GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, hastanemiz genel cerrahi kliniğine başvuran ve ön tanıda akut apandisit düşünülerek pozitif veya negatif apendektomi yapılan hastaların klinik özelliklerini ve prognostik öneme sahip olabilecek parametreleri retrospektif olarak karşılaştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastalar pozitif (n: 362) ve negatif apendektomi (n: 284) olarak iki gruba ayrıldı ve elde edilen veriler bu iki grup arasında karşılaştırıldı.Tüm hastalarda laboratuvar incelemeleri yapılarak lökosit, ortalama trombosit hacmi (MPV), nötrofil sayısı, nötrofil (%), C-reaktif protein (CRP) ve total bilirubin (TBIL) değerleri analiz edildi.
BULGULAR: Ortalama CRP değeri pozitif apendektomi (PA) grubunda 57.68 ve negatif apendektomi (NA) grubunda 41.43 olarak bulundu ve ortalama CRP değeri NA grubuna göre PA grubunda istatistiksel olarak daha yüksek saptandı. Ortalama total bilirübin değeri PA grubunda 0.97 mg / dl, NA grubunda 0.69 mg / dl idi. PA grubunda istatistiksel olarak anlamlı yüksekti. Diğer laboratuar özellikler açısından iki grup arasında anlamlı fark saptanmamıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızın sonuçlarına göre, CRP ve total bilirübin değerleri pozitif ve negatif apendektomi hastaları arasında anlamlı farklılık göstermektedir. Bu nedenle bu değerler, pozitif akut apandisiti tahmin etmede spesifik biyolojik belirteçler olarak kullanılabilir.

INTRODUCTION: The objective of this study was to retrospectively compare clinical features and prognostic values between the patients who were referred to the general surgery clinic of our hospital with the presumed diagnosis of acute appendicitis and underwent positive or negative appendectomy.
METHODS:
Patients were divided into two groups as positive (n: 362) and negative appendectomy (n: 284) and the data obtained were compared between these two groups. Laboratory investigations were performed in all patients, and white blood cell, mean platelet volume (MPV), neutrophils count, neutrophils (%) (NEU%), C-reactive protein and total bilirubin (TBIL) values were studied.
RESULTS: The mean CRP value was found as 57.68 in positive appendectomy (PA) group and 41.43 in negative appendectomy (NA) group, and the mean CRP value was statistically significantly higher in PA group, compared to NA group. The mean TBIL value was 0.97 mg/dl in PA group and 0.69 mg/dl in NA group, and the mean TBIL value was statistically significantly higher in PA group. The other parameters were similar between the groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: According to the results of our study, CRP and TBIL values significantly differ between positive and negative appendectomy patients. Therefore, these values may be used as specific biomarkers in predicting positive acute appendicitis.

GİRİŞ ve AMAÇ: Randomize prospektif çalışmamızda; ameliyathane dışı anestezi uygulamalarının bir anestezist yardımı ile veya yardımı olmadan yapılmasının, hemodinamik profil, işlem ve hastanede yatış süresi, hastaların ve operatörlerin memnuniyeti ve güvenliğine etkileri açılarından karşılaştırılmasını amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Prospektif olarak tasarlanan bu çalışmaya toplam 226 ameliyathane dışı anestezi hastası dahil edildi. Perkütan transhepatik kolanjiyografi (PTC), gastroskopi ve/ veya kolonoskopi, endoskopik retrograd pankreotokolangiyografi (ERCP) ve hepatik biyopsi yapılacak hastalar; anestezist eşliğinde (Grup 1) ve anestezistin bulunmadığı (Grup 2) iki gruba ayrıldı.
Tüm hastalara sedasyonu uygulayan kişinin tercihine bırakılarak, tek ya da kombine midazolam, propofol, fentanyl ve pethidin uygulandı. Uygulama sonunda yine uygulayıcının tercihe göre hastanın kilosuna uygun olarak aneksat yapıldı. Demografik özellikler, hemodinamik profil, bilişsel işlevler, işlem süresi ve hastaneye yatış, hastaların ve operatörlerin memnuniyeti ve anestezist yardımı ile veya anestezist yardımı olmadan komplikasyonlar karşılaştırıldı.

BULGULAR: Yapılan demografik verilerin ve prosedürlerin dağılımı açısından gruplar arası fark tespit edilmedi. Sistolik arter basınçları (SAB), diyastolik arter basınçları (DAB), ortalama arter basınçları (OAB), kalp atım hızları (KAH) ve kısmi oksijen basınçları (SpO2) açılarından istatistiksel olarak anlamlı farklı sonuçlar saptandı. VAS, Ramsey Sedasyon Skalası ve Aldrete iyileşme skorları açısından gruplar arası fark bulunmadı. Gruplar arasında ilaç kullanımı ve işlem süreleri bakımından anlamlı fark saptandı. Hasta ve doktor memnuniyeti Grup I’de, Grup II’ ye göre anlamlı yüksek bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Ameliyathane dışı işlemlerin anestezist gözetiminde yapılması daha güvenli ve hasta/hekim memnuniyetini arttırıcı olacaktır

INTRODUCTION: In our randomized prospective study, in applications of outpatient anesthesia we aimed to compare hemodynamic profile, duration of the procedure and hospitalization, patients’ and operators’ satisfaction and safety with or without the aid of an anesthesiologist.
METHODS: A total of 226 outpatient anesthesia patients were included in this study. The patients were included in two groups as those underwent procedures [percutaneous transhepatic cholangiography (PTC), gastroscopy and/or colonoscopy, endoscopic retrograde pancreotocholangiography (ERCP), hepatic biopsy] performed with (Group 1) and without (Group 2) the aid of an anesthesiologist. Single or combined midazolam, propofol, fentanyl, and pethidine were applied to all patients, leaving to the preference of the practitioner. At the end of the application, anexate was performed in some patients depending on their weights. Demographic characteristics, hemodynamic profile, cognitive functions, duration of the procedure and hospitalization, patients’ and operators’ satisfaction and complications with or without the aid of an anesthesiologist were compared.
RESULTS: Any intergroup difference was not detected as for the distribution of demographic data and procedures performed. Statistically different results were detected regarding to systolic artery pressures(SAP), diastolic artery pressures (DAP), mean arterial pressures (MAP), heart rates (HR) and partial oxygen pressures(SpO2). No intergroup difference was found as for VAS, Ramsey Sedation Scale and Aldrete recovery scores. There was a significant difference in drug preferences and processing times among the groups. Patient and doctor satisfaction was significantly higher in Group I than in Group II.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It will be safer to perform operations outside the operating room under the supervision of an anesthesiologist.

GİRİŞ ve AMAÇ: Trafik kazalarında ekstremite yaralanmaları önemli bir yer tutmaktadır. El, bilek ve önkol trafik kazalarında en sık yaralanan bölgeler arasında tanımlanmış olmakla birlikte; daha ağır yaralanmalar nedeniyle sıklıkla ihmal edilmektedir. Çalışmamızda trafik kazaları sonrası el, el bilek ve ön kol kırıkları saptanan olguların değerlendirilmesi, yaralanan kişilerin yaş ve cinsiyet dağılımlarının tanımlanması, araç içi veya dışı konumları ile meydana gelen kırıkların lokalizasyon ve tiplerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada 01.01.2013 – 31.12.2019 tarihleri arasındaki 7 yıllık dönemde trafik kazası sonrasında Tıp Fakültesi’nin Acil Servisi’ne ve Adli Tıp Polikliniği’ne müracaat etmiş olguların tıbbi dosyaları geriye dönük olarak incelenmiş, önkol kırıkları saptanan 300 olgu çalışma kapsamına alınmıştır.
BULGULAR: Çalışmamızda genellikle önkolun doğrudan darbesinin bir sonucu olarak ortaya çıkan ulna-radius diafiz kırıkları, sunulan serideki trafik kazalarına bağlı ön kol, el bilek ve el kemiği kırıkları meydana gelmiş tüm olguların %70’inden fazlasında görülmekteydi. Kırıkların meydana gelmesinde %65,9’unda direkt mekanizmalar etkili olup, direkt kırıklar özellikle yayalarda ve yolcularda ön plana çıkmaktaydı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda genellikle önkolun doğrudan darbesinin bir sonucu olarak ortaya çıkan ulna-radius diafiz kırıklarına sunulan serideki olguların %70’inden fazlasında rastlanmış olması, kırıkların %65,9’unun direkt mekanizmalar ile meydana geldiklerinin saptanmış olması, yayalarda ve yolcularda direkt kırıkların ön plana çıkmış olması, trafik kazalarında sekonder yaralanmalardan ziyade primer yaralanmaların ön planda olduğunu ortaya koyan önemli göstergeler olarak kabul edilmiştir.

