively affect the psychological and social development of childrenDeformity of the skull and premature closure of the fontanelles should suggest a diagnosis of craniosynostosis.Three-dimensional computerized tomography is the current gold standard for diagnosis,and the primary treatment is surgery.

GİRİŞ ve AMAÇ: Nonsteroidal Antiinflamatuvar ilaç (NSAİİ)’ların analjezik, antipiretik ve antiinflamatuar özellikleri mevcuttur. Bu özelliklerinden dolayı gebelikte de kullanılmaktadırlar. Biz de çalışmamızda gebe sıçanlara bu ilaç grubundan olan Diklofenak Sodyum’u uygulayarak, postnatal dönemde yavru sıçanların uterusu üzerinde oluşturduğu etkileri stereolojik yöntemlerle araştırmayı planladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 12 adet Wistar Albino sıçan alındı. Çalışma ve sham olmak üzere 2 gruba ayrıldı, gebeliğin beşinci gününden itibaren, 15 gün süreyle her gün çalışma grubuna 1mg/kg Diklofenak Sodyum ve sham grubuna da aynı miktarda serum fizyolojik uygulandı. Postnatal dördüncü haftada anestezi altında yavru sıçanların uterusu disseke edildi ve rutin histolojik takip metodları uygulandı. 5μm kalınlığında kesitler alındı. Masson Trikrom boyası ile boyandı. Stereolojik ölçümde, Cavalieri prensibinin modifiye metodu kullanıldı. Total doku volüm oranları, Shetereom 1.5 version paket programında verilmiş noktalı alan cetveliyle değerlendirildi.
BULGULAR: Grupların uterus epitel ve seroza tabakalarının volümleri karşılaştırıldığında, çalışma grubunda sham grubuna göre azaldığı ve istatistikî açıdan anlamlı bulunduğu tespit edildi (P<0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Gebeliklerinde NSAİİ verilen sıçanların yavrularında endometriumda değişikliklere yol açtığı tesbit edildi. Bu sonuç bize bu grup ilaçların intrauterin dönemde tercih edilmesini gerektiren durumların daha özenli seçilmesi gerekliliğini gösterdi.

INTRODUCTION: Nonsteroidal antiinflammatory drugs (NSAIDs) are a group of drugs that have analgesic, antipyretic and anti-inflammatory effects. Due to these properties, are also used in pregnancy. Diclofenac Sodium from this group of drugs was applied to pregnant rats and it was planned to investigate the effect of postnatal pups on the uterus by stereological methods.
METHODS: Twelve Wistar Albino rats were admitted. Two groups were divided into study and sham. From the fifth day of gestation, every day for 15 days study group applied 1 mg/kg Diclofenac sodium and sham group the same amount of physiological saline. At postnatal week 4 the uterus of the pups was dissected and routine histological follow-up methods were applied. Sections were taken 5μm thick. Tissues stained with Masson's Trichrome. In the stereological measurement, was evaluated using the modified method of the Cavalieri principle. The total tissue volume ratios were assessed using the dotted area scale given in the Shetereom 1.5 version package program.
RESULTS: When the volumes of the uterine epithelium and serosa layers of the study and sham groups were compared, it was found that the study group had a statistically significant decrease compared to the sham group(P<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: We found that rats given NSAIDs during pregnancy caused changes in endometrium in their offspring. It is suggested that more careful selection of these group drugs should be preferred in intrauterine period.

GİRİŞ ve AMAÇ: Kliniğimizde invaziv üretelyal karsinom tanısı ile radikal sistektomi yapılan 73 hastanın transüretral rezeksiyon (TUR) patolojisinde saptanmayıp sistektomi materyalinde konkomitant olarak saptanan üretelyal karsinoma insitu (CIS) birlikteliğinin onkolojik sağkalım üzerine etkisini araştırdık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2006-2011 yılları arasında kliniğimizde invaziv üretelyal karsinom tanısı ile radikal sistektomi yapılan 73 hasta çalışmaya dâhil edildi. 73 hastanın 14’ ünün sistektomi spesmeninde invaziv üretelyal karsinom yanında üretelyal CIS saptandı. Sadece invaziv üretelyal karsinom tanılı 59 hasta ile konkomitant CIS tanılı 14 hastanın 5 yıllık genel ve hastalıksız sağkalım sonuçları değerlendildi.
BULGULAR: Çalışmamıza dâhil edilen 73 hastanın ortalama yaşı 63 olarak hesaplandı. Olgular 2 gruba ayrıldı; birinci grup olarak değerlendirilen 59 hastada (%80,8) sadece invaziv üretelyal karsinom saptanmış olup ikinci grup olarak değerlendirilen 14 hastada (%19,2) ise invaziv üretelyal karsinom patolojisinin yanında konkomitant olarak üretelyal karsinoma in situ saptanmıştır. Hastaların 5 yıllık takiplerinde birinci gruptaki 38 olgu (%64), ikinci gruptaki 9 olgunun (%64,4) 5 yıllık hastalıksız sağkalıma sahip olduğu görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bizim çalışmamızda TUR patolojisinde saptanmayıp sistektomi materyalinde konkomitant olarak üretelyal CIS saptanmasının genel ve 5 yıllık sağ kalım üzerine istatistiksel olarak bir etkisinin olmadığı saptandı. Ancak hasta sayısının kısıtlı olması nedeniyle daha net sonuçları ortaya koyabilmek için daha geniş hasta sayısına sahip prospektif çalışmalara ihtiyaç olduğunu düşünmekteyiz.

INTRODUCTION: We investigated the effect of urethelial carcinoma insitu (CIS) association on cystectomy material on oncologic survival of 73 patients who underwent radical cystectomy with diagnosis of invasive urethral carcinoma in our clinic.
METHODS: Seventy three patients were included in the study who underwent radical cystectomy in our clinic between 2006 and 2011. Urethelial CIS with invasive urethelial carcinoma in cystectomy specimen was detected in 14 patients of 73 cases. A total of 59 patients with invasive urethelial carcinoma and 14 patients with concomitant CIS were evaluated for 5 years overall and disease free survival.
RESULTS: The mean age of the 73 patients was 63. The cases were divided into 2 groups; only invasive urethelial carcinomas were detected in 59 patients (80.8%) and 14 patients (19.2%) were diagnosed as urethelial carcinoma in situ with invasive urethelial carcinoma. 38 patients (64%) in the first group and 9 patients (64.4%) in the second group had 5-year disease-free survival.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, it was determined that there was no statistical significant on the general and 5-year survival of urethelial CIS detected as a concomitant cystectomy material. However, due to the limited number of patients, we think that prospective studies with a larger number of patients are needed in order to have clearer results.

GİRİŞ ve AMAÇ: Radikal orşiektomi öncesi bakılan serum Nötrofil-Lenfosit Oranının (NLO) patolojik prognostik faktörlerin tespiti ve metastaz gelişimi ile ilişkisinin değerlendirilmesi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2009– Aralık 2016 tarihleri arasında klinik evre I testis tümörü nedeniyle orşiektomi yapılan 72 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Tüm hastaların yaş, tümör lateralitesi, tümör boyutu, serum testis tümör belirteçleri, serum hemogram parametreleri, patolojik evre, patoloji spesmeninde tespit edilen prognostik faktörler, metastaz gelişimi gibi verileri kaydedildi. Tüm karşılaştırmalar ortanca NLO değeri olan 2.39 eşik değerine göre yapıldı.
BULGULAR: Hastalarımızda ortalama yaş ve ortalama tümör boyutu sırasıyla 38±15 yıl ve 35±21 mm idi. Hastaların 22’sinde (%30.5) seminom, 25’inde (%34.7) seminom olmayan, 25’inde (%34.7) mikst germ hücreli TT saptandı. Hastaların 4’ünde (%5.5) tunica vaginalis tutulumu, 11’inde (%15.2) rete testis tutulumu, 19’unda (%26.4) lenfovasküler invazyon varlığı, 21’inde (%29.2) proliferasyon oranının %70’den fazla olduğu ve 22’sinde (%30.6) embriyonel karsinom oranının %50’den fazla olduğu tespit edildi. Ortanca 33 aylık (Min: 4- Maks: 66 ay) takip süresi boyunca 14 (%19.4) hastada metastaz saptandı. Seminomatöz tümöre sahip 22 hastada tümör çapının 4cm’den büyük olan 7 hasta ile tümör boyutu 4 cm’den küçük olan 15 hasta arasında NLO açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık izlendi (3.46±3.69 vs. 2.17±0.9, p=0.038).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Serum NLO’nın sadece seminomatöz TT’lü hastalarda tümör çapının 4cm’den büyük olan hastaları seçmede kullanılabileceğini saptadık.

