The Effect of Diode Laser Treatment on Generalized Aggressive Periodontitis

INTRODUCTION: The aim of this study is to determine and compare the suitability of the 940±15 nm Diode laser for the treatment of generalized aggressive periodontitis by measuring the IL-1β in gingival crevicular fluid.
METHODS: A total of 15 patients were included in this study. We performed scaling and root planing + 940±15 nm Diode laser in the left mandibular quadrant, and only scaling and root planing in the right mandibular quadrant. The presence of IL-1β was analyzed with a enzyme-linked immune-sorbent assay.
RESULTS: The mean values of site-specific periodontal indexes on probing in patients with generalized aggressive periodontitis significantly decreased following treatment when compared to prior treatment values. IL-1β levels of the study groups were evaluated, a decrease in IL-1β was observed in the quadrant where the Diode laser was applied in groups (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The use of the Diode laser decreased IL-1β levels. It is likely that the Diode laser is more suitable for the treatment of generalized aggressive periodontitis. To support these results, further studies are required regarding dental lasers and periodontal disease.

Generalize Agresif Periodontitis Tedavisinde Diyot Lazerin Etkisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Generalize agresif periodontitis tedavisinde diyot lazer etkinliğinin dişeti oluğu sıvısında IL-1β değişiminin ve klinik periodontal indeklerin değişiminin belirlenmesi ve karşılaştırılması bu çalışmanın amacıdır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamıza periodontal olarak generalize agresif periodontitis tanısı konulmuş 15 birey dahil edilmiştir. Çalışmaya katılan bireylerin sol mandibular bölgesine kök yüzeyi düzleştirmesi+940±15 diyot lazer ve sağ mandibular bölgesine sadece kök yüzeyi düzleştirmesi uygulanmıştır. Alınan örneklerde IL-1β analizi Enzyme-Linked ImmunoSorbent Assay yöntemi ile gerçekleştirilmiştir.
BULGULAR: Yapılan istatistiksel değerlendirme sonucuna göre generalize agresif periodontitis hastalarında sondlama cep derinliği, klinik ataçman kaybı, plak indeksi, gingival indeks ve sondlamada kanama indeksi ortalama değerleri tedavi öncesine göre tedavi sonrası istatistiksel olarak azalmıştır (p<0.05). Çalışmada grupların tedavi öncesi ve sonrası IL-1β seviyesi değerlendirildiğinde; diyot lazer uygulanan bölgede IL-1β miktarının azalması diğer bölgeye göre istatistiksel olarak fazla olduğu belirlenmiştir (p<0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Diyot lazerlerin tedaviye ek uygulanması IL-1β miktarının azalmasını daha etkili olduğu belirlenmiştir. Generalize agresif periodontitis tedavisinde 940±15 diyot lazerler etkili şekilde kullanılabileceği düşünülmektedir. Bu sonuçların desteklenmesi için lazerler ve periodontal hastalıklar hakkında daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.