INTRODUCTION: Limb injuries have an important place in traffic accidents. Although it has been identified among the most frequently injured areas in hand, wrist and forearm in traffic accidents; often neglected due to more severe injuries. In our study, it was aimed to evaluate the cases with hand, wrist and forearm fractures after traffic accidents, to define the age and gender distribution of the injured people, to compare the location and types of fractures in and out of the vehicle.
METHODS: In this study, the medical files of patients who applied to the Emergency Department of the Medical Faculty and the Forensic Medicine Outpatient Clinic after a traffic accident in the 7-year period between 01.01.2013 and 31.12.2019 were included in the study.
RESULTS: In our study, ulna-radius diaphysis fractures, which usually occur as a result of a direct blow to the forearm, were seen in more than 70% of all cases in the presented series with forearm, wrist and hand bone fractures due to traffic accidents. Direct mechanisms were effective in 65.9% of the fractures, and direct fractures were prominent especially in pedestrians and passengers.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, the founding of radius-ulna fractures, which usually occur as a result of a direct blow to the forearm in more than 70% of the cases in the presented series, the detection of effect of direct mechanisms in 65.9% of the fractures, and the seeing of in the foreground of direct fractures in pedestrians and passengers have been accepted as important indicators revealing that primary injuries are at the forefront rather than secondary injuries in traffic accidents.

GİRİŞ ve AMAÇ: Amaç: Kolesistit, yaygın bir cerrahi acil durumdur ve basit kolesistitin şiddetli kolesistite ilerlemesi, ameliyat öncesi inflamatuar ve metabolik komplikasyonlara ve hastanede kalış süresinin uzamasına neden olur. Acil servis (ED) başvurularında nötrofil-lenfosit oranının (NLO) basit ve şiddetli kolesistiti ayırt etmeye yardımcı olup olamayacağını belirlemeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Gereç ve Yöntemler: Retrospektif çalışmamıza 18 yaş ve üzeri, kolesistit tanısı alan ve acil servise başvuran tüm hastalar dahil edildi. Acil serviste kolesistit tanısı alan ve ameliyat öncesi tanısı doğrulanan hastaların kan laboratuar değerleri alındı. Gangrenöz kolesistit ve safra kesesi perforasyonu gibi kolesistit ile ilişkili sekonder değişiklikleri olan hastalar şiddetli kolesistit grubuna dahil edildi.
BULGULAR: Bulgular: Çalışma 45'i (% 83.33) basit kolesistit ve 9'u (% 16.67) ağır kolesistitli olmak üzere 54 hastadan oluştu. 54 hastanın 28'i (% 51.85) erkek, 26'sı (% 48.15) kadın ve ortanca yaş 71 (minimum-maksimum: 27-94) idi. NLO, ağır kolesistit grubunda basit kolesistit grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu (p <0,001). Ayrıca CRP, WBC, nötrofil ve lenfosit değerleri açısından iki grup arasında anlamlı fark vardı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç: Sağ üst kadran ağrısı ile acil servise başvuran hastalarda basit ve şiddetli kolesistitin erken ayırt edilmesi hasta yönetimi açısından önemlidir. Basit ve şiddetli kolesistiti ayırt etmek için NLO oranını kullanmanın yararlı olabileceğini düşünüyoruz.

INTRODUCTION: Aim: Cholecystitis is a common surgical emergency case, and the progress of simple cholecystitis to severe cholecystitis results in preoperative inflammatory and metabolic complications and a longer hospital stay. We aimed to determine whether the neutrophil-lymphocyte ratio (NLR) could help discriminate between simple and severe cholecystitis in emergency department (ED) admissions.
METHODS: Materials and Methods: All patients who were aged 18 or older, were diagnosed with cholecystitis, and presented to ED were included in our retrospective study. Blood laboratory values of patients who were diagnosed with cholecystitis in ED and whose preoperative diagnosis was confirmed were taken. Patients with secondary changes associated with cholecystitis, such as gangrenous cholecystitis and gallbladder perforation, were included in the severe cholecystitis group.
RESULTS: Results: The study consisted of 54 patients, including 45 (83.33%) with simple cholecystitis and 9 (16.67%) with severe cholecystitis. Of the 54 patients, 28 (51.85%) were male, 26 (48.15%) were female, and the median age was 71 years (minimum-maximum: 27-94). NLR was found significantly higher in the severe cholecystitis group compared to the simple cholecystitis group (p <0.001). Besides, there was a significant difference between the two groups in terms of CRP, WBC, neutrophil, and lymphocyte values.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Conclusion: Early discrimination of simple and severe cholecystitis in patients presenting to the emergency department with right upper quadrant pain is important in terms of patient management. We think it may be useful to utilize the NLR ratio to discriminate between simple and severe cholecystitis.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma, farklı seviyelerdeki vertebral füzyon insidansını belirlemek ve artmış vertebral füzyon ile ağrının artması ve azalmış eklem hareket açıklığı (EHA) karşılaştırma amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Farklı spinal bölgelerde konjenital vertebral füzyon insidansını belirlemek için 78 yetişkin hasta çalışmaya dahil edildi. Vertebral ark füzyonu olmadan sadece vertebra gövde füzyonu olan hastalar çalışmaya dahil edildi.
BULGULAR: Konjenital vertebral füzyon görülme sıklığı maksimum servikal bölgede (% 61,53), daha sonra lomber (% 21,79) ve torasik bölgelerde (% 16,66) görüldü. Servikal görsel analog skorları(VAS) 4,9 ± 1,3, sonra lomber, torasik bölgeler 4.5 ± 1.3 ve 2.3 ± 1.4 olarak görüldü. Servikal, torakal ve lomber bölgede konjenital vertebral füzyon en sık C2-C3 ve C3-C4, T10-T11 ve T11-T12 ile L4 -L5 intervertebral gövdede görüldü. Servikal bölgede, hareket ve görsel analog skorları açısından tek seviyeli füzyon ile 2 veya daha fazla füzyon arasında istatistiksel olarak anlamlı değişiklikler gözlendi; ancak torasik ve lomber bölgelerde istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu Lomber ekstansiyon haricinde torasik ve lomber bölgede eklem hareket açıklığında istatistiksel olarak anlamlı değişiklik gözlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Konjenital vertebral füzyon en sık servikal bölgede görüldü. Servikal, torakal ve lomber bölgedelerde vertebral füzyon sayısı arttıkça ağrının arttığı görüldü. Konjenital vertebral füzyon, dirençli sırt ağrısına neden olduğu ve eklem hareket açıklığında azalmaya yol açtığı gözlemlendi.

INTRODUCTION: This study was determined the incidence of synostosis of vertebrae at various regions and to compare the increase in synostosis level with increased pain and decreased range of motion
METHODS: Seventy-eight adult vertebral columns were used to establish the incidence of congenital vertebral fusion in different spinal regions.The fusion was completed involving the bodies of the vertebrae without the vertebral arch.
RESULTS: The incidence of congenital vertebral fusion was seen at the maximum in the cervical region(61.53%), then in the lumbar (21.79%) and thoracic regions(16.66%) in decreasing order.Visual analog scale scores in the cervical region were seen as 4.9±1.3, then in the lumbar and thoracic regions as 4.5±1.3 and 2.3±1.4, respectively. Congenital vertebral fusion in the cervical, thoracal, and lumbar region, respectively, was most common between C2-C3 and C3-C4,T10-T11 and T11-T12, and the L4-L5 intervertebral bodies. In the cervical region, statistically significant changes were observed between single-level fusion and 2 or more fusions in terms of movement and visual analog scale scores;however, in the thoracic and lumbar regions, no statistically significant difference was observed.There was a statistically significant change in the range of motion in the thoracic and lumbar regions, except in lumbar extension. No patient underwent surgery.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We found that the frequency of congenital vertebral fusion was most common in the cervical region.We observed that as the number of intervertebral congenital vertebral fusions increased in all cervical,thoracic and lumbar regions, the pain increased and the range of motion decreased.Congenital vertebral fusion causes resistant back pain and decreases the range of motion.

GİRİŞ ve AMAÇ: Epstein Barr virüsü(EBV) insanda birçok kanser türüyle ilişkilendirilmiş bir virüs tipidir. EBV ile meme kanseri arasındaki ilişki birçok çalışmada değişkenlik göstermektedir. Biz de kendi yöremizdeki meme kanserlerinde EBV’nin varlığını araştırdık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada 57 hastanın parafin bloklara gömülü meme biyopsi örnekleri kullanıldı. Bu hastaların 20’si fibroadenom tanısı almıştı ve kontrol grubu olarak kullanıldı. Hastaların 37’si invaziv duktal karsinom tanısı almıştı. Bu 37 invaziv duktal karsinom hastası Bloom Richardson sisteminin Nottingham modifikasyonuna göre 13’ü grade 1, 12’si grade 2 ve 12’si grade 3 olarak derecelendirildi. Tüm biyopsilere EBV varlığını araştırmak üzere Epstein-Barr Virus Early RNA (EBER) in situ hibridizasyon yöntemi uygulandı.
BULGULAR: EBER in situ hibridizasyon yöntemi sonucunda kontrol grubu olarak kullanılan 20 fibroadenomun 5’inde, 13 Grade 1 invaziv duktal karsinomun 4’ünde ve 12 Grade 2 invaziv duktal karsinomun 2’sinde pozitif boyanma izlendi. Grade 3 invaziv duktal karsinom tanılı vakaların tamamı negatifiti.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bizim çalışmamızda istatistiksel olarak anlamlı farklılık olmasa da bazı tümör hücrelerinde boyanma izlendiğinden, EBV varlığını göstermede daha sensitif olabileceği düşünülen ileri çalışmalara ihtiyaç olduğunu düşünmekteyiz.