INTRODUCTION: The aim of this study is to assess the relationship between pathologic prognostic factors and metastasis development with serum neutrophil-lymphocyte ratio(NLO) before radical orchiectomy.
METHODS: The data of 72 patients who underwent orchiectomy for clinical stage I testicular tumor between January 2009 and December 2016 were investigate retrospectively.Data were recorded for all patients including age, tumor laterality, tumor size, serum testis tumor(TT) markers, serum hemogram parameters, pathologic stage, prognostic factors detected in pathology specimens, and metastasis development.All comparisons were based on the median NLO cut-off value of 2.39.
RESULTS: Mean age and mean tumor size in our patients were 38±15 years and 35±21 mm, respectively.Seminomas in 22 patients (30.5%), non-seminomic in 25 patients (34.7%), mixed germ cell TT in 25 patients (34.7%) were detected.The tunica vaginalis involvement in 4 patients (5.5%), rete testis involvement in 11 patients (15.2%), presence of lymphovascular invasion in 19 patients (26.4%) were detected.The proliferation rate of 21(%29.2) patients was more than 70%. In 22 patients (30.6%) the rate of embryonal carcinoma was found to be more than 50%.During the median follow-up period of 33 months(Min: 4-Max: 66 months), metastasis were detected in 14(19.4%) of the patients.In 22 patients with seminomatous tumor, there was a statistically significant difference in NLO between 7 patients whose tumor diameter was greater than 4 cm and 15 patients whose tumor size was less than 4 cm(3.46±3.69 vs. 2.17±0.9, p=0.038).
DISCUSSION AND CONCLUSION: We determined serum NLO could only be used in patients with seminomatous TT whose tumor is larger than 4 cm in diameter.

GİRİŞ ve AMAÇ: Kronik otitis media nedeniyle opere edilen hastaların pre-op ortalama platelet hacmi (MPV) ve nötrofil*lenfosit oranı (NLR) değerlerinin cerrahi başarıyı tahmin etmedeki rolünü araştırmak
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2014 ve Temmuz 2017 tarihleri arasında kolesteatomsuz kronik otitis media nedeniyle Tip 1 timpanoplasti yapılan hastaların pre-op hemogramları elde edildi. Hastalar cerrahisi başarılı olan ve olmayan olarak ayrıldı. Bu gruplara aynı sayıda ameliyat olmamış kontrol grubu eklendi. MPV ve NLR değerleri elde edildi. Elde edilen sonuçlar SPSS 23.0 istatistik programı ile değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışma sürecindeki verilere göre 978 hastaya tip 1 timpanoplasti uygulandı. 27 hasta tekrar perforasyon oluştuğu gözlendi. Kronik hastalıklar nedeniyle 7 hasta çalışmaya dahil edilemedi. Her 3 grup 20 bireyden oluştu. Her grupta 17 bayan 3 erkek birey bulunmaktaydı. Başarılı ve başarısız cerrahi geçiren hastaların pre-op MPV (p=.564) ve NLR (p=.511) değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Operasyon geçirmeyen ve operasyonu başarılı geçen gruplar arasında MPV (p=.715) ve NLR (p=.862) değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yapılan bu retrospektif analizde MPV ve NLR değerlerinin cerrahi başarıyı tahmin etmede etkin olmadığı düşünüldü.

INTRODUCTION: To investigate the predictive role of mean platelet volume (MPV) and neutrophil-to-lymphocyte ratio (NLR) values for surgical success in patients who has performed tympanoplasty for chronic otitis media.
METHODS: The pre-op haemograms of patients who had been performed type 1 tympanoplasty surgery between January 2014 and July 2017 were obtained. Patients divided in 2 groups as succesful surgery and unsuccesful surgery. Same number of non operated patients were added to study. MPV and NLR values were analyzed. The results were evaluated with statistic programme named as SPSS 23.0.
RESULTS: In this study, 978 patients have performed type 1 tympanoplasty. It was observed 27 patients had reperforation. Because of chronic diseases 7 patients did not include to study. Each group included 20 subjects. In each group there were 17 woman and 3 man subjects. There was no statistical significant difference of MPV (p=.564) and NLR (p=.511) values between succesful and unsuccesful surgery group. Also there was no significant difference of MPV (p=.715) and NLR (p=.862) values between succesful surgery patients and non-operated control group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this retrospective study, it is thought that MPV and NLR values were not effective in predicting surgical success.

GİRİŞ ve AMAÇ: Obstrüktif uyku apne sendromunun (OSAS), bronş hiperreaktivitesinin (BHR) göstergesi olan üst ve alt hava yolu inflamasyonu ile ilişkili olduğu gösterilmiştir. Çalışmamızda alerji ve immunoloji kliniğimize metakolin ile BHR testi yapılan hastalarda OSAS’ın göstergesi olan uyku ile ilişkili şikayetleri araştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamız retrospektif kesitlel bir çalışmadır. Kaydedilen data havayolu obstruksiyonu olmayan astım düşünülen (mesleksel astım dahil), kronik öksürük nedenininin saptanması ve a.rinit olan hastalarada subkutan immunoterapi öncesi BHR’sinin değerlendirilimesi gibi nedenlerle metakolin ile bronkoprovakasyon testi yapılan hastalardan oluşuyordu. Hastalar Epworth uykululuk sıkalası (ESS) ile gündüz uykululuk, horlama, uyanma, boğulma hissi ve apne açısından telefonla sorgulandı.
BULGULAR: Kayıtlı 250 hastadan 181 hastaya telefonla ulaşılabildi.73 erkek 108 kadın hastadan oluşuyordu. Yaş ortalaması 37,8 ± 12,4 ( 13-66) yıl, ortalama BMI 26,9 ± 5.1kg/m2, ortalama ESS score 3,92 ± 3,9 idi ve BHR 59 (%32,6 ) hastada pozitifti. Nefes darlığı ve kronik öksürük BHR pozitif olan hastalarda anlamlı olarak yüksek bulundu fakat ESS skor anlamlı olarak yüksek değildi. BHR pozitif olan hastalarda aşırı gündüz uykululuk (ESS>10) sıklığı %15 iken BHR negative olan hastalarda %6,6 bulundu (P=0.06).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Havayolu obstruksiyonu henüz gelişmemiş BHR’si olan ve ESS skoru yüksek olan hastalarda polisomnografi endikasyon çemberi daraltılıp test için bekleme periyodu kısaltılabilir ve hastalik tablosunun oturmasi önlenebilir.

