The Probable Suspect in the Prediction of Relapse in Acute Leukemia: Thrombocytopenia

INTRODUCTION: Relapse is not common in patients with acute leukemia in childhood, however it is a serious complication with high mortality rate. We aimed to predict relapse among pediatric acute leukemia patients in remission by using complete blood parameters which are used routinely in clinical practice.
METHODS: In all,279 children diagnosed with acute leukemia over a 20-year period were retrospectively reviewed. Fourty two children relapsed and 37 children non-relapsed acute leukemia cases, all of whose data were available, were included in the study. Blood count parameters and physical examination findings at the time of diagnosis and during the follow-up were evaluated retrospectively in all patients.
RESULTS: In the relapse group;children were diagnosed with B-cell ALL(n=24), T-cell ALL(n=10), and AML(n=8). In non- relapse group;children were diagnosed with B-cell ALL(n=26), T-cell (n=10) and AML(n=1).Thrombocytopenia was observed in 24 patients for the relapse group, compared to nine children in non- relapse group. After remission, the risk of relapse was significantly higher in patients with thrombocytopenia (p= 0.003) than in patients without thrombocytopenia among both groups. During the remission period, relapse was observed in all patients with thrombocytopenia lasting for an average of 3.86 weeks.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Thrombocytopenia during the remission period of pediatric acute leukemia patients can be explained primarily by the effect of chemotherapeutic drugs used in treatment and possible infections on the bone marrow. We demonstrated that the presence of thrombocytopenia which develops after the remission period and lasts longer than three weeks can be used as an easy-to-access blood parameter in the prediction of relapse.

Akut Lösemide Nüksün Öngörüsünde Olası şüpheli: Trombositopeni

GİRİŞ ve AMAÇ: Çocukluk çağında, akut lösemi hastalarında nüks gelişmesi sık olmamakla birlikte, mortalitesi yüksek bir komplikasyon olarak karşımıza çıkmaktadır. Çalışmamızda, çocukluk çağı akut lösemi hastalarının nüks riskinin öngörüsünde kolaylıkla kullanılabilecek kan belirteçlerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniğimizde, 20 yıllık süreçte akut lösemi tanısı alan 279 çocuğun verileri geriye dönük tarandı. Tüm verilerine ulaşılabilen 42 nüks gelişmiş ve 37 nüks gelişmemiş akut lösemi olgusu çalışmaya dahil edildi. Tüm hastaların, tanı esnasındaki ve takip sürecindeki kan sayımı belirteçleri ve fizik muayene bulguları geriye dönük olarak değerlendirildi. Sayısal değişkenlerin karşılaştırılmasında, Mann- Whitney U ve T- test kullanıldı. Kategorik değişkenlerin karşılaştırılmasında ise, Ki- kare testi kullanıldı.
BULGULAR: Nüks gelişen çocuk değerlendirildiğinde; yirmidört çocuk B-hücreli ALL, 10 çocuk T-hücreli ALL, 8 çocuk AML tanısı almıştı. Nüks gelişmeyen olguların ise; 26 çocuk B-hücreli ALL, 10 çocuk T- hücreli ve 1 çocuk AML tanısı almıştı. Remisyon sağlandıktan sonraki izlemde, nüks gelişen 24 hastada ve nüks gelişmeyen dokuz hastada trombositopeni görüldü. Tüm hastalar değerlendirildiğinde; remisyon sonrasında, trombositopeni görülen olgularda nüks gelişme riski istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksekti (p= 0,003). Remisyon döneminde, ortalama 3,86 hafta devam eden trombositopeni görülen tüm hastalarda nüks geliştiği gözlenmiştir..
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çocukluk çağı akut lösemi hastalarının, remisyon dönemindeki izlemleri esnasında trombositopeni gözlenmesi, öncelikle tedavide kullanılan kemoteröpetiklerin ve olası gelişen infeksiyonların kemik iliğine olan etkisi ile açıklanabilir. Ancak, çalışmamız göstermiştir ki; remisyon dönemi sonrasında gelişen ve üç haftadan uzun süren trombositopeni varlığı nüks gelişiminin öngörüsünde, ulaşımı kolay bir kan belirteci olarak kullanılabilir.