INTRODUCTION: Epstein Barr virus (EBV) is a type of virus associated with many types of cancer in humans. The relation between EBV and breast cancer varies in different studies. We also studied the presence of EBV in breast cancers, in our region.
METHODS: In this study, breast biopsy samples from 57 patients embedded in paraffin blocks were used. Twenty of these patients were diagnosed with fibroadenoma and were used as a control group. Thirty-seven of the patients were diagnosed with invasive ductal carcinoma. Out of the 37 invasive ductal carcinoma patients, 13 were graded as grade 1, 12 as grade 2 and 12 as grade 3 based on the Nottingham modification of the Bloom Richardson system. Epstein-Barr Virus Early RNA (EBER) in situ hybridization method was applied to all biopsies to research the presence of EBV.
RESULTS: The EBER in situ hybridization method shows, positive staining in 5 of 20 fibroadenomas, 4 of 13 Grade 1 invasive ductal carcinomas and 2 of 12 Grade 2 invasive ductal carcinomas. All cases with grade 3 invasive ductal carcinoma were negative.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Although there was no statistically significant difference in our study, we believe further studies which are more sensitive on demonstrating the presence of EBV are needed, since staining was observed in some tumor cells.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmanın amacı Türkiye'de çocuk sağlığı ve hastalıkları konusunda uzman hekimlerin Covid-19 ile ilgili bilgi, tutum ve davranışlarını değerlendirmektir
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kesitsel prospektif tasarımlı bu çalışmada, çevrimiçi bir program kullanılarak Covid-19 hakkında 20 soruluk bir anket oluşturuldu. Çalışmaya toplam 324 çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanı dahil edildi. Hastalığa ilişkin sırasıyla 4 ve 5 puan olarak puanlanan iki soru vardı. Yüksek puanı etkileyen faktörler lojistik regresyon analizi ile belirlenmiştir.
BULGULAR: Hastalığın ilk çıktığı zaman yapılan bu çalışmada hekimlerin% 43,8'i konu hakkında çok az veya orta düzeyde bilgi sahibi olduğu saptandı. Doktorların enfekte olma endişesi% 95'in üzerindeydi. Hekimlerin hastalıkla ilgili iki sorudaki ortalama puanı 4,42 ± 2,3 idi. 35 yaş üstü katılımcılardan [OR: 2.069 (CI: 1.224-3.497)], kronik hastalığı olanlardan [OR: 2.105 (CI: 1.042-4.25)], sağlık otoritelerinin resmi web sitelerini takip edenlerden yüksek puanlar alındı [ OR: 5.40 (CI: 2.616) -11.148] ve işyerlerinde bilgilendirici toplantılara katılanlar [OR: 2.25 (CI: 1.434-3.540].
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çocuk hekimlerinin farkındalığının arttırılması noktasında; genç pediatristlerin bilgilendirici toplantılara katılımının sağlanmasının ve hekimlere anksiyete ile başa çıkma yöntemleri ile ilgili toplantıların yapılmasının hastalığı tedavi edecek olan hekimlere de faydalı olacağı görüşündeyiz.

INTRODUCTION: Aim of this study is evaluate the knowledge, attitudes and behaviors related to Covid-19 among physicians who are experts in child health and diseases in Turkey.
METHODS: In this study with a cross-sectional prospective design, a 20-question survey about Covid-19 was created using an online program. A total of 324 child health and disease experts were included in the study. There were two questions about the disease scored as 4 and 5 points, respectively. The factors affecting a high score were determined by the logistic regression analysis.
RESULTS: Study designed when the Covid-19 first broke out. Physicians, 43.8% considered that they had either low or moderate knowledge about the subject. Physicians' anxiety about being infected was over 95%. The mean score of the physicians in the two disease-related questions was 4.42±2.3. High scores were obtained from respondents over 35 years old [OR: 2.069 (CI: 1.224-3.497)], those with chronic diseases [OR: 2.105 (CI: 1.042-4.25)], those that followed the official websites of health authorities [OR: 5.40 (CI: 2.616) -11.148], and those that attended informative meetings at their workplace [OR: 2.25 (CI: 1.434-3.540].
DISCUSSION AND CONCLUSION: We consider that it is necessary to increase the awareness of pediatricians, increase the participation of young pediatricians in informative meetings, develop methods for coping with anxiety and to encourage pediatricians to acquire more knowledge about the pandemic considering that pediatric cases may be helpful in shedding light on the treatment of the disease.

GİRİŞ ve AMAÇ: Dünyadaki antibiyotik direnç sorunu son yıllarda çoklu antibiyotik direnci olarak ortaya çıkmaktadır. Enfeksiyonların tedavisinde seçeneklerin kısıtlı olmasına rağmen yeni antibiyotiklerin üretilememesi de bu sorunu güncel tutmaktadır. Çalışmamızda, örneklerden izole edilen MRSA ile VRE enfeksiyonlarının tedavisinde önemli bir seçenek olan daptomisin duyarlılığının araştırılması amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamıza Ekim 2011-Haziran 2013 tarihleri arasında çeşitli örneklerden izole edilen 81 adet MRSA ve 11 adet VRE suşu dahil edildi. Bunların daptomisin duyarlılığı CLSI önerileri dikkate alınarak E-test yötemi ile belirlendi.
BULGULAR: S. aureus suşları daptomisine ve linezolide %100 duyarlı bulundu. Vankomisin, teikoplanin, nitrofurantoin, quinupristin-dalfopristin ve trimetoprim-sulfametoksazol’ün duyarlılığı %90’ın üzerinde iken tetrasiklin (%22), norfloksasin (%21) ve gentamisine (%25) duyarlılık düşük bulundu. Enterekoklar; daptomisine %100, linezolide %82 duyarlı bulundu. Ampisilin, penisilin, eritromisin, nitrofurantoin, rifampin ve teikoplanine ise %100 dirençli bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Daptomisin; MRSA ve VRE kaynaklı enfeksiyonlarda alternatif olarak kullanılabilecek en önemli antibiyotiklerden biridir. Gram pozitiflerde etkili olmakla birlikte direnç sorunu artarak devam etmektedir. Bunlara karşı etkili, farmakokinetik ve güvenlik profilleri uygun olan yeni ajanlara ihtiyaç vardır.

INTRODUCTION: The antibiotic resistance problem in the world has emerged as multiple antibiotic resistance in recent years. Despite the limited options in the treatment of infections, the inability of producing new antibiotics also keeps the problem current. In our study, it was aimed to investigate daptomycin susceptibility, which is an important option in the treatment of MRSA and VRE infections.
METHODS: 81 MRSA and 11 VRE strains were included in our study that isolated from various specimens between October 2011 and June 2013. The susceptibility of these strains to daptomycin was determined by the E-test method with CLSI recommendations.
RESULTS: The susceptibility of S. aureus strains to daptomycin and linezolid was 100%. On the other hand it was over 90% in vancomycin, teicoplanin, nitrofurantoin, quinupristin-dalfopristin and trimethoprim-sulfamethoxazole. Also we found lower rates in tetracycline (22%), norfloxacin (21%) and gentamicin (25%). Enterococcus were 100% susceptible to daptomycin and 82% to linezolid, while 100% resistant to ampicillin, penicillin, erythromycin, nitrofurantoin, rifampin, and teicoplanin.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Daptomycin may be as an alternative agent in MRSA and VRE infections. Although it is effective in gram positives, resistance is increasing. There is a need for new agents which are more effective and have appropriate pharmacokinetic and safety profiles.