INTRODUCTION: Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) has been shown to be associated with inflammation of both the upper and lower respiratory tracts which were indicative for bronchial hyperresponsiveness (BHR). We aimed in the study to investigate the sleep complaints as a manifestation of OSAS in patients who were tested BHR with metacolin in our immunology and allergy clinic.
METHODS: A retrospective cross sectional study was performed. Recorded data consisted with the patients who are tested for metacolin BHR evaluation of asthma without airway obstruction (include occupational), chronic cough etiology and a.rhinitis before planned subcutan immunotherapy. The patients questioned about daytime sleepiness using Epworth Sleepiness Scale (ESS), sleep disruption, snoring, choking and apne with telephonically.
RESULTS: Of the 250 recorded patients 181 patients were reached. 73 male and 108 female patients included in the study. The mean age was 37.8 ± 12.4 ( 13-66) years the mean BMI was 26.9 ± 5.1kg/m2, the mean ESS scores were 3.92 ± 3.9, BHR was positive in 59 (32.6 %) patients. Shortness of breath and chronic cough were significantly higher in BHR positive patients but ESS score were not significantly higher. While 15.3 % of the BHR positive patients have excessive daytime sleepiness only 6.6 % of the BHR negative patients had (P=0.06).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In the patients who have have BHR but has not yet developed airway obstruction with high score of ESS, endication of polysomnography circle can be narrowed, the waiting period for the test can be shortened and the spread of the disease can be prevented.

GİRİŞ ve AMAÇ: Epilepsili olguların yaklaşık % 25’i reprodüktif çağda olup, günümüzdeki anti-epileptik ilaçlar sayesinde nöbetler kontrol altına alınmakta ve bu olgularda artmış oranda gebelik tercihi olmaktadır. Bu çalışmada epilepsili gebe olguların gebelik sonuçlarının incelenmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma epilepsi tanısı olan gebelerin dosya kayıtları üzerinden retrospektif olarak yapıldı. Ocak 2009- Nisan 2014 tarihleri arasında toplam 43 epilepsi tanısı olan gebe kaydına ulaşıldı. Aynı tarih aralığında başvuran, sistemik hastalığı ve ilaç kullanımı olmayan, tekiz canlı gebeliği olan, benzer yaş ve gebelik haftadaki dosya kaydı tam olan 87 olgu ise kontrol grubunu oluşturdu. Her iki gruptaki olguların demografik özellikler (yaş, gravida, parite, abortus sayısı), gebelik haftası, doğum şekli, bebek 1. ve 5. dk apgar skoru, doğum kilosu, epilepsi tanı süresi, nöbet sıklığı, kullandığı anti-epileptik ilaç, maternal komplikasyon, gebelik komplikasyonu yönünden istatistiksel olarak karşılaştırıldı.
BULGULAR: Her iki gruptaki gebeler demografik yönden ve perinatal sonuçlar yönünden karşılaştırıldığında istatistiki anlamlı farklılık izlenmedi (p<0,05), fakat abortus sayısı epilepsi tanılı gebe grubunda sağlıklı gebe grubuna göre anlamlı olarak daha yüksekti (p: 0,035). Her iki gruptaki olguların gebelik komplikasyonları bakımından karşılaştırıldığında epileptik grupta oligohidroamnioz, preterm eylem, preeklampsi ve eklampsi oranları kontrol grubuna göre daha fazla gebelik komplikasyonu tespit edildi (p: 0,001). Her iki grupta sezaryen ile doğum oranı yüksekti (% 68,4 ve %62,4). Epilepsili gebe olgularda en sık geçirilen nöbet türü jeneralize tonik-klonik nöbetti (%81,6). Epileptik nöbet sayısı arttıkça 5.dk Apgar skoru düşmekteydi. Olguların %26,3’ü ilaç kullanmazken, % 55,3’ü monoterapi, %18,4’ü ise politerapi almaktaydı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Epilepsili gebelerde gebelikle ilişkili komplikasyonlar ve kötü perinatal sonuçlar daha yüksek oranda görülmektedir. Gebelikteki nöbet sayısı arttıkça, gebelik sonuçları olumsuz olarak etkilenmektedir. Bu olgulara gebelik öncesi iyi bir danışmanlık verilmeli ve nöbetsiz dönemde gebelik önerilmelidir.

INTRODUCTION: Approximately 25% of epilepsy cases are in reproductive ages, their seizures are kept under control by the current anti-epileptic drugs, and pregnancy rates are higher in these cases. In this study, it was aimed to analyze the pregnancy outcomes of epileptic pregnant women.
METHODS: This study was conducted retrospectively on the records of pregnant women with epilepsy. The records of 43 epilepsy patients were collected between January 2009 and April 2014. The control group consisted of 87 patients who applied to the hospital, they did not have any systemic disease and use any drugs, had single live pregnancy, were similar age and in similar gestational week, and had a complete record. The cases in both groups were statistically compared according to the demographic characteristics (age, gravida, parity, the number of aborts), gestational week, mode of delivery, Apgar scores at 1st and 5th minute, birth weight, the duration of epilepsy diagnosis, seizure frequency, used antiepileptic drug by the mother, maternal complications and pregnancy complications.
RESULTS: There was no statistically significant difference in the demographic and perinatal outcomes between the two groups (p<0.05), but the number of aborts was significantly higher in the pregnant women group with epilepsy than that in the healthy pregnant women group (p: 0.035). When two groups were compared in terms of pregnancy complications, more pregnancy complications were detected in the epileptic group than in the control group (p: 0.001). When two groups were compared in terms of pregnancy complications, the rates of pregnancy complications (oligohydroamnios, preterm labor, preeclampsia and eclampsia) were higher in the epileptic group than those in the control group (p: 0.001). The cesarean delivery rate was high in both groups (68.4% and 62.4%). The most common type of seizure in the epileptic pregnant women was generalized tonic-clonic seizure (81.6%). As the epileptic seizure number increased, the Apgar score at 5th minute decreased. 26.3% of the cases were not taking drugs while 55.3% of them were taking monotherapy, and 18.4% of them were taking polytherapy in the period of the study.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In epileptic pregnancies, the rates of pregnancy related complications and poor perinatal outcomes are higher. As the number of seizures increases in pregnancy, pregnancy outcomes are adversely affected. These patients should be given good counseling before pregnancy and pregnancy should be recommended in a seizure-free period.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Van Sağlık Yüksekokulu Ebelik bölümü öğrencilerinin dismenore sıklığını, dismenorenin okul ve sosyal yaşantılarına etkilerini, dismenore ile başa çıkmakta kullandıkları yöntemleri belirlemek amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu araştırma için veriler Visual Analog Skala ve anket yöntemiyle elde edilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde SPSS 22 istatistik programı kullanılmıştır. İstatistiki değerlendirmede tanımlayıcı istatistikler ve ki kare analizi kullanılmıştır.
BULGULAR: Araştırmada öğrencilerin %98'inin dismenore yaşadığı ve süreç içerisinde, sadece %22.5'unun bu nedenle doktora gittiği, %15.5'inin bu dönemde okuluna gidemediği, %16,8'inin bu dönemde hayattan keyif alamadığı ve %4,5'inin dismenore nedeniyle ölmeyi istediği zamanların olduğu belirlenmiştir. Visual Analog Skala puanı ile okul ve sosyal yaşamındaki problemler arasında anlamlı bir ilişki bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma öğrencilerde dismenore görülme sıklığının ve şiddetinin oldukça yüksek olduğunu, buna karşılık doktora başvurma oranlarının düşük olduğunu göstermiştir. Öğrencilerin dismenore ve bu dönemdeki diğer şikayetleri nedeniyle aile, okul ve sosyal yaşantılarında sorunlar yaşadıkları, okula devam ve sınav başarısıyla ilgili problemleri olduğu belirlenmiştir.

