Cervical Osteoarthritis and Vertigo: Comparison of Physiotherapy and Exercise Efectiveness

Aim: Comparison between the effectiveness of physical therapy and exercise therapy in the cases with advanced stage osteoarthritis who referred with the symptoms of neck pain and vertigo that was attributet to cervical vertigo. Materials and Method: Of the cases referred with neck pain and vertigo, the ones diagnosed as having advanced stage cervical osteoarthritis were accepted for the study. Neurological and audiovestibular examinations and extracranial color doppler ultrasound were performed. Possible vertigo causes other than of neck origine were excluded. The cases were divided into 2 groups as physical therapy and exercise groups. The degree of the neck pain severity was evaluated using Visual Analog Scale, whereas vertigo was evaluated with the degree of severity and frequency. Statistical analysis were performed using Graph Pad Prisma V.3 pack programme. The results were interpreted on the bases of the significance level of p<0.05 and 95% confidence interval. Results: No statistically significant difference was fund for the parameters before therapy between the groups. After therapy, significant improvements on the neck pain, frequency and severity of vertigo, joint motion ability were found in both groups. But the improvements in the physical therapy group were found more significant. Conclusion: Our results suggest that the vertigo related to cervical osteoarthritis mainly originates from the etiologic causes that can affect the proprioceptive system of the neck and can be improved with rehabilitation techniques. Additional studies are required to evaluate the permanence of the achieved improvements. Because, it is likely that deformation of the cervicocephalic kinesthetic would continue and additional therapy programs are required to sustain the achieved improvements.

Servikal Osteoartrit ve Vertigo: Fizik Tedavi ve Egzersiz Etkinliğinin Karşılaştırılması

Amaç: Boyun ağrısı ve vertigo şikâyetiyle başvuran, ileri evre servikal osteoartrit saptanan ve servikal vertigo olduğu düşünülen (1) olgularda fizik tedavi ve egzersiz tedavisinin etkinliğinin karşılaştırılması. Gereç ve Yöntem: Boyun ağrısı ve vertigo ile başvuran olgulardan, ileri evre servikal osteoartrit saptananlar çalışmaya alındı. Olguların nörolojik ve odyovestibüler muayeneleri, ekstrakranial renkli doppler ultrasonografileri yapıldı. Vertigonun boyun dışı nedenleri dışlandı. Olgular fizik tedavi grubu ve egzersiz grubu olarak 2 gruba ayrıldı. Boyun ağrısının şiddet derecesi Vizüel Analog Skala ile vertigo; şiddet ve sıklık derecesiyle değerlendirildi. İstatistiksel analizler Graph Pad Prisma V.3 paket programı kullanılarak yapıldı. Sonuçlar, anlamlılık p<0.05 düzeyinde ve %95 güven aralığında değerlendirildi. Bulgular: Grupların tedavi öncesi parametrelerinde istatistiksel olarak fark bulunmadı. Boyun ağrısı, vertigonun sıklığı ve şiddeti, eklem hareket açıklığı ve boyun ağrısında, her iki grupta da tedavi sonrasında anlamlı düzelmeler saptandı. Ancak fizik tedavi grubundaki düzelmeler istatistiksel olarak daha anlamlı bulundu. Sonuç: Sonuçlarımız servikal osteoartritle ilişkili vertigonun temel olarak boynun proprioseptif sistemini etkileyebilecek nedenlerden kaynaklandığını ve rehabilitasyon teknikleriyle iyileştirilebileceğini düşündürmektedir. Rehabilitasyonla elde edilen iyileşmenin uzun dönem kalıcılığını değerlendirmek için ileri çalışmalar gereklidir. Çünkü servikosefalik kinestezinin zamanla bozulması mümkündür ve elde edilen düzelmeyi devam ettirmek için ek tedavi programlarına gerek vardır.