GİRİŞ ve AMAÇ: Obezite, vücutta aşırı yağ depolanması ile ortaya çıkan, fiziksel ve ruhsal sorunlara neden olabilen bir enerji metabolizması bozukluğudur. Bu çalışmada; obez ve fazla kilolu çocuklarda antropometrik bulgular ile hormonal değerler arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çocuk Endokrinoloji Polikliniği’nde 2010-2011 yılları arasında obezite ve fazla kilolu olma tanısıyla takipli 742 hastanın dosyaları retrospektif olarak incelendi. Yaş, cinsiyet ve antropometrik ölçümleri kaydedildi. Açlık kan şekeri, total kolesterol, trigliserid, LDL, VLDL, HDL kolesterol düzeyleri, açlık insülin, c-peptid, IGF-1 ve IGFBP3) ölçümleri değerlendirmeye alındı. İnsülin direncine HOMA-IR‘ye göre karar verildi.
BULGULAR: Çalışmaya alınan olguların 534’ü obez ve 208 fazla kilolu idi. Pubertal dönemde, obez grupta fazla kilolu gruba göre HOMA-IR ve açlık insülin düzeylerinde artış olduğu görüldü. Prepubertal dönemde, obez ve fazla kilolu gruplar arasında kemik yaşı açısından anlamlı bir fark görülmezken, pubertal dönemde obez grupta kemik yaşının fazla kilolu gruba göre anlamlı yüksek olduğu görüldü. Aynı zamanda kemik yaşının obez çocuklarda VKİ ve vücut ağırlığı ile pozitif yönde anlamlı korelasyonu olduğu saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Obezite ve fazla kilolu olmanın büyüme hızını ve kemik maturasyonunu artmasına, pubertede büyüme hızının azalmasına, hedef boyun kısa kalmasına, dislipidemi ve ileride ortaya çıkabilecek kardiyovasküler komplikasyonlara yol açtığı düşünülecek olursa, çocukluk çağı obezitesi ile erken dönemde mücadele edilmesi oldukça önemlidir.

INTRODUCTION: Obesity is an energy metabolism disorder that occurs with excessive fat storage in the body and can cause physical and mental problems. In this study; It was aimed to investigate the relationship between anthropometric findings and hormonal values in obese and overweight children.
METHODS: The data was retrospectively collected by reviewing the files of 742 children with obesity and overweight diagnoses who were followed up in Pediatric Endocrinology Clinic between 2010-2011. For all cases age, gender and anthropometric measurements are recorded. Fasting blood glucose, insulin, c-peptite, total cholesterol, trigliseride, LDL-cholesterol, VLDL cholesterol, HDL cholesterol, IGF-1 and IGFBP3 values are evaluated. Insulin resistance is calculated by HOMA-IR
RESULTS: Of those included in the study, 534 were obese and 208 were overweight. In pubertal period, an increase in HOMA-IR and fasting insulin levels was observed in obese group compared to overweight group. In the prepubertal period, no significant difference was observed between obese and overweight groups in terms of bone age, while in the obese group, bone age was significantly higher in the pubertal period than in overweight group. At the same time the bone age in obese children with BMI and body weight were found to be significantly correlated in a positive direction.


DISCUSSION AND CONCLUSION: Considering that obesity and overweight increase growth rate and bone maturation, decrease growth rate in puberty, short target length, dyslipidemia and future cardiovascular complications, it is very important to prevent childhood obesity in the early period.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma COVID-19 pandemisi sürecinde bir vakıf üniversitesinin hemşirelik bölümü öğrencilerinin besin desteklerini kullanma durumlarının incelenmesi amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı kesitsel tipte olan bu çalışmanın örneklem grubunu Kasım-Aralık 2020 tarihleri arasında bir vakıf üniversitesinde öğrenim gören 216 birinci sınıf hemşirelik öğrencisi oluşturmuştur. Veriler sosyo-demografik özellikler ve COVID-19 pandemisine yönelik endişe durumları formu, besin destekleri kullanım alışkanlıklarını değerlendirmek üzere araştırmacılar tarafından hazırlanan anket ve Beslenme Davranışları Ölçeği kullanılarak toplanmıştır.
BULGULAR: Öğrencilerin %68,5’i COVID-19 pandemisinden önce besin destek ürünü kullanmıyorken, %45,4’ü pandemi başından itibaren besin destek ürünü kullandığını belirtmiştir. Öğrencilerin %32,4’ü hastalıklara karşı dirençli olmak amacıyla besin desteklerini kullandığını, %31,5 oranla en fazla vitamin ve mineral desteklerinin kullanıldığı saptanmıştır. Öğrencilerin %19’u kendisi araştırarak besin desteklerine ulaşırken, %39,8’i medyada yer alan reklamlardan etkilendiğini söylemiştir. Öğrencilerin %67,1’i sağlıklı beslendiğini düşünmekte, %60,2’si gün içinde öğün atladığını belirtmiştir. En yüksek 24 puan alınabilen beslenme davranışları ölçeğinden, katılımcıların aldıkları ortalama puan 12,47±3,61 olarak bulunmuştur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Üniversite öğrencilerinin COVID-19 pandemisine bağlı olarak bilinçsiz besin desteği kullanımı arttığı ve sağlıklı beslenme davranışları düzeyinin düşük olduğu belirlenmiştir.

INTRODUCTION: This study was conducted to examine the use of dietary supplements by nursing department students of a foundation university during the COVID-19 pandemic.

METHODS: The sample group of this cross-sectional study consisted of 216 first-year nursing students who were studying at a foundation university between November and December 2020. The data were collected socio-demographic characteristics and concern form for the COVID-19 pandemic, habits of using dietary supplements questionnaire, and the Nutrition Behavior Scale.
RESULTS: While 68.5% of the students did not use dietary supplements before the COVID-19 pandemic, 45.4% of them stated that they used dietary supplements from the beginning of the pandemic. It was found that 32.4% of the students useddietary supplements to be resistant to diseases, and the most vitamin and mineral supplements were used with a rate of 31.5%. While 19% of the students accessed dietary supplements by researching themselves, 39.8% of them stated that they were affected by the advertisements in the media. 67.1% of the students think that they eat healthy, 60.2% of them stated that they skip meals during the day. The mean score obtained by the participants from the nutritional behavior scale with the highest score of 24 was found to be 12.47 ± 3.61.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was determined that the use of unconscious dietary supplements increased and the level of healthy eating behaviors was low due to the COVID-19 pandemic.

GİRİŞ ve AMAÇ: İskemik inme, beyin-kan akışının bozulması nedeniyle fokal serebral fonksiyon kaybı ile karakterizedir. İskemik inme patogenezinde çevresel faktörler ve genetik faktörler birlikte etkili olabilmektedir. Eser elementler biyolojik yapının önemli bileşenleridir ve bu eser elementler biyolojik işlevler için gerekli miktardan daha fazla alındığında toksik etkiler meydana gelebilir. Eser element düzeylerindeki dengesizlikler sonucunda iskemik inme gibi nörolojik hastalık riski artabilmektedir. Bu yüzden, bu çalışmanın amacı iskemik inme hastalığının gelişiminde serum demir ve bakır düzeylerinin etkilerini araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamız 20 iskemik inme hastası ve 36 sağlıklı kontrolden oluşmaktaydı. Serum demir ve bakır seviyeleri ölçümleri atomik absorpsiyon spektrofotometre yöntemi kullanılarak gerçekleştirildi.
BULGULAR: İskemik inmeli hasta grubunda sağlıklı kontrol grubuna göre serum demir ve bakır düzeylerinin anlamlı derecede düşük olduğu belirlendi (p<0.05). Ancak iskemik inmeli hasta ve sağlıklı kontrol grubu arasında cinsiyete göre serum demir ve bakır düzeyleri karşılaştırıldığında anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda serum demir ve bakır düzeylerinin iskemik inme hastalığı için etkili risk faktörleri olabileceği belirlendi. Böylece serum demir ve bakır eser element düzeylerinin iskemik inme tanı, prognoz ve tedavisinde değerlendirilebilecek önemli biyobelirteçler olabileceği sonucuna varıldı.

INTRODUCTION: Ischemic stroke is characterized by loss of focal cerebral function due to impaired of brain-blood flow. Environmental factors and genetic factors may be effective together in the pathogenesis of ischemic stroke. Trace elements are important components of the biological structure, and toxic effects may occur when these trace elements are taken in more than the amount required for biological functions. The risk of neurological diseases such as ischemic stroke may increase as a result of imbalances in trace element levels. Therefore, the aim of this study is to investigate the effects of serum iron and copper levels in the development of ischemic stroke disease.
METHODS: Our study consisted of 20 ischemic stroke patients and 36 healthy controls. Serum iron and copper levels measurements were performed using atomic absorption spectrophotometer method.
RESULTS: Serum iron and copper levels were detected significantly lower in the patient group with ischemic stroke compared to the healthy control group (p<0.05). However, the significant difference was not determined in comparison of serum copper and iron levels according to gender between patient with ischemic stroke and healthy control groups (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, it was determined that serum iron and copper levels may be effective risk factors for ischemic stroke disease. Thus, it was concluded that serum iron and copper trace element levels may be important biomarkers that may be evaluated in the diagnosis, prognosis and treatment of ischemic stroke