INTRODUCTION: This study was carried out for students of the School of Health, the Department of Midwifery, Van Yüzüncü Yıl University to determine the frequency of dysmenorrhea experienced by the students, its effects on their school and social life, and the methods that the students use to deal with dysmenorrhea.
METHODS: For this study, the data were obtained by Visual Analogue Scale and questionnaire method. SPSS 22 statistical program was used to evaluate the data. Descriptive statistics and chi square analysis were used in the statistical evaluation.
RESULTS: In this survey, 98% of the students had dysmenorrhea and during that period, only 22.5% went to the doctor for this reason, 15.5% were not able to go to the school, 16.8% did not enjoy life, and 4.5% wanted to die due to dysmenorrhea. The Visual Analog Scale score was found to be significantly related to the problems in school and social life.
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study has shown that although the frequency and severity of dysmenorrhea seen among the students are very high, the rate of referral to a doctor is low. Students were found to have problems with family, school and social life due to dysmenorrhea and other complaints during this period such as problems with school attendance and exams.

GİRİŞ ve AMAÇ: Radyoterapi tedavisi çok iyi tolere edilir ve hastalığın evresine uygun yöntem uygulandığında prostat kanserinin tedavisinde oldukça etkili olabilir. Radyoterapi seçimi nihayetinde evre ve toksisite profiline dayanır. Gözetim altında olan hastalar için genel olarak iyi sonuçlar verildiğinde, toksisitenin en aza indirgenmesi için tedavinin akılcı kullanımı gereklidir
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniğimizde radyoterapi gören 27 prostat kanserli hasta araştırmaya dahil edilmiştir. Hastaların tanı anındaki ve radyoterapiden üç ay sonraki kan biyokimya, karaciğer transaminazları total prostat spesifik antijenleri (TPSA), serbest prostat spesifik antijenleri(SPSA) bakılmıştır
BULGULAR: Bu ölçümler arasındaki fark istatistiki açıdan anlamlı bulunmuştur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Radyoterapi öncesi PSA ile Radyoterapi sonrasındaki PSA değeri tedaviye yanıtdaki bağımsız en önemli prediktif değerdir.

INTRODUCTION: Radiation therapy is very well tolerated and can be highly effective in treating prostate
cancer, when the appropriate modality is applied based on the stage of disease. Choice of therapy is ultimately based on stage and toxicity profile of the therapy. Given the overall good outcome for men undergoing surveillance, judicious use of treatment is warranted to minimize toxicity.
METHODS: Twenty-seven patients with prostate cancer receiving radiotherapy in our clinic were included in the study. Blood biochemistry, liver transaminases total prostate specific antigens (TPSA), free prostate specific antigens (SPSA) were evaluated at the time of diagnosis and three months after radiotherapy.
RESULTS: The difference between these measurements was statistically significant.
DISCUSSION AND CONCLUSION: PSA value before radiotherapy PSA value after radiotherapy is the most independent predictive value independent of treatment response.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmamızda laparoskopik sleeve gastrektomi ve laparoskopik Roux-En-Y gastrik bypassgeçiren morbid obezlerin postoperatif dönemdeki reflüyle ilgili sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bariatrik cerrahi kliniğimizde Ocak 2013 ile Mart 2016 tarihleri arasında morbid obezite nedeniyle laparoskopik sleeve gastrektomi ve laparoskopik roux n y gastrik bypass uygulanan 112 hasta retrospektif olarak incelendi. Hasta gruplarının demografik bulguları, reflü semptom indeksi, global belirti skorları, hastanede kalış süreleri değerlendirildi. Çalışma grubumuzdaki hastaların vücut kitle indeksi, yaş ve eşlik eden komorbiditeler açısından benzerlikleri mevcuttu
BULGULAR: Çalışmaya katılan hastaların ortalama yaşı 37,12±5,51 (yaş aralığı 23–57), ortalama vücut kitle indeksi 46.3±4.7 kg/m2 (aralığı 40–57) idi. Ortalama ameliyat süresi laparoskopik roux n y gastrik bypass da 87,9±16,1 dakika laparoskopik sleeve gastrektomi de 72,5±12,7 dakika (42–102 dakika aralığı) idi. Postoperatif dönemde ortalama hastanede kalış süresi ise laparoskopik sleeve gastrektomi de 4.2 gün, laparoskopik roux n y gastrik bypass da 7.3 gün olarak bulundu. Ameliyat sonrası 4 hastada komplikasyon gelişirken, mortalite görülmedi. Operasyonların hepsi laparoskopik olarak sonlandırıldı. Multivaryant regresyon analizi kullanılarak yaş, cinsiyet ve vücut kitle indeksi bagımsız risk faktörleri olarak tanımlandı. İstatistiksel olarak anlamlı sonuçlar p<0.05 olarak kabul edildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bariatrik cerrahide uygulanan gastrik bypass prosedürünün sleeve gastrektomiye oranla morbiditesi yüksek olmasına rağmen reflü semptomlarını azaltıcı etkilerinin ve hastalık şiddetindeki gerilemenin daha iyi olduğunun sonucuna ulaştık

INTRODUCTION: We aimed to evaluate the results of the postoperative reflux of morbid obesity that underwent laparoscopic sleeve gastrectomy (LSG) and laparoscopic roux n y gastric bypass (LRYGB) in our study
METHODS: We have reviewed 112 patients who underwent laparoscopic sleeve gastrectomy and laparoscopic roux n y gastric bypass for morbid obesity between January 2013 and March 2016 in our bariatric surgery clinic retrospectively. Demographic findings, reflux symptom index scores, and global impression scale, were assessed. Patients were considered to be similarized in body mass index, age, and gender.
RESULTS: The mean age of the participants in the study was 37.12 ± 5.51 (mean age range 23-57), mean BMI 46.3 ± 4.7 kg / m2 (range 40-55). The mean duration of operation was calculated as 87.9 ± 16.1 minutes in laparoscopic roux n y gastric bypass, also 72.5 ± 12.7 minutes (range 25-102 minutes) in laparoscopic sleeve gastrectomy process. Mean postoperative hospital stay was 4.2 days in laparoscopic sleeve gastrectomy,7.3 days in laparoscopic roux n y gastric bypass group. Complications were observed in 4 patients after surgery, mortality was seen in any patient. All of the operations were finished laparoscopically Multivariate logistic regression analysis utilized for evaluating the independent prognostic factors for reflux symptoms as age, gender and body mass index. Statistically significant results were accepted as p <0.05.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Although the gastric bypass procedure applied to bariatric surgery has a higher morbidity rate than sleeve gastrectomy, the reflux reduction effects and quality of life scoring values are better

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, dünyanın en büyük video paylaşım sitesi olan YouTube'daki hızlı seri entübasyon videolarını değerlendirmeyi ve onların ACLS-RSI (Advanced Cardiac Life Support- Rapid Sequence Intubation) kılavuzları ile uygunluğunu değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 1 Şubat 2017 tarihinde YouTube kaynağında ''rapid sequence intubation'' ve ''rapid sequence induction and intubation'' anahtar kelimeleri kullanılarak yapılan arama sonucu bulunan 200 video çalışmaya dahil edildi. Bu videolar birbirlerinden bağımsız iki ayrı acil tıp uzmanı tarafından 0 ve 7 puan aralığında değerlendirildi.
BULGULAR: 147 video dışlanarak 53 video çalışma grubunu oluşturdu. Bu videolardan 17'si (%32,1) toplamda 3 ya da daha düşük puan alırken, 19'u (%35,8) 3 ve 5 arasında, 17'si (%32,1) 5 puanın üzerinde değerlendirildi. Bir kurum tarafından yüklenen videoların puanları daha yüksekti fakat bu yükseklik istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0,566).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, YouTube kaynağındaki hızlı seri entübasyon videolarının çoğunluğu ACLS-RSI kılavuzlarına uygun değildi. Yükleyicilerin çoğu kılavuz önerilerini dikkate almamıştı.

