The evaluation of relationship between disability rates and age and gender

INTRODUCTION: In this study, medico-legal reports about 548 cases admitted for disability assessment in Van were retrospectively evaluated. It was aimed that the determination of profiles of disabilty cases in Van, and the investigation of statistical correlation between disability rates and age/sex as had not taken part in the studies in the Turkish literature.
METHODS: In this study, medico-legal reports about 548 cases who admitted to two years period between 01.01.2014 and 31.12.2015 were retrospectively reviewed. These cases were evaluated according to event type, age, sex, injury date, distincs, injured body regions causes to disabilty or not disabilty, distrubution of disability rates for every body regions and general disability rates.
RESULTS: 69.9% of cases were males and 30.1% were females. The injuries occured due to traffic accidents in 91.6% of cases. In 19.5% of cases, special expertise board came to a decision that there were not disability because their injuries healed whitout cause to any sequel.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, there was not statistically meaningful difference in mean disability rates of both genders. However, it was determinet that mean disability rates above 40 years old were statistically meaningful higher. This finding was evaluated that there was relation between mean disability rates and aging. Together with aging, some illness such as osteoporosis, development of arthrosis, cardiac and lung diseases cause to exacerbation of damage due to trauma and inhibition of healing process.

Maluliyet oranlarının yaş ve cinsiyet ile ilişkisinin değerlendirilmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, Van ilinde maluliyet muayenesi için başvuran 548 olguya ait raporların geriye dönük değerlendirilmesinin yapılarak, Van ilindeki maluliyet olguların profillerinin belirlenmesi ve daha önce ülkemizde yapılan çalışmalarda rastlamadığımız üzere maluliyet oranları ile yaş ve cinsiyetin arasında istatistiksel bir ilişki olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamızda 01.01.2014 tarihinden, 31.12.2015 tarihine kadar olan 2 yıllık dönemde müracaat etmiş 548 kişiye ait maluliyet raporları geriye dönük olarak incelenmiş; bu olgular olay türü, yaş, cinsiyet, yaralanmanın meydana geldiği ay ve yıl, yaralanmanın meydana geldiği bölge, maluliyete esas teşkil eden veya maluliyete mahal olmayacak vücut bölgeleri, her vücut bölgesine göre maluliyet oranlarının dağılımı ve genel maluliyet oranları yönünden değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Olguların %69,9’u erkek, %30,1’i ise kadındı. Olguların %91,6’sını trafik kazaları sonucu yaralanmaların oluşturduğu saptanmış, %19,5’inde yaralanmaları sekel bırakmadan iyileştiğinden maluliyet tayinine mahal olmadığına karar verilmişti.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda, kadın olguların ortalama maluliyet puanları ile erkek olguların ortalama maluliyet puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamış olmasına karşın; yaş gruplarına göre maluliyet oranı ortalama puanlarının 40 yaş üstündeki artışı istatistiksel olarak anlamlı bulunmuş olup, bu durum, yaşlanma ile birlikte ortaya çıkan osteoporoz, artroz gelişimi, kalp ve akciğer hastalıkları v.b. gibi durumların travma sonucu ortaya çıkan hasarın şiddetlenmesinde ve iyileşme sürecinin gelişiminin engellenmesinde rol aldıkları şeklinde değerlendirilmiştir.