Our Experience with Single Input Single Session with Percutaneous Nephrolithotomy Applied In Our Clinic

Aim: To evaluate the efficacy and morbidity in a total of 57 percutaneous nephrolithotomy (PCNL) patients. Material and Methods: Between January 2010 and May 2013 the records of 57 patients in whom PCNL was performed due to kidney stones were retrospectively evaluated. All patients were evaluated with intravenous urography (IVU) and / or abdominopelvic tomography (CT). Patient-related factors such as patient age, sex, party, ipsilateral open surgery, PCNL, extracorporeal shock wave lithotripsy (ESWL), as well as the story of stone size, stone location, degree of hydronephrosis, the location and number of access, operation and fluoroscopy times, intraoperative and postoperative complications, blood transfusion requirement, the success rate was evaluated in terms of length of hospital stay, and secondary treatment requirements. Results: Of the 57 PCNL applications, 29 (51%) were women and 28 (49%)were men, 28% right sided, 54% left sided, 17% bilateral, the average volume of stone 3196.64 mm3, and mean age 54.9 years (21-84), respectively. Pre-operative story revealed open surgery in 4 (7%) patients, ESWL in 10 patients (17%), PCNL in 5 (8%) patients. There was no hydronephrosis in 20 (35.1%) patients before the operation, while 37 (64.9%) patients were found to have hydronephrosis. Balloon dilator was used in all of the 57 patients. 3 patients (5%) had horseshoe kidney, and one patient (1.7%) had malrotion. No perioperative complications occurred in 53 patients (92.9%). Perioperative complications were observed in 4 patients (7.1%). Blood transfusion was required in 3 patients (5%). The mean operation time was 95 minutes and fluoroscopy time was 5.1 min. Conclusion: PCNL method with acceptable complication rates can be applied effectively and safely in the treatment of kidney stones.

Kliniğimizde Uygulanan Tek Seans-Tek Giriş Perkütan Nefrolitotomi Deneyimimiz

Amaç: Perkütan nefrolitotomi (PCNL) cerrahisi yapılan toplam 57 hastada tedavinin etkinliğini ve morbiditesini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Ocak 2010-Mayıs 2013 tarihleri arasında böbrek taşı nedeniyle PCNL yapılan 57 hastanın kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Olguların tamamına çalışma ile ilgili bilgi verildi ve etik kurul onayı alındı. Hastaların tamamı intravenöz piyelografi (İVP) ve/veya abdominopelvik tomografi (BT) ile değerlendirildi. Hastalar yaş, cinsiyet, taraf, aynı taraf açık cerrahi, PCNL, ekstrakorporal shock wave litotripsi (ESWL) gibi hastayla ilişkili faktörler ile birlikte taş boyutu, taşın lokalizasyonu, hidronefroz derecesi, akses lokalizasyonu ve sayısı, operasyon ve floroskopi süreleri, intraoperatif ve postoperatif komplikasyonlar, kan transfüzyonu gereksinimi, başarı oranı, hastanede kalış süreleri ve ikincil tedavi gereksinimleri açısından değerlendirildi. Bulgular: 57 PCNL uygulamasının 29’u bayan (%51), 28’i erkek (%49), %28’i sağ, %54’ü sol taraf, %17’ si bilateral, ortalama taş hacmi 3196.64 mm3, ortalama yaş 54,9 (21-84) olarak tespit edildi. Operasyon öncesi öyküde 4 hasta da açık cerrahi (%7), 10 hasta da ESWL (%17), 5 hasta da ise PCNL (%8) uygulanmış. Operasyon öncesi 20 hastada hiç hidronefroz olmadığı (%35.1), 37 hastada (%64.9) hidronefroz olduğu tespit edildi. 57 hastanın tamamına balon dilatatör kullanıldı. 3 hasta atnalı böbrek (%5), bir hasta malrote (%1.7) idi. 53 hastada perioperatif komplikasyon görülmedi (%92.9). 4 hastada perioperatif komplikasyon görüldü (%7.1). 3 hastada kan transfüzyonuna ihtiyaç duyuldu (%5). Ortalama operasyon ve floroskopi süreleri sırayla 95 dk., 5.1 dk. tespit edildi. Sonuç: PCNL yöntemi böbrek taşlarının tedavisinde kabul edilebilir komplikasyon oranlarıyla etkili ve güvenli bir şekilde uygulanabilir.