INTRODUCTION: In this study, we aimed to evaluate the educational videos about rapid sequence intubation (RSI) and their compliance with ACLS-RSI (Advanced Cardiac Life Support- Rapid Sequence Intubation) guideline on the worlds biggest video-sharing site, YouTube.
METHODS: The search was conducted on February 1, 2017 by using the terms ''rapid sequence intubation'' and ''rapid sequence induction and intubation'' and evaluated 200 videos according to this result. All the videos were viewed by two emergency physicians who were blinded to each other and were scored between 0 and 7 points.
RESULTS: 147 videos excluded and study group was composed of 53 videos. As total score; 17 (32,1%) videos received less than 3 points, 19 (35,8%) videos received between 3 and 5, 17 (32,1%) of them more than 5. The videos uploaded by an institution had higher points but it was not statistically significant (p=0,566).
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result, our study revealed that majority of the videos about rapid sequence intubation on YouTube are not compliant with ACLS-RSI guideline. Most of the uploaders did not elaborate recommendations of the guideline.

GİRİŞ ve AMAÇ: Dural yırtıklar (DY) lomber cerrahilerde karşılaşılabilecek korkulu ve en önemli komplikasyonlardan biridir. Çalışmamızda posterior lomber cerrahi sonrasında gelişen DY veya durotomilerin tamir yöntemleri, hastalara subfasyal olarak konmuş drenajın tedavi üzerine olan etkinliği incelenmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemizde 2011-2016 yılları arasında lomber disk hernisi, dar kanal nedeniyle sadece laminektomi yapılmış ve spinal stenoz, spondilolistesis, lomber vertebra kırığı sebebiyle enstrümentasyon-füzyon ve revizyon cerrahisi yapılan hastaların, cerrahi esnasında posterior dura hasarlanması sonucu, postoperatif beyin-omurilik sıvısı (BOS) fistülü gelişen 32 hastanın kayıtları retrospektif olarak çıkartılmıştır. Bu hastaların tamamına intraoperatif subfasyal dren konmuş, drenleri 7. günde çekilen hastalar Grup A da, 3. günde çekilen hastalarda grup B de toplanmıştır.
BULGULAR: Lomber bölge patolojileri nedeniyle opere edilen 373 hastanın 32’sinde (%8.5) cerrahi esnasında posterior dura hasarlanması sonucu postoperatif BOS fistülü gelişmiştir. Hastaların ortalama takip süresi 68.5±13.1 gün idi. Grup A’nın 2 sinde psödomeningosel (%11.1) ve, 4 ünde duro-kutanöz fistül (%22.2) gelişmesi nedeniyle total 6 hasta reopere edilerek DY tamir edilmiştir. Grup B’de ise 3’ünde psödomeningosel (% 21.4), 6 sında duro-kutanöz fistül (% 42.9) nedeniyle total 9 hasta tekrar opere edilerek DY tamiri yapılmıştır. Her iki grup psödomeningosel ve duro-kutanöz fistül gelişim riski açısından birbirinden farklıdır (p=0.04 ve p=0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Lomber cerrahi sonrası görülen DY tamir yöntemleri çok çeşitli olmakla beraber tartışmalıdır. Çalışmamızda intraoperatif konan subfasyal drenlerin etkili olduğu görülmekle beraber, literatür ile doğru orantılı olarak drenaj süresinin uzunluğu ile pseudomeningosel ve duro-kutanöz fistüllerin oluşum olasılığını azalmaktadır. Uzun drenaj ek bir enfeksiyon getirmemekle beraber, hastaların hastane de kalış süresinin uzaması, tedavi maliyetlerini artması gibi dezavantajlarıda mevcuttur.

INTRODUCTION: Dural tears (DT) are one of the most frightful and most important complications that can be encountered in lomber surgeries. In our study, we were investigated the repair methods of DT or durotomies following posterior lumbar surgery and the efficacy of subfascial drainage on the treatment.
METHODS: 32 Patients who developed postoperative cerebrospinal fluid (CSF) fistulae because of posterior dural injury during surgery were retrospectively collected between the years 2011-2016 who underwent lumbar disc herniation, spinal stenosis, instrumentation-fusion operations such as spondylolistesis, lumbar vertebral fracture and revision surgeries. All patients had postoperative subfascial drain which were removed in group A on day 7 and in group B on day 3.
RESULTS: 373 patients who were operated on due to the lomber pathologies, 32 (8.5%) patients with the posterior DT during surgery were developed CSF fistulae postoperatively. The mean FU period of the patients was 68.5 ± 13.1 days. 6 patients were operated for DT due to pseudomeningocele(PM) (2 patients, 11.1%) and duro-cutaneous fistula(DCF) (4 patients, 22.2%) in group A. 9 patients were operated for PM (3 patients, % 21.4) and DCF (6 patients,% 42.9) in Group B. There were significant differences developing PM and DCF betweeen the groups.(p=0.04 and p=0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Many DT repairing methods after lumbar surgeries were identified and still controversial. Intraoperative subfascial drains seems effective in our study, the development of PM and DCF decreases with the length of drainage. Long drainage doesn't cause an additional infection, but it has disadvantages such as prolonged hospital stay and increased treatment costs.

GİRİŞ ve AMAÇ: Dental ağrı hastaların diş hekimine başvurmasına sebep olan en önemli şikayetlerden biridir ve tedavisinde sıklıkla tercih edilen tedavi seçeneği ilaç tedavisidir. Bu çalışmanın amacı dental ağrı ve enfeksiyon tedavisinde en sık tercih edilen ağrı kesici ve antibiyotik grubu ilaçların belirlenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalına başvuran hastalardan 18 yaş ve üzeri, dâhil edilme kriterlerine uygun 558 hasta ile Van ili ve ilçelerinde özel veya kamu kuruluşunda çalışan 80 diş hekimi çalışmaya dâhil edilmiştir. Hastalara ve diş hekimlerine anketler uygulanmıştır. Elde edilen veriler analiz istatistiki olarak incelenmiştir.
BULGULAR: Çalışmaya 204’ü erkek ( %36,6), 354’ü (%63,4) kadın olmak üzere 558 hasta dahil edilmiştir. Çalışmaya 54’ü (% 67,5) erkek, 26’sı (%32,5) kadın 80 diş hekimi dâhil edilmiştir. En sık kullanılan ağrı kesiciler deksketoprofen (%29), parasetamol (%28,5), flurbiprofen (%20) olarak tespit edilmiştir. En sık kullanılan antibiyotikler ise amoksisilin+klavulanik asit (%51,4), amoksisilin (%14,3), sefalosporin (%7) olarak tespit edilmiştir. En sık reçete edilen ağrı kesiciler deksketoprofen (%33,75), naproksen sodyum (%17,5), flurbiprofen (%17,5), parasetamol (%16,25), etodolak (%11,25) olarak bulunmuştur. En sık reçete edilen antibiyotikler ise amoksisilin+klavulonik asit (%66,25), amoksisilin (%16,25), sefalosporin (%5) şeklinde tespit edilmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmada deksketoprofen ve amoksisilin+klavulonik asit’in en sık tercih edilen ilaçlar olduğu görülmüştür ve dental ağrı ve enfeksiyon tedavisinde ilaç tercihinde göz önünde bulundurulmalıdır.