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı bulk-fill kompozit rezinin 2 farklı asidik içeceğe 1 gün, 7 gün ve 30 gün boyunca maruz bırakılmasının kırılma indisi değeri üzerine etkisinin değerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Standardize edilmiş disk şeklinde SDR Plus (Dentsply Sirona, Konstanz, Almanya) üniversal bulk-fill kompozit rezinden üretilmiş toplamda 36 adet örnek oluşturuldu. Örnekler distile su (kontrol), kola ve portakal suyu olmak üzere üç gruba ayrıldı (n=12). Kırılma indisi (nD) ölçümleri Abbe refraktometre ile yapıldı. İlk ölçümden sonra 1. gün, 7. gün ve 30. gün olmak üzere örnekler distile su, kola ve portakal suyu gruplarında ilgili içeceklere şişeler içinde 37°C’de etüvde bekletildi. nD değerleri genelleştirilmiş varyans analizi ile test edildi.
BULGULAR: n30’da elde edilen ortalama değer diğerlerinden daha düşük elde edilmiştir. İlk 3 zaman dilimindeki ortalama değerler arasında ise fark yoktur. Grup ve zaman etkileşimi istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Kontrol grubunda n30 ortalama değeri diğer zamanlardan daha düşük elde edilmiştir. Kola grubunda da n30’da elde edilen ortalama değer diğer zamanlardan daha düşük elde edilmiştir. n7 ile n1 arasında da istatistiksel olarak fark vardır. Portakal grubunda da nilk ve n30 ile n7 arasında fark vardır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Asidik içecekler 30. günün sonunda bulk-fill kompozit rezinlerin kırılma indisi değerini düşürmektedir. Bu düşüş en fazla kolaya maruz bırakılmış örneklerde meydana gelmektedir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the effect of exposure of bulk-fill composite resin to 2 different acidic beverages for 1 day, 7 days and 30 days on the refractive index value.
METHODS: A total of 36 specimens made from standardized disc shaped SDR Plus (Dentsply Sirona, Konstanz, Germany) universal bulk-fill composite resin was prepared. Samples were divided into three groups as distilled water (control), coke and orange juice (n = 12). Refractive index (nD) measurements were made with an Abbe refractometer. After the first measurement, samples were kept in an oven at 37 ° C in bottles for the relevant beverages in distilled water, coke and orange juice groups on the 1st day, 7th day and 30th day. nD values were tested by generalized analysis of variance.
RESULTS: The average value obtained in n30 was obtained lower than the others. There is no difference between the average values in the first 3-time period. Group and time interaction was statistically significant. The mean value of n30 in the control group was lower than at other times. In the coke group, the average value obtained in n30 was obtained lower than other times. There is also a statistical difference between n7 and n1. There is also a difference between nilk and n30 and n7 in the orange group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Acidic beverages decrease the refractive index value of bulk-fill composite resins at the end of the 30th day. This decrease occurs most often in samples exposed to coke.

GİRİŞ ve AMAÇ: Yüksek bir prevalansa sahip olan arteriyel hipertansiyon, kardiyovasküler hastalıkların gelişimi için önemli bir risk faktörüdür. Sol ventrikül hipertrofisi (LVH) hipertansif hedef organ hasarında en yaygın yapısal hasardır. LVH ani kardiyak ölüm, koroner kalp hastalığı, miyokardiyal disfonksiyon, kalp yetmezliği ve stroke gibi kardiyovasküler olayları değerlendirmek için bağımsız bir risk faktörüdür. Bu çalışmada hipertansiyon süresinin sol ventrikül kas kitlesine cinsiyetin etkisini araştırılması planlanmıştır
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya Aralık 2019- Mart 2020 tarihlerinde SBÜ Van Eğitim ve Araştırma Hastanesi kardiyoloji polikliniğine hipertansiyon hastalığı nedeniyle kabul edilen 210 hasta dahil edildi. Hastaların demografik verileri, kan parametreleri, ekokardiyografik verileri ile hipertansiyon süreleri incelendi.
BULGULAR: Çalışmaya dahil edilen hastaların 112’si (%53) erkek, 98’i(%47) kadındı. Hastaların ortalama yaşı 56.8.6 ± 15.2 idi. Hastaların hipertansiyon tanısı aldıktan verileri toplama zamanına kadar olan ortalama takip süresi 9,7±7,2 yıldı. Hipertansiyon süresi ile ekokardiyografik olarak hesaplanan sol ventrikül kas kitlesi indeksi (LVMI) arasında pozitif yönde korelasyon saptandı (r: 0.265; p: 0.004). Cinsiyete göre yapılan korelasyon analizinde kadınlarda LVM (r: 0.413) ve LVMI (r: 0.477) ile istatistiksel olarak anlamlı şekilde orta derecede pozitif korelasyon saptanmasına rağmen erkeklerde LVM ve LVMI ile hipertansiyon süresi arasında anlamlı bir korelasyon saptanmadı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda LVMI etki eden diğer faktörlerin yokluğunda, hipertansiyon süresinin uzunluğunun hipertansif hastalardaki LVMI artışında etkili olduğu ve özellikle kadın cinsiyetin bu artıştan daha çok etkilendiğini düşündürmektedir.

INTRODUCTION: Arterial hypertension, which has a high prevalence, is a significant risk factor for developing cardiovascular diseases. Left ventricular hypertrophy (LVH) is the most common structural damage in hypertensive target organ damage. LVH is an independent risk factor for evaluating cardiovascular events such as sudden cardiac death, coronary heart disease, myocardial dysfunction, heart failure, and stroke. This study investigated the effect of gender on the left ventricular mass of hypertension duration
METHODS: 210 patients between December 2019 and March 2020 were included in the study. The demographic data, blood parameters, echocardiographic data of the patients, and hypertension duration were examined.
RESULTS: Of the patients included in the study, 112 (53%) were male, and 98 (47%) were female. The mean age of the patients was 56.8.6 ± 15.2 years. The mean follow-up period of the patients until the time of data collection when they were diagnosed with hypertension was 9.7 ± 7.2 years. There was a positive correlation between hypertension duration and the left ventricular muscle mass index (LVMI) calculated echocardiographically (r: 0.265; p: 0.004). In the correlation analysis performed according to gender, a statistically significant positive correlation was found with LVM (r: 0.413) and LVMI (r: 0.477) in women, but no significant correlation was found between LVM and LVMI in men and duration of hypertension.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study suggested that in the absence of other factors affecting LVMI, the length of the hypertension duration is useful in increasing LVMI in hypertensive patients, and the predominantly female gender is more affected by this increase.

GİRİŞ ve AMAÇ: Transferaz enzim ailesinden olan Glutatyon S-Tranferaz (GST; EC 2.5.1.18), detoksifikasyon metabolizması son ürünü olan merkapturik asit oluşum reaksiyonlarının ilk basamağını katalizleyerek, vücudun iç ve dış dengesini korumada çok önemli rolü olan bir enzimdir. Bu çalışmada, pirimidin türevlerinin GST enzimi üzerine in vitro inhibisyon etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Afinite kromatografi tekniği ile GST enzimi insan eritrositlerinden saflaştırıldı. Pirimidin türevlerinin GST enzimini µM seviyesinde güçlü bir şekilde inhibe ettiği belirlendi. Türev bileşikler için IC50 ve KI değerleri hesaplandı.
BULGULAR: Etkisi incelenen bileşiklerin tümü GST enzimi üzerine yarışmasız inhibisyon etkisi gösterdi. Ayrıca, 4-amino-2-kloropirimidin yarışmasız inhibisyon tipi ile en etkili inhibitör etkisi göstermiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Pirimidin türevlerinin GST üzerinde etkili olabileceği düşünülebilir. Bu çalışmadan elde edilen bulgular, literatüre birçok katkı sağlamaktadır.

INTRODUCTION: Glutathione S-transferase (GST; EC 2.5.1.18), which is a member of the family of transferase enzymes, is an enzyme that has a very important role in maintaining the internal and external balance of the body by catalyzing the first stage of the formation reactions. mercapturic acid, the end product of detoxification metabolism. In this study, it was aimed to investigate the in vitro inhibition effect of pyrimidine derivatives on the GST enzyme.
METHODS: TThe GST enzyme was purified by affinity chromatography technique. It was determined that pyrimidine derivatives strongly inhibited the GST enzyme at µM level. IC50 and KI values were calculated for the derivative compounds.
RESULTS: All of the compounds whose effect was examined showed a noncompetitive inhibition effect on the GST enzyme. Moreover, 4-amino-2-chloropyrimidine showed the most effective inhibitory effect with its noncompetitive inhibition type.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It can be considered that pyrimidine derivatives may be effective on GST. The findings from this study make several contributions to the literature.

