The Effect of GLP-1 Agonist Treatment On Subclinical Atherosclerosis

INTRODUCTION: Although GLP-1 agonists have been shown to reduce cardiovascular events, their effect on the progression of subclinical atherosclerosis is not clear. In this respect, it was planned to evaluate cardiovascular risk markers in obese and diabetic patients receiving exenatide therapy.
METHODS: This retrospective study included 56 patients with Type 2 Diabetes Mellitus (DM) with a body mass index (BMI) >35. Demographic, anthropometric and clinic characteristics before and after six-month treatment with exenatide were screened. Cardiovascular risk marker Atherogenic Index of Plasma (AIP), uric acid, carotis intima media thickness (CIMT), HbA1c, fasting blood glucose (FBS) and postprandial blood glucose (TCG) levels were evaluated.
RESULTS: Eleven of the fifty-six patients had discontinued exenatide due to side effects, etc. 45 patients (35 females, 10 males; age 50 ± 9.5 years) completed the study. AIP, HbA1c, uric acid, fasting plasma glucose, postprandial glucose, waist circumference, hip circumference, body mass index (BMI), total cholesterol, and triglyceride levels were improved with exenatide treatment. However, no change was detected in CIMT, blood pressure, spot urine albumin/creatinine ratio, LDL, and HDL levels.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Glycemic parameters, AIP and uric acid levels, which are biochemical predictors of subclinical atherosclerosis, were improved with GLP-1 agonist exetide treatment. However, no change was observed in CIMT measurements. These findings can be interpreted as exenatide therapy, can slow down the progression of subclinical atherosclerosis, but has no effect on existing atherosclerotic plaque.

GLP-1 Agonist Tedavisinin Subklinik Ateroskleroz Üzerine Etkisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Obez ve diyabetik hastalarda kardiyovasküler riskler artmıştır. Bu nedenle, antidiyabetik tedavilerin kardiyovasküler risk üzerine etkileri önemlidir. GLP-1 analoglarının kardiyovasküler olayları azalttığı gösterilmişse de subklinik aterosklerozun progresyonuna etkisi net değildir. Bu açıdan, kliniğimizde eksenatid tedavisi almış hastaların kardiyovasküler risk belirteçlerinin değerlendirilmesini planladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Vücut kitle indeksi >35 olan, 56 Tip 2 Diabetes Mellitus (DM) hastasının verileri retrospektif olarak incelendi. Eksenatid tedavisi öncesi ve altı aylık tedavi sonrası demografik, antropometrik ve klinik bulguları tarandı. Trigliserid/HDL oranının logaritmik hesaplanması ile elde edilmiş olan kardiyovasküler risk belirteci Atherogenic Index of Plasma (AIP), ürik asit, carotis intima media kalınlığı (KIMK), HbA1c, açlık kan şekeri (AKŞ) ve tokluk kan şekeri (TKŞ) düzeyleri değerlendirildi.
BULGULAR: Elli altı hastanın 11’i yan etki vb. nedenlerle exenatide tedavisini bıraktı. Çalışmaya dahil edilen 45 hastanın AIP, HbA1c, ürik asit, AKŞ, TKŞ, bel çevresi, kalça çevresi, vücut kitle indeksi (VKI), total kolesterol ve trigliserid değerlerinde anlamlı derecede düzelme tespit edildi. Ancak KIMK, kan basıncı, spot idrar albumin/kreatinin oranı, LDL, HDL ve c-peptid düzeylerinde değişiklik tespit edilmedi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Subklinik aterosklerozun biyokimyasal belirleyicileri olan AIP ve ürik asit düzeylerinde eksenatid tedavisi ile düzelme sağlandı. Ancak KIMK ölçümlerinde herhangi bir değişiklik gözlenmedi. Bu sonuçlar, kardiyovasküler çalışmalarda olumlu etkileri gösterilen GLP-1 agonist tedavisinin subklinik aterosklerozun ilerlemesini yavaşlatabileceği, ancak mevcut aterosklerotik plak üzerinde etkisi olmadığı şeklinde yorumlanabilir.