INTRODUCTION: Dental pain is one of the most important complaints that cause patients to refer to a dentist and drug therapy is often the preferred treatment option for treatment of it. The aim of this study is to determine the most preferred pain reliever and antibiotic group drugs in dental pain and infection treatment.
METHODS: 80 dentists working in private or public institutions in Van provinces and provinces, 558 patients aged 18 years or more, who met the inclusion criteria, from the patients who applied to Van Yüzüncü Yıl University, Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery were included in the study. Questionnaires were applied to patients and dentists. The obtained data were analyzed statistically.
RESULTS: Of the 558 patients included in the study, 204 were male (36.6%) and 354 (63.4%) were female. Of the 80 dentists included in the study, 54 (67.5%) were male and 26 (32.5%) were female. The most commonly used analgesics were dexketoprofen (29%), paracetamol (28.5%) and flurbiprofen (20%). The most frequently used antibiotics were amoxicillin+clavulanic acid (51.4%), amoxicillin (14.3%), cephalosporin (7%). The most frequently prescribed analgesics were dexketoprofen (33.75%), naproxen sodium (17.5%), flurbiprofen (17.5%), paracetamol (16.25%), etodolacil (11.25%). The most commonly prescribed antibiotics were amoxicillin+clavulonic acid (66.25%), amoxicillin (16.25%) and cephalosporin (5%).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, dexketoprofen and amoxicillin+clavulonic acid were the most commonly preferred drugs and should be considered in the choice of drug in the management of dental pain and infection.

GİRİŞ ve AMAÇ: Hormonlar ile eser elementler arasında önemli bir ilişki vardır. Eser elementler konsantrasyonlarına bağlı olarak hayvan ve insan yaşamı üzerine faydalı ve zararlı etkilere sebep olabilirler. Bu çalışmada, GnRH aşısı (Repro-Bloc™) uygulanan dişi sıçanların 6. ve 16. aylarına ait kan plazmalarında, makro ve eser element düzeylerindeki değişimin araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmada 50 adet dişi Wistar Albino sıçan kullanılmıştır. Deney grubundaki her sıçana GnRH aşısından 200 µl kas içi tek doz olarak uygulanmıştır. Alınan kan plazma örneklerine gerekli işlemler uygulandıktan sonra ICP-OES (inductively-coupled plasma-optic emission spectroscopy) cihazında analiz edilerek Cu, Fe, Mn, Zn, Se, K, P, Ca, Mg elementlerinin düzeyleri tespit edilmiştir.
BULGULAR: Çalışmada eser elementlerden Zn, Mn, Se düzeylerinin ilk 6 aylık süreçte, Cu, Mn düzeylerinin ise 16 aylık süreçte istatiksel olarak anlamlı değişiklikler gösterdiği tespit edilmiştir (P<0.05). Makro elementlerde, ilk 6 aylık süreçte Ca, P elementleri, 16 aylık süreçte ise Ca, Mg element düzeyleri istatiksel olarak anlamlı sonuç vermiştir (P<0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmada, sıçanlara uygulanan GnRH aşısının makro element ve eser element düzeylerine etki ettiği ortaya çıkmıştır.

INTRODUCTION: There is a significant relationship between hormones and trace elements. Trace elements can cause harmful and beneficial effects on animal and human life depending on their concentration. In this study, it was aimed to investigate the changes in macro- and trace element levels in blood plasmas of 6th and 16th months of GnRH vaccination (Repro-Bloc ™) female rats.
METHODS: 50 female Wistar Albino rats were used in the study. Each rat in the experimental group was administered a single 200 μl intramuscular dose of GnRH. The levels of Cu, Fe, Mn, Zn, Se, K, P, Ca, and Mg elements were determined by analyzing the collected plasma samples using inductively coupled plasma-optical emission spectroscopy (ICP-OES).
RESULTS: It was determined that zinc, manganese and selenium levels of the trace elements showed statistically significant changes in the first 6 months and Cu and Mn levels were statistically significant (P <0.05). In the macro elements, Ca, P elements in the first 6 months period and Ca and Mg element levels in 16 months period gave statistically significant results (P <0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In the study, it was revealed that the GnRH vaccine administered to rats affected macro-element and trace element levels.

GİRİŞ ve AMAÇ: Türkiye’nin güneydoğu bölgesinde toplumdaki posterior longitidinal ligament ossifikasyonunu(OPLL) Bilgisayarlı Tomografi (BT) ile değerlendirmek.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Arşivimizdeki 2610 hastanın servikal BT incelemeleri retrospektif olarak değerlendirildi. (1806 erkek, 804 kadın; 1-100 yaş ). 135 hastada PLLO mevcuttu. Bu 135 hasta yeni BT klasifikasyonuna göre değerlendirildi.
BULGULAR: 135 hastanın 90’ı [66.6%] erkek, 45 [33.3%] kadın idi; (ortalama yaş 56.84 ± 15.6 [aralık 26-100] yaş) Klasifikasyon A kullanıldığında, 84 hastada (62.2%) köprüleşme olmayan PLLO’u izlenirken, 51 hastada (37.8%) köprüleşme tipi PLLO izlendi. Aksiyel klasifikasyon kullanıldığında, 114 (84.5 %) hastada santral tip ve 21 hastada (15.5%) lateral tip PLLO izlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Toplumumuzdaki PLLO özelliklerinin diğer çalışmalarla kıyaslandığında farklı olduğunu ortaya koyduk. Çalışmamızın farklı bir populasyonun PLLO prevalansı noktasında yeni bilgiler sağlayarak literatüre katkı sağlayacağına inanıyoruz

INTRODUCTION: To evaluate cervical ossification of posterior longitudinal ligament (OPLL) with CT in the southeast of Turkey area.
METHODS: We retrospectively evaluated cervical CT of 2610 patients in our databese (1806 males, 804 females; age range 1-100 years). OPLL was present in 135 patients. These 135 patients were evaluated according to the new CT classification.
RESULTS: We show OPLL in 135 patients (90 [66.6%] males, 45 [33.3%] females; mean age 56.84 ± 15.6 [range 26-100] years). Using Classification A, 84 (62.2%) patients had non-bridge OPLL, while 51 (37.8%) had bridge OPLL. Using the axial classification, 114 (84.5 %) patients had the central type and 21 (15.5%) patients had lateral type OPLL.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Our population has different OPLL features compared to previous studies. We believe that our study will contribute a new data related to a different population in the literature of OPLL prevalence

GİRİŞ ve AMAÇ: Epilepsi farklı tipleri olan nörolojik bir bozukluktur. Epileptik nöbetler hastanın hayat kalitesini düşürür ve ölüme dahi neden olabilir. Epilepsinin tıbbi tedavisi ilaçlar ve cerrahi müdahaleler ile gerçekleştirilir. Bitkisel kökenli maddeler bu konuda yeni moleküller sunabilmektedir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada 4 farklı Kaide (Scutellaria) türü araştırılmıştır. Scutellaria brevibracteata subsp brevibracteata, S.galericulata, S. megalapsis ve S. orientalis subsp pichleri türlerinin topraküstü kısımlarının metanollü ekstresi pentilentetrazol indüklü konvülsiyonlarda denenmiştir. Hayvanlara 5 gün boyunca 200 mg/kg i.p. bitki ekstresi serum fizyolojik içinde çözünerek uygulanmıştır. Son gün 80 mg/kg pentilentetrazol enjekte edilmiştir. Fenitoin standart ilaç olarak test edilmiştir. PTZ grubunu sadece pentilentetrazol verilmiştir.
BULGULAR: Sonuçlar S.galericulata (532 s) ve S. orientalis subsp pichleri (621 s) gruplarında pentilentetrazol grubuna kıyasla (322 s) tonik-klonik nöbete girme süresinde anlamlı artışı ortaya koymaktadır. Fenitoin bu nöbetleri tümüyle önlemiştir. Gruplar arasında ilk miyoklonik nöbete girme için gereken süre ve tonik-klonik nöbet süresi açısından anlamlı fark gözlenmemiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Mevcut çalışmanın sonuçları S. galericulata ve S. orientalis subsp pichleri türlerinde pentilentetrazol indüklü tonik-klonik nöbete karşı antikonvülsif bir etkinin varlığını ortaya koymaktadır. Bu etkiden sorumlu moleküllerin belirlenmesi için ileri çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.