GİRİŞ ve AMAÇ: Osteoartrit eklem kıkırdak hasarı, çevre kemik yapılarda değişiklikler ve eklem inflamasyonu ile karekterize bir hastalıktır.Birçok romatolojik hastalıkta kas iskelet sistemi ultrasonografisi yumuşak doku ve eklemi değerlendirmek için sıklıkla kullanılmaktadır.Bu çalışmada,diz osteoartrit hastalarında ultrasonografi bulgularının hastalık şiddeti ve hayat kalitesi ile olan ilişkisi araştırılması amaçlamıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya dahil edilen hastaların diz eklemi, ultrasonografi ile değerlendirildi. Hastaların yaşam kalitesini değerlendirmek amacıyla womac indeksi ve EQ-5D anketi kullanıldı. Ultrasonografi bulgularının, womac ve EQ-5D anketi ile olan ilişkisi karşılaştırılmıştır.
BULGULAR: 24 hasta çalışmaya dahil edildi. 3 hasta erkek, 21 hasta kadındı.Sinovyal hipertrofi, efüzyon, baker kisti ve kalsifikasyon bulguları değerlendirildi. Bu bulguları sahip olanların womac skoru, VAS ve EQ-5D skorunda anlamlı bir fark saptanmadı.Osteofit saptanan hastalarda womac alt parametresi olan sertlik parametresinde anlamlı farklılık saptandı (p=0.046).Womac skoru ile kıkırdak kalınlığı arasında anlamlı bir korelasyon saptanmadı. Womac ve EQ-5D skoru arasında negatif korelasyon saptandı (p=0.006, r= -545). VAS skoru ile kıkırdak kalınlığı arasında negatif korelasyon saptandı (p=0.017, r= -483).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda USG bulguları ile klinik şikâyet ve yaşam kalitesi arasında ilişki saptanamamıştır. Bu durum hasta sayısının az olması ilişkili olabilir. Bununla birlikte, kas iskelet ultrasonografisi, eklemde yapısal patolojileri göstermede etkili ve ucuz yöntemlerden birisidir. Osteoartrite bağlı yapısal sorunları tespit etmek için ultrasonografinin kullanımı devam edecektir.

INTRODUCTION: Osteoarthritis is a disease characterized by joint cartilage damage, changes in surrounding bone structures and joint inflammation.Musculoskeletal ultrasonography is frequently used to evaluate soft tissue and joint in many rheumatologic diseases.We aimed tostudy the relationship between ultrasonographic findings and disease severity and quality of life in patients with knee osteoarthritis.
METHODS: The knee joint of the patients included in the study was evaluated by ultrasonography.Womac index and EQ-5D questionnaire were used to evaluate the quality of life of the patients.The relationship between ultrasonography findings and womac and EQ-5D questionnaire was compared.
RESULTS: Twenty-four patients were included in the study. 3 patients were male and 21 patients were female.There was no significant difference in synovial hypertrophy, effusion, baker cyst, calcification and womac score, VAS and EQ-5D score.A significant difference was found in the womac sub-parameter, stiffness parameter, in patients with osteophyte (p = 0.046).There was no significant correlation between Womac score and cartilage thickness.There was a negative correlation between womac and EQ-5D score (p = 0.006, r = -545).There was a negative correlation between VAS score and cartilage thickness (p = 0.017, r = -483).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, no relation was found between USG findings and clinical complaints and quality of life. This may be related to the low number of patients. However, musculoskeletal ultrasonography is one of the most effective and inexpensive methods to show structural pathologies in the joint. The use of ultrasonography will continue to detect structural problems associated with osteoarthritis.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çarpıntı; ritm bozukluğu saptanan hastaların en sık ve en önemli semptomudur. Ritm bozuklukları sadece elektrokardiyografi ile saptanamayabilir
Çalışmamızın amacı çarpıntı şikayeti ile başvuran çocukların elektrokardiyografi ve 24 saatlik Holter elektrokardiyografi monitörizasyonu sonuçlarını değerlendirip ritim bozukluklarını ve sıklığını saptamak, Holterin tanı ve tedavideki yerini vurgulamaktır.


YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemize çarpıntı şikayeti ile başvuran 320 çocuğun yüzeyel elektrokardiyografi, 24 saatlik Holter monitörizasyonu ve ekokardiyografi verileri değerlendirildi.
BULGULAR: Holter monitörizasyonu ile değerlendirilen hastaların 163’ü kız (%50,9) iken, 157’si erkek (%49,1) idi. Hastaların 246’sında (%76,9) izole çarpıntı, 55’inde (%17,2) çarpıntı ve göğüs ağrısı, 18’inde (%5,6) çarpıntı ve senkop, birinde ise (%0,3) çarpıntı ve nefes darlığı şikayeti vardı. Elli hastada (%15,6) elektrokardiyografide, 182 hastada (%56,8) Holterde aritmi saptandı. Holterde en sık saptanan aritmiler; 63 hastada supraventriküler ekstrasistol (% 19,7) ve 58 hastada ventriküler ekstrasistol (%18,2) idi. Hastaların 63’ünde ciddi aritmi saptandı. İzole çarpıntı ile gelen hastalardaki ciddi aritmi oranı diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksek saptandı (p˂0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Elektrokardiyografisi normal olan çocuk hastaların Holterlerinde aritmi saptanması sadece elektrokardiyografi ile hastaların aritmilerinin atlanabileceğini göstermektedir. İzole çarpıntı ile başvuran hastalarda çarpıntı ile beraber başka şikayetleri olan hastalara göre ciddi aritmilerin daha fazla olması izole çarpıntı ile gelen hastalara aritmi açısından daha dikkatli olmamız gerektiğini gösteriyor olabilir. Ancak bunu desteklemek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç olduğunu düşünüyoruz.

INTRODUCTION: Introduction: Palpitations are the most common and most important symptoms of patients with rhythm disturbances. Rhythm disturbances may not be detected by electrocardiography.

Objective: The aim of our study is to evaluate the results of electrocardiography and 24-hour holter electrocardiography monitoring in children presenting with the complaint of palpitations, to determine the rhythm disturbances and their frequency, and to emphasize the role of holter in diagnosis and treatment.

METHODS: Material and Methods: Electrocardiography, 24-hour holter monitoring and echocardiography data of 320 children admitted to our hospital with the complaint of palpitations were evaluated.
RESULTS: Results: One hundred-sixty three of the patients were female (50.9%). Isolated palpitations in 246 (76.9%) patients, palpitations and chest pain in 55 (17.2%), palpitations and syncope in 18 (5.6%), one patient had (0.3%) palpitations and shortness of breath. The most common arrhythmias were supraventricular extrasystole in 63 patients (19.7%) and ventricular extrasystole in 58 patients (18.2%) in holter. Severe arrhythmia was detected in 63 of the patients. The rate of severe arrhythmia in patients presenting with isolated palpitations was found to be statistically significantly higher than the other groups (p˂0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Conclusion: Detection of arrhythmias in the holters of pediatric patients with normal electrocardiography shows that the arrhythmias of the patients can be overlooked only with electrocardiography. The higher rate of serious arrhythmias in patients presenting with isolated palpitations compared to patients with other complaints may indicate that we should be more careful in terms of arrhythmia in patients presenting with isolated palpitations.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada acil sağlık hizmetlerinde çalışan personellerin, işe ve çalışma durumlarına bağlı gelişen fiziksel, ruhsal ve ailesel sorunlarının araştırılması amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya üç farklı şehirde acil sağlık hizmetlerinde çalışan 297 kişi dahil edildi. Çalışma 15 Kasım – 15 Aralık 2020 tarihleri arasında internet üzerinden anket uygulaması yapılarak gerçekleştirildi. Çalışmaya katılanlara anket üzerinden fizyolojik ve psikolojik sağlık durumları ile ilgili sorular yöneltildi. Alınan cevaplar istatistiksel olarak değerlendirildi.
BULGULAR: Acil sağlık hizmetleri (ASH) çalışanı olan 297 kişi ile yapılan bu çalışmada 189 (%63.6) kişinin sağlık probleminin olduğu, 249 (%83.8) kişinin hasta olduğu halde çalışmış olduğu, 186 (%62.6) kişinin hastalıkları ile ilgili düzenli kontrollere gitmediği, 282 (%94.9) kişinin mesleki olarak stres altında olduğu ve bunların 141 (%47.5)’inin psikolojik desteğe ihtiyacı olduğu tespit edildi. Kadınların erkeklere göre sağlık problemlerinin daha fazla olduğu, sürekli ilaç kullandıkları ve psikolojik desteğe daha fazla ihtiyaç duydukları tespit edildi (p=0.002, p=0.001, p=0.001). Nöbet usulü çalışan ASH çalışanlarının sağlık durumları mesai şeklinde çalışanlara göre kötüydü. Bu durum istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.002).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Acil sağlık hizmetleri çalışanlarının fiziksel ve ruhsal birtakım problemler yaşadığı görülmektedir. Sağlık personellerinin üzerindeki tüm stres yaratıcı durumlar belirlenmeli ve çalışma şartları iyileştirilmelidir.

