The Effects Of EAUS (Endoanal Ultrasonography) Use On The Management And Outcomes Of Anorectal Abscesses

Aim: The obstruction of anal sinuses causes an abscess formation on the intersphincteric plane and leads to intersphincteric, perianal, ischiorectal and supralevator abscesses by spreading in different ways. Endoanal ultrasonography (EAUS) is being utilized more frequently for the detection of abscess localization in the last 10-20 years. In this study, we aimed to introduce our results with EAUS which had been performed on the patients upon a suspicion of anorectal abscess at the physical examination. Methods: Between June 2006-October 2008, the patients applying to our center with fever, anal pain and swelling at the anal region and thought initially to have a suspicious anorectal abscesses at the physical examination, were treated after the detection of type and localization of the abscess with EAUS. Results: A total of 53 patients (45 male, 8 female) were evaluated and the mean age was 37,2 (21-71) years. Perianal abscess in 12 patients (%22,6), ischiorectal abscess in 10 patients (%18,9), intersphincteric abscess in 19 patients (%35,8), supralevator abscess in 6 patients (%11,3) and submucosal abscess in 3 patients (%5,7) were detected by performing EAUS. No abscess was detected in 3 patients (%5,7). The surgeries of the patients whose abscesses had been identified according to their types and localizations were performed, accordingly. The median follow up period was 11 (4-24) months. Conclusion: Experience of the surgeon, possibilities of the hospital, history and expectations of the patient, localization and relationship with surrounding tissue of the abscess are effective at deciding the surgical procedure in anorectal abscesses.

Anorektal Bölge Apselerinde EAUS (Endoanal Ultrasonografi) Kullanımının Tedavi Yaklaşımına ve Sonuçlarına Etkileri

Amaç: Anal sinüslerin tıkanması sonucunda intersfinkterik planda oluşan apsenin farklı yayılımlar göstermesiyle, intersfinkterik, perianal, iskiorektal, supralevator apseler gelişebilir. Apse yerleşimlerinin belirlenmesinde son 10-20 yıl içerisinde artan sıklıkla endoanal ultrason (EAUS)’ dan yararlanılmaktadır. Bu çalışmada, muayene sonrasında perianal apse ön tanısı alan hastalarımıza yaptığımız EAUS inceleme sonuçlarımızı ortaya koymayı amaçladık. Yöntem: Haziran 2006-Ekim 2008 tarihleri arasında, makatta ağrı, şişlik, ateş yakınmaları ile servisimize müracaat eden, fizik muayeneleri sonrasında perianal apse ön tanısı alan hastaların, EAUS inceleme ile apse tipi ve yerleşim yeri belirlendikten sonra tedavileri yapıldı. Bulgular: Toplam hasta sayısı (45 E/ 8 K) 53, yaş ortalaması 37,2 (21-71) idi. Yapılan EAUS sonrasında apse yerleşimleri perianal 12 (%22,6), iskiorektal 10 (%18,9), intersfinkterik 19 (%35,8), supralevator 6 (%11,3), submukozal 3 (%5,7) olarak tespit edilmiş olup 3 (%5,7) hastada ise apse saptanmamıştır. Yerleşim yeri ve çevre dokularla ilişkileri belirlenen apselerin tedavileri düzenlenmiştir. Hastalar ortalama 11 (4-24) ay takip edilmiştir. Sonuç: Anorektal bölge apselerinde, uygulanacak cerrahi seçiminde; cerrahın tecrübesi, hastane imkanları, hastanın hikayesi ve beklentileri, apsenin bölge anatomisindeki yeri ve çevre dokularla ilişkilerinin belirlenmesi etkili olmaktadır. EAUS’nin bu aşamada hızlı, kolay uygulanabilir, maliyeti düşük, hasta tarafından rahat kabul edilen, öğrenme eğrisi kolay bir tetkik olduğu kanaatindeyiz.