INTRODUCTION: Epilepsy is a common neurological disorder which has different types. Epileptic convulsions are decreasing life quality of patients and can even cause death. Medical treatment of epilepsy includes drugs and surgical interventions. Plant originated substances offers new molecules in this issue.
METHODS: In this study we have studied 4 different Skullcap (Scutellatia) species. Methanolic extracts of aerial parts of Scutellaria brevibracteata subsp brevibracteata, S.galericulata, S. megalapsis and S. orientalis subsp pichleri were tested on mice in pentylentetrazolium induced convulsions. Animals were administered 5 days with 200 mg/kg i.p. plant extracts dissolved in physiological saline. Last day they were injected with 80 mg/kg pentylentetrazol. Phenytoin was tested as standard drug. PTZ group was administered solely with pentylentetrazol.
RESULTS: Results showed a significant increase in latency to have tonic-clonic convulsions in S.galericulata (532 s) and S. orientalis subsp pichleri (621 s) groups compared to pentylentetrazol group (322 s). Phenytoin prevented such convulsions. No significant difference was found between groups for latency for first myoclonic convulsion and tonic-clonic convulsion period.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Results of current study indicate an anticonvulsive effect of S. galericulata and S. orientalis subsp pichleri species against pentylentetrazol induced tonic-clonic convulsions. Further studies are needed to determine related molecules from this activity.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada şikayetleri ve klinik bulguları ile idrar yolu enfeksiyonu şüphesi uyandıran 229 çocukta idrar yolu enfeksiyonu tanısını koymada kateter ve torba ile alınan kültür güvenilirliğini karşılaştırıldı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışma Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Çocuk kliniğinde yapıldı. Vakalarımızda tam idrar incelenmesi, idrar sedimentinin mikroskopik incelenmesi yapıldı. Tüm vakalarda hem torba hem de kateter ile alınan idrar örnekleri kültüre ekildi. Sonuçlar karşılaştırıldı.
BULGULAR: Torba ile idrar kültürü alınan 229 vakanın 181 tanesinde üreme oldu, 48’inde kontaminasyon görüldü. Torba idrarı kültüründe üreme olan 181 vakanın 58’inde kateter idrarı kültüründe de üreme oldu, 123’ünde üreme olmadı. Torba kültüründe kontaminasyon saptanan 48 vakanın 5’inde kateter kültüründe üreme oldu. Torba kültüründe yalancı pozitiflik %68 olarak saptandı. Kateter kültürüne göre torba kültürünün İYE tanısındaki sensitivitesi %32 olarak saptandı. Torba kültüründe kız ve erkeklerde yalancı pozitiflik bakımından karşılaştırıldığında aralarında anlamlı ilişki bulunmadı. Çalışmada torba kültüründe kontaminasyon, erkeklere göre kızlarda anlamlı yüksek bulundu. Tam idrar incelemesinde; nitrit, hematüri, piyüri ve bakteriüri pozitifliği ile idrar kültüründe üreme olması arasında anlamlı bir ilişki tespit ettik.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma ile perineal torba idrar kültürünün yalancı pozitiflik oranının yüksek olduğu, perineal torba ile idrar kültürü almanın İYE tanısında yeterince güvenilir olmadığı ve bu nedenle idrar yolu enfeksiyonu düşünülen durumlarda tanı için çok daha güvenilir bir yöntem olan mesane kateterizasyonu veya suprapubik aspirasyon ile idrar alınması gerektiği sonucuna varıldı.

INTRODUCTION: In this study, we have compared the reliability and accuracy of catheter and sack urine culture in 229 children admitted with suspects and complaints of urinary tract infection.
METHODS: The study was held in Yuzuncu Yil University Pediatrics Outpatient Department. Whole urine examination and microscopic examination of urine sediments were done by Biochemistry department. Both cateheter and sack cultere were taken from all cases and cultured in same manner. The results were compared.

RESULTS: Urine cultures resulted as positive in 181 samples taken via sack and 48 samples of them were accepted as contamination. The 181 cases of positive sack urine cultured had 58 positive culture of catheter urine, and 123 ones of them no. Contamination cases of sack cultured had 5 positive catheter culture. False positive rate was detected as 68% in sack culture and therefore sensitivity of this method has been calculated as 32%. When we compared boys and girls acoording to sack urine culture no significancy has been detected. In this study we have detected that the contamination rate was higher in girls than boys. We have found a significant positive correlation between positive urine culture and nitrate, hematuria, pyuria in urine examination.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In conclusion, we have found that perineal sack urine culture method has a high contamination rate since it is not a reliable method and therefore urinary bladder catheterization or suprapubic aspiration is more reliable to diagnosis of urinary tract infection in children.

Vinkristin; lenfoma ve lösemi gibi bir çok malignitenin kemoterapi protokolünde sıklıkla kullanılan hücre siklusuna oldukça spesifik bir vinka alkaloididir. İlaca bağlı nöropatinin ayırıcı tanısı mutlaka yapılmalıdır. Periferal nöropati, otonomik nöropati, kranial sinir paralizileri ve ensefalopati olmak üzere dört farklı şekilde vinkristin nörotoksisitesi görülebilmektedir. Hodgkin lenfoma tanısıyla vinkristin tedavisi sonrası parsiyel intestinal obstrüksiyon gelişen 13 yaşındaki bir kız olguyu sunuyoruz. Olgumuzda; BEACOPP tedavisinin ikinci küründe ikinci vinkristin dozundan 6 gün sonra karın ağrısı ile birlikte karın distansiyonu gelişti. Barsak sesleri normoaktif ve defansı mevcuttu. Ayakta direkt batın grafisinde hava sıvı seviyeleri saptandı. Batın ultrasonografide tüm barsak anslarında yoğun sıvı, distansiyon, peristaltizmde belirgin azalma ile hasta ileus tanısı aldı.Bu tablonun vinkristinin otonomik nörotoksik yan etkilerine bağlı olduğu düşünüldü. Hastaya Pridostigmin Bromür (Mestinon: 3 mg/kg/g, 2 dozda, oral) ve Pridoksin (B6 vitamini: 150 mg/m2/g, tek doz, oral) başlandı. Tedavinin 2. gününde bağırsak seslerinde artış, batın distansiyonunda azalma olduğu görüldü. Sonuç olarak, vinkristinin neden olduğu nöropati sonucunda gelişen parsiyel intestinal obstrüksiyonlarda; pridostigmin ve pridoksin ile tedavi edilebileceğini vurgulamak istedik.

Vincristine; many malignancies such as lymphoma and leukemia are highly specific vinka alkaloids for the cell cycle frequently used in the chemotherapy protocol. The differential diagnosis of drug-induced neuropathy should be made absolutely. Vincristine neurotoxicity can be seen in four different ways: peripheral neuropathy, autonomic neuropathy, cranial nerve paralysis and encephalopathy. We present a case of a 13 year old girl who developed partial intestinal obstruction after vincristine treatment with a diagnosis of Hodgkin's lymphoma. In our case; Six days after the second vincristine dose in the second course of BEACOPP therapy, abdominal distension developed with abdominal pain. Bowel sounds normo and defense were available. Air liquid levels were detected in the direct abdominal graph on the foot. Ultrasonography of the abdomen revealed intense fluid, distension, and marked reduction in peristalsis in all intestinal anus. The patient was thought to be due to autonomic neurotoxic side effects of vincristine. Pridostigmine Bromide (Mestinon: 3 mg / kg /day, 2 doses, oral) and Pridoxin (B6: 150 mg / m2 / day, single dose, oral) were initiated in the patient. On the 2nd day of treatment, there was an increase in the intestinal sounds and a decrease in the abdominal distension. As a result, we wanted to emphasize that partial intestinal obstruction as a result of neuropathy caused by vincristine can be treated with pridostigmine and pyridoxine without any side effects.