INTRODUCTION: In this study, it was aimed to investigate the physical, psychological and familial problems of the healthcare provider working in emergency health care services that develop due to their work and working conditions.
METHODS: 297 people working in emergency health services in three different cities were included in the study. The study was carried out between November 15 and December 15, 2020 by conducting an online questionnaire. The participants in the study were asked questions about their physiological and psychological health conditions through the questionnaire. The answers received were evaluated statistically.
RESULTS: In this study conducted with 297 people working in emergency health services (EHS), 189 (63.6%) people had health problems, 249 (83.8%) people worked even though they were ill, 186 (62.6%) people did not go to regular check-ups about their diseases, 282 (94.9%) were found to be under occupational stress and 141 (47.5%) of them needed psychological support. It has been determined that women have more health problems than men, are constantly using medication and need psychological support more (p=0.002, p=0.001, p=0.001). The health status of EHS employees who worked on duty was worse than those working overtime. This situation was statistically significant (p=0.002).
DISCUSSION AND CONCLUSION: It is observed that emergency health care workers have some physical and mental problems. All stressful situations on healthcare provider should be identified and working conditions should be improved.

GİRİŞ ve AMAÇ: İnme, 60 yaş üstü popülasyonda ikinci en sık ölüm nedeni ve birinci en sık morbidite nedeni olması dolayısıyla önemli bir halk sağlığı sorunudur. Hipertansiyon, diyabet, sigara ve obezite en önemli risk faktörleri olarak bilinmektedir. Ancak önlenebilir, tedavi edilebilir bilinmeyen risk faktörlerinin de araştırılması devam etmektedir. Son yıllarda yapılan çalışmalarda D vitamininin kardiyovasküler hastalık riskini azalttığı bildirilmiştir. Biz de bu çalışmada iskemik inme hastalarında risk faktörleri ve D vitamini düzeyleri arasındaki ilişkiyi retrospektif olarak incelemeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya 54 hasta dahil edildi. Hastaların sosyodemografik özellikleri ve inme etyolojisi araştırmasında kullanılan tetkik sonuçları hastane bilgi sisteminden retrospektif olarak incelendi. Rekürren inme olan ve olmayanlar, inme öncesi tedavi alanlar ve almayanlar, hipertansiyon, diyabetes mellitus, koroner arter hastalığı, atriyal fibrilasyonu olanlar ve olmayanlar, doppler USG, EKO ve ritm holter sonuçları normal ve anormal olanlar arasında D vitamini düzeyleri karşılaştırıldı.
BULGULAR: 54 hastanın 24’ü kadın, 30’u erkek, yaş ortalamaları 78,5 idi. İnme öncesi antiagregan/antikoagulan tedavi alanlar ile almayanlar arasında da D vitamini düzeyleri arasında anlamlı fark gözlenmedi. Komorbid hastalıklardan hipertansiyonu olan grupta, olmayan gruba göre D vitamini düzeyi düşük tespit edildi (p: 0,021). Karotis doppler ultrasonografi sonuçları normal ve anormal olarak kategorize edildiğinde; normal olan grupta D vitamini düzeyinin istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek olduğu gözlendi (p: 0,006). Korelasyon analizi yapıldığında ise HDL düzeyi ile D vitamini düzeyi arasında pozitif korelasyon olduğu saptandı (p: 0,023).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmadaki sonuçlar ve literatür bilgileri birlikte ele alındığında D vitamini eksikliği ve yetersizliğinin önemli bir kardiyovasküler risk faktörü olduğunu söyleyebiliriz.

INTRODUCTION: Stroke is a public health problem as it is the second most common cause of death and the first most common cause of morbidity in the population over 60 years of age. Hypertension, diabetes, smoking, and obesity are known as the most critical risk factors. However, investigation of preventable and treatable unknown risk factors continues. Recent studies have reported that vitamin D reduces the risk of cardiovascular diseases. This study aimed to examine the relationship between risk factors and vitaminD levels in patients with ischemic stroke.
METHODS: 54 patients were included in the study. The sociodemographic characteristics of the patients and the results of the examinations for the etiology of stroke were retrospectively analyzed from the hospital information system. VitaminD levels of patients were compared with those with and without recurrent stroke, pre-stroke treatment, hypertension, diabetes mellitus, coronary artery disease, atrial fibrillation, normal doppler USG, cardiac tests results.
RESULTS: 24 of the 54 patients were female, 30 were male. There was no significant difference in vitaminD levels between those who had antiaggregant/anticoagulant treatment before the stroke and those who did not. VitaminD level was found to be lower in the group with hypertension compared to the group with no hypertension. VitaminD level was found to be statistically significantly higher in the group with normal carotid Doppler ultrasonography results. Correlation analysis revealed a positive correlation between HDL level and vitamin D level.
DISCUSSION AND CONCLUSION: When the results of this study is considered, we can say that vitaminD deficiency and insufficiency are important cardiovascular risk factors.

GİRİŞ ve AMAÇ: Amaç: İntihar girişimi, gençlerde önemli bir morbidite ve mortalite nedenidir. Amaç, intihar girişimi vakalarında özellikle kadınlarda intihara neden olan sosyodemografik özellikleri, klinik değişkenleri araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada 2017-2018 yılları arasında acil servise başvuran intihar girişimi olguları geriye dönük olarak incelendi. Hastaların sosyodemografik özellikleri, ruhsal durumları, intihar girişim yöntemleri ve nedenleri önceden hazırlanmış formlara kaydedilerek analiz edildi.
BULGULAR: Bulgular: Çalışmaya dâhil edilen 133 hastanın 48'i erkek (%36), 85'i kadın (%64) ve ortalama yaş 27,7 ± 7,6 idi. İntihar girişiminin en yaygın nedeni %81,9 ile kişiler arası tartışmalardı. Tartışmaların en sık yaşandığı yer ise %49,6 oranıyla aile içinde olmaktaydı. Kadınlar %63,9 oranında daha sık intihar girişiminde bulunmaktaydı. En çok tercih edilen yöntem, yüksek dozda ilaç veya toksik madde alımıydı (% 76,7). İntihar girişiminde bulunan olguların özelliklerine göre en sık görülen bulgular; medeni durumu bekâr (%52,6), öğrenim düzeyi ilkokul (%33,1) ve ortaokul (%34,5), iş ve istihdam durumlarına göre ise işsizler (%27,8) idi. Olguların psikiyatri değerlendirmesi sonucunda %50,3’ünün ruhsal durumu normal iken %42,9’unun depresif idi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç: İntihar girişiminde bulunan hastaların çoğu genç yaş grubundaydı ve kadınlarda daha sıktı. En yaygın neden kişiler arası tartışmalardı. Bunların başında aile içi huzursuzluk ve tartışmalar geliyordu.

INTRODUCTION: Objective: Suicide attempt is a major cause of morbidity and mortality in young people. The aim is to investigate sociodemographic features and clinical variables of suicide in cases of suicide attempts, especially in women.
METHODS: Materials and Methods: In this study, cases of suicide attempts admitted to the emergency department between 2017 and 2018 were retrospectively examined. Sociodemographic characteristics, mental states, methods and causes of suicide attempts were recorded and analyzed in pre-prepared forms.
RESULTS: Results: Of the 133 patients included in the study, 48 were male (36%), 85 were female (64%), and the mean age was 27.7 ± 7.6. The most common cause of suicide attempt was interpersonal discussions with 81.9%. The most common place where arguments occurred was in the family, with 49.6%. Women attempted suicide more often, with a rate of 63.9%. The most preferred method was the intake of high-dose drugs or toxic substances (76.7%). The most common findings according to the characteristics of the cases who attempted suicide; The ones whose marital status were single (52.6%), education levels were primary school (33.1%) and secondary school (34.5%), and the unemployed (27.8%) by employment and employment status. As a result of the psychiatric evaluation of the cases, their mental state was normal (50.3%) and depressive (42.9%).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Conclusion: Most of the patients who attempted suicide were in the young age group, and it was more common in women. The most common reason was interpersonal discussions. At the beginning of these were domestic unrest and quarrels.

GİRİŞ ve AMAÇ: Yapay sinir ağları algoritmasında giriş ve çıkış katmanları arasında birden fazla gizli katman bulunduğundan, “Derin Sinir Ağları” (Deep Neural Network) olarak adlandırılır. Klasik bir yapay sinir ağında bulunan nöronların birbirleriyle ilişkileri yoktur ve bilgi ancak giriş katmanından çıkış katmanına doğru aktarılır. Derin sinir ağlarında ise artarda gelen iki katmanda nöronlar birbirlerini çeşitli aktivasyon değerleriyle etkilemektedir. Her katmanın modele etkisi ve dolayısıyla her katmandaki nöronun modele etkisi bulunmaktadır. Çalışmada, Derin Sinir Ağları algoritması; farklı girdi (katman sayısı, döngü, hata oranı) ve uygulamalı modelin performansının değerlendirilmesi amaçlanmaktadır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Derin sinir ağı yöntemini klasik sinir ağlarından ayıran en önemli özellik, karmaşık problemlerde iyi sonuçlar veren katman sayısıdır. Çalışmada veri seti olarak immünoterapi kullanan hastaların siğil tedavisi sonuçları verisi kullanıldı.
BULGULAR: Basit katmanlı (bir gizli katman) yapay sinir ağı modelinde %87,5 genel doğruluk ve %29,74 MAPE ile sınıflandırılırken, derin sinir ağı modeli %99,8 genel doğruluk ve %25,19 MAPE oranı ile sınıflandırılmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışma, derin sinir ağları modelinin daha yüksek doğruluk oranına sahip olduğunu göstermiştir.

INTRODUCTION: Because there is more than one hidden layer between the input and output layers in the neural network algorithm, it is called "Deep Neural Networks". In the study, the Deep Neural Networks algorithm; different input (number of layers, epoch, error rate) and evaluation of the performance of the model being practised an application is intended.
METHODS: The most important feature that distinguishes the deep neural network method from the classical neural networks is the number of layers that provide good results in complex problems. Wart treatment results of patients who used immunotherapy were used as data set in the study.
RESULTS: According to this; the simple-layer (1 hidden layer) artificial neural network model was classified with 87.5% overall accuracy and 29.74% MAPE, whereas the deep neural network model was classified with 99.8% overall accuracy and 25.19% MAPE ratio. The study showed that the model of deep neural networks had a higher accuracy rate.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result of the application performed in this study; it is seen that the multi-layered (deep) neural network model provides classification with higher Accuracy and lower error rate than the single layer (classical) neural network model. In other words, according to the results of this study; it has been found that the deep neural network model has a better (optimum) classification rate than the classical neural network model.

GİRİŞ ve AMAÇ: Kronik aktif otitis media (kolesteatomsuz) ve kolesteatom, kronik inflamatuar süreçle ilerleyen, sıklıkla hasara, fonksiyonel ve anatomik kayıplara neden olan yaygın kulak patolojileridir. Kronik aktif otitis media(kolesteatomsuz) ve kolesteatomun ayırıcı tanısı uygulanacak tedavinin belirlenmesinde ve oluşabilecek kayıplar açısından öngörü sağlar. Çalışmamızda kronik aktif otitis media ve kolesteatomlu hastaların ayırıcı tanısında trombosit indeksleri ile Nötrofil/lenfosit oranları, Trombosit/Lenfosit oranlarının yardımcı bileşen olarak kullanımını araştırdık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Toplam 457 kişi çalışmaya dahil edildi ve üç gruba ayrıldı. Birinci grup 197 kişiden oluşan Kolesteatom grubu(n1 =197), ikinci grup 140(n2=140) kişiden oluşan Kolestatomsuz Kronik Otitis Media grubu ve üçüncü grup ise 120(n3=120) kişiden oluşan kontrol grubudur. Çalışmanın verileri istatistiksel olarak değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmamızın sonuçları incelendiğinde;Ortalama Trombosit Hacmi(MPV) oranları, Kolesteatom grubunda(n1) ortalama 10.0090863±1.22788568,Kolesteatomsuz Kronik Otitis Media Grubunda(n2) 10.3029±0.95510 ve kontrol grubunda(n3) 10.4925000±1.05313956 olarak bulundu. Bu verilerin incelenmesi istatistiksel olarak anlamlılık(p<0,033**) gösterdi. Çalışmamızda Nötrofil Lenfosit Oranları(NLR) Kolesteatom grubunda (n1)2.1187396±1.04050299, Kolesteatomsuz Kronik Otitis Media grubunda(n2)1.9699±2.12569 ve kontrol grubunda(n3)1.9689052±1.54978835 olarak bulundu. Bu verilerin incelenmesi istatistiksel olarak anlamlılık(p<0,0024**) gösterdi. Çalışmaya dahil edilen diğer parametreler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda koletatomlu olguların,kronik aktif otitis mediadan ayrımında MPV ve NLR değerlerinin anlamlı olduğunu gördük. Ancak literatür ile karşılaştırıldığında NLR oranlarının kolestatomlu olgularda daha stabil ve belirleyici olduğunu tespit ettik.

INTRODUCTION: Chronic active otitis media(without cholesteatoma)and cholesteatoma are common ear pathologies that progress with a chronic inflammatory process, often causing damage, functional and anatomical loss. Differential diagnosis; provides foresight in determining the treatment to be applied and in terms of possible losses. Our study investigated the use of platelet indices, Neutrophil/Lymphocyte ratios, and Platelet/Lymphocyte ratios as auxiliary components in the differential diagnosis.
METHODS: A total of 457 subjects were included in the study and the subjects were divided into three groups.The first group is the Cholesteatoma group consisting of 197 people(n =197),the second group is the Chronic Otitis Media Without Cholestatoma group,consisting of 140(n2=140) people,and the third group is the control group, consisting of 120(n3=120) people.The data of the subjects were evaluated statistically.
RESULTS: In our study; The mean platelet volume in the cholesteatoma group(n1) was statistically significant compared to the other groups(p<0,033**). Neutrophil/lymphocyte ratios in the cholesteatoma group(n1) were statistically significant compared to the other groups(p<0,0024**).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, we found that MPV and NLR values were significant in differentiating cases with cholesteatoma from chronic active otitis media. However, when compared with the literature, we found that NLR rates were more stable and determinative in cases with cholesteatoma.

Pulmoner arter kurşun embolisi oldukça nadir görülen fakat ciddi komplikasyonları olan vasküler travmatik bir antitedir. Kurşun doğrudan intravasküler alana girerek veya migrasyon ile vasküler embolizme yol açabilir. Pulmoner arter kurşun embolisinde tromboz, sepsis, endokardit, serebral stroke gibi yüksek mortaliteli komplikasyonlar ile karşılaşılabilir. Asemptomatik venöz kurşun embolisi olgularında gözlem ve takip yeterlidir. Bu olgu sunumumuzda iliak bölgeden ateşli silah yaralanması sonucu pulmoner arter kurşun embolisi gelişen bir hasta ile ilgili deneyimimizi paylaşmayı amaçladık.

Bullet embolism of pulmonary artery is a vascular traumatic entity that is a very rare but with serious complications. The bullet can lead to vascular embolism by entering directly into the intravascular area or by migration. In pulmonary artery bullet embolism, complications with high mortality such as thrombosis, sepsis, endocarditis, cerebral stroke may be encountered. Observation and follow-up are sufficient in asymptomatic venous bullet embolism cases. In this case report, we aimed to share our experience with a patient who developed a bullet embolism of pulmonary artery as a result of gunshot injury from the right iliac region.

Sayın Editör,
Çubuk ve ark. imzalı Van Tıp Dergisi’nin 2021; 28(1); 19-24 sayısında DOI: 10.5505/vtd.2021.89156 nosu ile yayınlanmış olan ‘’ Laparoskopik Parsiyel Nefrektomide RENAL Nefrometri Skoru ile Öğrenim Eğrisinin Başında Olan Ürologların Cerrrahi Sonuçları Arasındaki İlişki1’’ klinik çalışmayı ilgi ile okudum. Yazarları orijinal makaleleri için kutlarım. Yazı ile ilgili görüş ve katkım aşağıdaki gibidir:
1. Üro-onkolojik cerrahilerde, özellikle laparoskopik parsiyel nefrektomi prosedürlerinde sonuçlar başlıca pozitif cerrahi sınır, iskemi süresi ve komplikasyonlar ile değerlendirilmekte2 olup bu sonuçlara etki eden parametreler içerisine hastaya ait faktörler, tümör ile ilgili faktörler ve anatomik faktörler dahil edilmiştir.3,4 Yazıda tümöre ve anatomik faktörlere R.E.N.A.L. skorlama sistemi ile ayrıntılı olarak değinilmiş fakat peroperatif ve postoperatif komplikasyon ve onkolojik-fonksiyonel sonuçlara etkisi açısından hasta bağımlı faktörlerden olan American Society of Anesthesiologists score (ASA skoru) ya da Charlson’s comorbidity index5 gibi fiziksel durum öngören bir skorlama yapılmamış.
2. Mevcut yazıda fonksiyonel sonuçlardan bahsedilmemiş ve kısa hasta takip süresi limitasyon olarak belirtilmiş. Parsiyel nefrektomi sonrası fonksiyonel kayıp değerlendirilmesi çok faktörlü bir antite olup araştırmacılar için hala ciddi bir zorluktur. Postoperatif geç dönem kreatinin, eGFR değerleri temel alınarak bakılacak böbrek fonksiyon testleri ise yaş, komorbiditeler, ameliyat öncesi böbrek fonksiyonu ve karşı böbreğin rölatif etkisi nedenli fonksiyonel kaybın objektif değerlendirilmesinden uzaktır. Separe fonksiyonel kayıp için en güvenilir yöntem renal sintigrafi ise de güncel pratikte kullanım imkanı sınırlıdır. Fonksiyonel kayıp açısından literatürde 20-25 dakikalık sıcak iskemi süresi ile yeterli rezidü parankim varlığı en önemli faktörler olarak belirtilmektedir. 2,6

Patient comorbidity indexes are one of the important parameters in evaluating the outcomes of laparoscopic partial nephrectomy surgery.