Perkütan koroner girişimlerde yabancı cisim embolizasyonu nadir görülen bir komplikasyon olmasına rağmen artan işlem sayısıyla birlikte girişimsel kardiyologlar bu sorunla daha sık yüzleşmek zorunda kalmaktadır. Embolize olan cisimlerin çıkarılması amacıyla farklı yöntemler kullanılmaktadır. Bu vaka ile 60 yaşında erkek hastada elektif anjioplasti işlemi esnasında sol ana koronerde sıyrılan stentin birçok farklı metot denendikten sonra snare yöntemi ile başarılı bir şekilde dışarı alınması sunuldu. Sonuç olarak embolize olan materyallerin dışarı alınması hususunda tek bir yöntem olmayıp, hangi tekniğin kullanılacağı hastanın klinik durumuna, operatörün kullanılacak malzemelerle olan deneyimine ve kateter laboratuvarındaki ekipman olanaklarına bağlıdır.

Although foreign material embolization is a rare complication in percutaneous coronary interventions, interventional cardiologists have to face this problem more frequently with increasing number of procedures. Different methods are used for the retrieval procedure. In this case, a 60-year-old male patient was presented with successful removal of stent that slipped off the balloon in the left main coronary artery during elective angioplasty procedure by using snare method after performing many different techniques. As a result, there is no single method of removing embolic material, and the technique to be used strongly depends on the clinical situation of the patient, the experience of the operator with the materials to be used, and the equipment available in the catheter laboratory.

Total larenjektomi sonrası konuşmayı yeniden sağlamak için ses protezi uygulanması yaygın ve kullanışlı bir yöntemdir. Hastalar protezi kullanamama, fistül enfeksiyonu, protez etrafından sıvı kaçması gibi sorunlar nedeniyle protez kullanımını reddedebilir. Bir yıl önce subglottik larenks karsinomu nedeniyle ameliyat edilen 65 yaşında erkek hasta, Provox® ses protezinin (Atos Medical AB, Hörby, İsveç) çıkartılması için kliniğimize başvurdu. Fistülün kapatılması için cerrahi tedavi önerildi. Sternokleidomastoid kas rotasyonuyla fistül başarıyla kapatıldı.

Application of voice prothesis is a common and useful method for providing talking after total laryngectomy. Due to problems like inability to use the prosthesis, infection of fistula, fluid escape around prothesis and extract of prothesis patients may reject usage of prothesis. Sixty-five year-old man, had been operated for subglottic larynx cancer one year ago. He had referred to our clinic for extracting voice prothesis Provox® (Atos Medical AB, Hörby, Sweden). He had complained about inability of usage voice prothesis. Surgical treatment for closure of fistula had been recommended. Rotation of the sternocleidomastoid muscle successfully closed the fistula.

Akne vulgaris genellikle adölesan dönemde görülen pilosebase ünitenin bir hastalığıdır. Klinik olarak lezyonlar yüz, göğüs ve sırtta hafif komedonal formdan kistik akneye kadar değişkenlik gösterebilir. Aknenin primer lezyonu komedondur. Aşırı sebum üretimi, anormal foliküler keratinizasyon, Propionibacterium acnes kolonizasyonu ve inflamatuvar medyatörlerin salınımı aknenin patogenezinde rol oynar. Sebase bezler ve bu bezlerin aktivitesini düzenleyen peroksizom proliferatör aktivasyon reseptörleri, büyüme hormonu ve insülin benzeri büyüme faktörü akne gelişiminde rol oynar. Ayrıca sebase bez, stres ve normal fonksiyonlara yanıt olarak kortikotropin salan hormonları aktive ederek nöroendokrin-inflamatuvar bir organ gibi davranır. Bu derlemede akne etyopatogenezi ile ilgili teoriler sunulmuştur..

Acne vulgaris is a disease of pilosebase unity which is seen generally in adolesans. Clinically lesions may appear chest, back and face and they can be mild comedonal form to cystic acne. The primary lesions of acne is comedon. Excess sebum production, abnormal follicle keratinisation, colonization of propniobacterium acnes and inflamatory mediators can play role the pathogenesis of acne. Sebaceous gland and its regulation( peroxisome proliferator activated receptors, growth hormon and insülin like growth factor regulate the sebaceous gland ) may cause the development of acne. In addition the sebaceous gland behave like a neuroendocrine-inflammatory organ which is activated corticotropin-releasing hormones in response to stress and normal functions. Pathogenic theories on acne is reviewed in this review.

Mevsimsel değişikliklerin psikiyatrik hastalıklar üzerine etkisi eski çağlara kadar uzansa da mevsimsel etkilerinin kayıt altına alınması iki dekad önceyi geçmemektedir. Ortalama ısı, gün ışığı süresi, nem, atmosferik basınç gibi meteorolojik faktörlerdeki dengesiz durum normal hayatta birçok duyarlı insanda çeşitli hastalıklar oluşturabilir. Değişen hava durumlarına en çok psikolojik, duygusal ya da davranışsal tepkiler verilebilir ve duyarlı kişilerde psikiyatrik birçok hastalıklarla karşımıza çıkabilir ya da olan hastalıkların insidansını arttırabilir. Çalışmaların çoğunluğu mevsimselliğin iki uçlu ve ilişkili bozukluklar üzerine etkisini araştırırken şizofreni, uyku bozuklukları, anksiyete bozuklukları, intihar davranışı gibi psikiyatrik hastalıklara etkisi hakkında çok az bilgi vardır. İklimsel değişiklikler, psikolojik durumlar, psikiyatrik hastalıklar aynı beyin bölgeleri, nöronal fazik ateşleme, nöral transmisyon, presinaptik /post sinaptik nörotransmitter düzeyinde değişiklikler şeklinde etkilerle benzer yollakları etkileyebilir. Birçok araştırmacı iklimsel değişikliklerin duyarlı kişilerde ve /veya psikiyatrik hastalığı olan kişilerde etkisini çalışmışsa da bu populasyonlarda mevsimselliğin etkisi halen belirgin değildir. Biz bu derlemede medline, pubmed, science direct makalelerini tarayarak ısı, gün ışığı, nem, atmasferik basınç gibi meteorolojik faktörler, psikolojik durum ve psikiyatrik hastalıklar arasındaki ilişkiyi gözden geçirdik.

Although recognition of seasonal influences on psychiatric disorders lie down old times, documentation of seasonal influences is not more than two decades old. The imbalance of meteorological factors, such as mean temperature, day light duration, humidity, atmospheric pressure can creates many disorders in the normal life of sensetive people. The most common reaction to changing weather conditions could have seen as a psychological, emotional or behavioral character and seen as many psychiatric disorders or increases incidence of the psychiatric diseases. While many studies have focused on the impact of seasonality at bipolar and related disorders there have a little knowledge about other psychiatric disorders such as schizophrenia, sleep disorders, anxiety disorders. Same brain regions, neuronal phasic firing, neuronal transmission, presinaptic / postsinaptic neurotransmitter’s level changes can be affected similiar way by climatic changes, psychological status, psychiatric diseases. Several researcher have studied different affect of climatic factors to susceptible people and/or people who have psychiatric diseases but seasonality is still unclear in those population. In this literature we have reviewed association amoung meteorological factors, like temperature, day light duration, humidity, atmospheric pressure, psychological states and psychiatric disorders by searching medline, pubmed, science direct literature scanning.